ما اسپرسو(1) خورهای حرفه ای
بازخوانی متفاوت آیاتی از قرآن که بارها خوانده ایم (50)
فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَتَ اللَّـهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّـهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَـکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ
پس روی خود را متوجّه آیین خالص پروردگار کن! این فطرتی است که خداوند، انسان‌ها را بر آن آفریده؛ دگرگونی در آفرینش الهی نیست؛ این است آیین استوار؛ ولی اکثر مردم نمی‌دانند! / سوره مبارکه روم، آیه 30
کتاب‌ها می‌نویسند :
دین حنیف یعنی دینی که از تمام کژیها و از انحرافات و خرافات و گمراهی‌ها به سوی راستی و درستی متمایل شده است. مجموع این جمله چنین معنی می‌دهد که توجه خود را دائماً به سوی آیینی داشته باش که از هر گونه اعوجاج و کژی خالی است، همان آئین اسلام و همان آئین پاک و خالص خدا است.1
حسین بن محمد از معلی بن محمد، و او از محمد بن جمهور، و وی از جعفر بن بشیر و او از علی بن ابی حمزه و او از ابو بصیر و ابو بصیر از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمودند منظور از «فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا»، ولایت است.2
همچنین در اصول کافی، تألیف شیخ کلینی آمده است که علی بن ابراهیم از پدرش و وی از ابن ابی عمیر و وی از هشام بن سالم و هشام از
امام صادق علیه‌السلام روایت کرده است که منظور از فطرت در این آیه شریفه، توحید و یگانه پرستی است.
و همگان بر فطرت وحدانیت و یکتا پرستی آفریده شده‌اند. 3
دین به صورت خالص و پاک از هر گونه آلودگی در درون جان آدمی وجود دارد، و انحرافات یک امر عارضی است، بنا بر این وظیفه پیامبران این است که این امور عارضی را زایل کنند و به فطرت اصلی انسان امکان شکوفایی دهند.4
حسین بن علی بن ذکریا روایت می‌کند : هیثم بن عبدالله رمانی می‌گوید : حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام از پدرش و پدرش از جدش و جدش از پدرش، حضرت محمد بن علی صلوات الله علیهم اجمعین، در تفسیر «فِطْرَتَ اللَّـهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا» فرمودند : آن، لا اله الا الله، محمد رسول الله، علی ولی الله است .5
با تو می‌گویم :
ما با اینکه دیگر جزو مردم دهکده جهانی و شهرنشین‌های هزاره سوم به حساب می‌آییم
و اسپرسو خورهای حرفهای هستیم که اسپاگتی غذای دوستداشتنی کودکانمان شده.
با اینکه لپ تاپ، رفیق شفیق هر روزهی ما شده.
گاهی پشت فرمان‌های هیدرولیک ماشین‌هایمان.
کلافهی نیازهایی می‌شویم که نمی‌توانیم فراموششان کنیم.
مثل نیاز به کسی که یواشکیترین دغدغه‌هایمان را بداند و پنهانی‌ترین جای دلمان را مثل کف دست بلد باشد.
گاهی دلمان لک می‌زند برای لحظه‌هایی سنتی که از این دنیای شلوغ و مدرن جدایمان کند.
اصلاً حتی گاهی ممکن است شب‌ها، وقتی همه خوابند؛ برای جا گذاشتن دوستداشتنیهایمان در پیچ کوچهای که نامش کودکی بود.
بغض کنیم و بالشمان آهسته خیس شود.
ما هنوز وقتی با ماشین از محله قدیمی و سر کوچه تنگ و باریکی که بچگی‌هایمان در آن گذشت، رد می‌شویم
پایمان را از روی گاز برمی داریم؛ ترمز می‌کنیم.
سر برمیگردانیم و چند لحظهای سر تا ته کوچه را نگاه می‌کنیم
و غرق خاطره می‌شویم.
ما هنوز از بچه محل‌ها و رفقای قدیمیمان را که کودکی‌هایمان کنارشان گذشت، سراغ می‌گیریم
و هنوز هم مثل آن وقت‌ها چشم بسته می‌توانیم برویم در خانه بهترین دوست دوره مدرسهمان.
این جور وقت‌ها که خاطره قدیم‌ترها رهایمان نمی‌کند؛
می‌فهمیم دوره‌ی وابستگی ما به خواندن زیر لب آیه الکرسی وقت بیرون آمدن از خانه.
وابستگی ما به محله های قدیمی، به حوض‌های کوچک و ماهی قرمزها.
به جانمازهای ترمهی پر نقش و نگار.
به سبز آبی رگه دار فیروزههای نیشابور و نقش اسلیمی مسجدهای ساده و کوچک.
به صدای اذان دم غروب‌ها، به خدا، به محرم، تمام شدنی نیست.
یادم بماند :
یادم باشد و یادت نرود، این وابستگی‌های عمیق، یعنی روحمان هنوز زنده است.
نویسنده: زهرا نوری لطیف
کارشناس شبکه تخصصی قرآن
پی‌نوشت‌ها:
1. اسپرسو نوعی قهوهء غلیظ است که در اوایل قرن بیستم در میلان ایتالیا ابداع شده‌است. اسپرسو به وسیله ماشین قهوه‌ساز و با عبور دادن آب جوش با فشار از میان قهوهء آسیاب شده (به صورت دانه‌های ریزتر از قهوهء معمولی) تهیه می‌شود. میزان کافئین موجود در اسپرسو 2تا 3برابر قهوه معمولی است.
2.تفسیر نمونه، ج 16، ص 418
3.تفسیر نور الثقلین تألیف حویزی، ج 4، ص 182
4. همان، ص 183
5.تفسیر نمونه، ج 16، ص 119
6.تفسیر علی بن ابراهیم قمی، ج 2، ص 155
