İslam Tarihi Açısından Sıffin savaşı -6
Velâyet güneşi İmâm Ali‘nin (a.s) durumuna bakıyoruz! Ortalığın toz duman olduğu bir kaos ortamında İlâhî yasaların hakimiyetini ve Müslümanların birliğini sağlamak için işbaşına geçiyor ancak azletmiş olduğu vali haydutlardan oluşturduğu bir ordu ile ayaklanıp İslâm Devleti’ne ve bu devletin başındaki Emir’el Müminin’e karşı savaş açıyor. Olay bundan ibarettir!
Bu saldırı olayı hiçbir şekilde tevil edilip mazur gösterilemez. Muâviye dünyevî ikbâl ve saltanat uğruna yaptığı bu savaşta on binlerce insanın ölümüne sebebiyet vermiştir. Ancak ne yazık ki, Sünnî kardeşlerimizden bir kesim “İşte efendim Muâviye suçludur, hatalıdır ancak ictihatta bulunmuştur, yanılmasına rağmen bir sevap kazanmıştır“ diyerek Muâviye’yi temize çıkarmaya çalışmaktadırlar. Ne diyelim? Rabbimiz basiret versin böylelerine!
Biz yine o güne dönelim! Uzun süren münazaralardan sonra Amr bin As son atraksiyonunu yapmak için söze başlayıp adeta tarafsız bir tavır takınarak ve hatta Muâviye’yi saldırgan taraf olması hasebiyle suçlayıcı bir yaklaşım sergileyerek konuşmasına başlıyor. Ardından her iki tarafın da Müslüman olduğundan dem vurup, boşuna kan döküldüğünü ve böylesi bir savaşın anlamsız olduğunu dile getirir. Sonuçta son derece demagojik ifadelerle konuşmasını öyle bir raddeye getiriyor ki Muâviye’nin valilikten, İmâm Ali’nin (a.s) hilafetten azledilip, yeni bir halife seçilmesinin uygun olacağını dile getiriyor.
Kısacası Amr bin As kurnazca ve sinsice yaptığı mülâkat istediği sonucu vermiş ve Ebu Musa Eş’arî’yi teklifini kabul etmeye ikna etmiştir. Sıra alınan kararın ilânına geldiğinde Amr asıl maksadına ulaşmak için söz hakkını Eş’arî’ye verip İmâm Ali’yi (a.s) azletmesini ve kendisi de hemen akabinde Muâviye’yi azledeceğini söylüyor. Eş’arî ufak bir tereddüt geçirince Amr hemen hamle yapıp son derece saygılı ve nazik bir şekilde “Sen bizim büyüğümüzsün, söz hakkı senindir“ deyip önce onun azil ilânını yapmasını sağlıyor.
Aldanmaya teşne Ebu Musa Eş’arî İmâm Ali’yi (a.s) hilafet makamından azlettiğini ilân eder etmez Amr bin As söz alıp, “Boş kalan hilafet makamına Muâviye’yi atamış bulunmaktayım“ deyip hainliğine son noktayı koyuyor. O an kopan gürültü ve velvele ile “Anlaşmamız böyle değildi“ diyen Eş’arî’nin sesi adeta duyulmuyor bile. İmâm’ın (a.s) taraftarlarından bir grup, “Bu iki şahıs Kur’an hükmüyle hakemlik yapmadılar“ diye itirazda bulunmaya kalkışıyor ancak o hengâmede kimse kimseyi dinlemiyor. Sonuçta kargaşa ve niza içerisinde taraflar birbirlerinden ayrılıyorlar.
İslam Tarihi Açısından Sıffin savaşı -1
İslam Tarihi Açısından Sıffin savaşı -2
