وقتی به جهل جوانی بانگ برمادرزدم. دل آزرده به کنجی نشست و گریان همی گفت: مگر خردی فراموش کردی که درشتی می کنی
چه خوش گفت: زالى به فرزند خویش چو دیدش پلنگ افكن و پیل تن
گرازخردیت یاد آمدى كه بیچاره بودى درآغوش من
نكردى درین روز برمن جفا كه تو شیرمردى و من پیرزن
Un jour, dans l'ignorance de la jeunesse, j'élevai la voix contre ma mère qui, le cœur brisé, s'assit dans un coin en pleurant: «Peut-être as-tu oublié ton enfance, pour me traiter si durement?
» Quoique tu sois robuste comme un éléphant, fort comme un lion,
dit la vieille femme à son fils devenu un homme, essaie quand même
de te souvenir de ton enfance, quand sans défense, sur mon sein
Je te portais, te protégeais... Et si maintenant je suis vieille
Te convient-il de m'accabler, moi qui suis faible et toi si fort?»
