یکی از وزرا معزول شد و به حلقه ی درویشان درآمد. اثربرکت صحبت ایشان دراو سرایت کرد وجمعیّت خاطرش دست داد. مَلِک باردیگر براو دل خوش کرد وعمل فرمود قبولش نیامد و گفت: معزولی به که مشغولی
آنان كه به كنج عافیت بنشستند دندان سگ و دهان مردم بستند
كاغذ بدریدند و قلم بشكستند وزدست و زبان حرف گیران رستند
مَلِک گفتا: هرآینه ما را خردمندی کافی باید که تدبیر مملکت را بشاید. گفت: نشان خردمند کافی آنست که به چنین کارها تن ندهد
هماى برهمه ی مرغان ازآن شرف دارد كه استخوان خورد و جانور نیازارد
سیه گوش را گفتند: تو را ملازمت صحبت شیر به چه وجه اختیارافتاد؟ گفت: تا فضله ی صیدش می خورم و از شر دشمنان در پناه صولت او زندگانی می کنم. گفتند: اکنون که به ظل حمایتش درآمدی و به شکر نعمتش اعتراف کردی، چرا نزدیکترنیایی؟ تا به حلقه ی خاصّانت درآرد و ازبندگان مخلصت شمارد؟ گفت: همچنان ازبطش او ایمن نیستم
اگر صد سال گبر آتش فروزد به یكدم کاندراو افتد بسوزد
افتد که ندیم حضرت سلطان را زر بیاید و باشد که سربرود و حکما گفته اند: از تلّون طبع پادشاهان برحذر باید بودن که وقتی به سلامی برنجند و دیگر وقت به دشنامی خلعت دهند و آورده اند که ظرافت بسیار کردن هنر ندیمان است و عیب حکیمان
تو بر سر قدر خویشتن باش و وقار بازى و ظرافت به ندیمان بگذار
Un certain vizir fut destitué et il entra dans l'ordre des derviches. L'heureuse influence de leur société devait, en lui, laisser des traces, et le recueillement de son esprit lui fut acquis. Quelque temps plus tard, le roi lui accorda à nouveau sa bienveillance et son estime et lui fit attribuer un emploi. Il ne l'accepta point, et dit: «Aux yeux des sages, la destitution vaut mieux qu'un poste.
»Ceux qui, dans le coin de la méditation, se sont assis
ont émoussé la dent du chien et fermé la bouche de l'homme.
Ils ont déchiré le papier, brisé le calam, et ils sont
délivrés de la main et de la langue malveillantes.»
Le roi dit:
«En vérité, il me faut un homme sage et capable, qui convienne à l'administration du royaume.
— Ô roi! répondit l'ancien vizir, la marque distinctive de l'homme sage et capable, c'est qu'il ne consent point à se charger de pareilles affaires.»
De tous les oiseaux, l’homãï
est le premier parce qu'il mange
des os et ne tourmente pas
d'autres êtres doués de vie.
On demandait au caracal:
«Pourquoi as-tu choisi du lion la société?
— Je mange chaque jour le surplus de sa chasse
Et dans l'asile de sa force
la méchanceté de mes ennemis ne m'atteint pas.
— Maintenant qu'à son ombre tu te sens protégé
Qu'il est ton bienfaiteur et que tu rends hommage
Pourquoi ne t'approches-tu pas
comme un familier de sa cour
parmi ses serviteurs sincères?
— De Lui, qui me protégera? »
Le guèbre attiserait-il le feu sacré durant cent ans
qu'il sera consumé s'il s'y laisse choir.
Il peut arriver que le commensal du sultan obtienne de l'or, comme il est possible qu'il perde la tête. Les sages ont dit: «Il faut se tenir sur ses gardes contre les changements de caractère des rois, parce que tantôt ils se mettent en colère pour un salut, et tantôt ils donnent un habit d'apparat en retour d'une injure.» On a dit aussi: «Un caractère de bouffon est mérite des commensaux et il est défaut chez les sages.»
«Tiens-toi sur la lisière: dignité, gravite
Tu les dois observer. Et laisse aux courtisans
Les bons mots et les facéties...»
