پیامبران الهی، پیام خداوند را به زبان مخاطبان اولیّه خویش می آورند. و معارف الهی را متناسب با سطح فرهنگی و علمی آنان بیان می کنند. و نیز نوع معجزاتی که برای اثبات پیامبری خویش می آورند، با اختراعات، علوم و فرهنگ پیش رفتة آن روز، متناسب است. پیامبر اکرم نیز که در شبه جزیزه عربستان به پیامبری رسیدند، از این قاعده مستثنی نبودند. و نزول قرآن به زبان عربی (یعنی زبان مردم عربستان) بود. و این امر با توجه به مخاطبان نخستین و شخص پیامبر( که عرب زبان بودند، یک جریان طبیعی است. پس اگر قرآن به زبانی جز عربی نازل می شد، جای آن داشت که از حکمت نزول قرآن به آن زبان، سؤال شده و گفته شود : "با آنکه مخاطبان نخستین پیامبر( ، عرب زبان هستند، چرا این پیام به زبان عربی نازل نشده است."

عوامل دیگری نیز در عربی بودن زبان قرآن نقش داشته است :

الف : قرآن در چند آیه از مردم خواسته است که اگر می گویید قرآن معجزه نیست, آیاتی مانند آن بیاورید. حال اگر این قرآن به زبانی غیر از عربی نازل می شد، چگونه ممکن بود که از مخاطبانی که جزء به زبان عربی آشنا نیستند، یا تسلط کافی بر زبانهای دیگر ندارند، خواسته شود که برای روشن شدن حقانیّت و یا نادرستی مدعای پیامبر ( سخنی همانند قرآن بیاورند؟ در این صورت به آسانی می گفتند : "ما عرب زبانها محتوای پیام تو را نمی فهمیم، پس چگونه مانند آن را بیاوریم؟"

ب : اگر قرآن به زبان عربی نبود، مخالفان قرآن که به دنبال بهانه ای برای نپذیرفتن دین اسلام بودند، فرصت را مناسب دیده، نامفهوم بودن آیات را به عنوان دلیلی برای نپذیرفتن خود، ارایه می دادند. قرآن که نازل شد، عربی بودن آن، این بهانه را از مخالفان گرفت.

ج : خلق و خو و تعصّبات ملت عرب طوری بود که اگر قرآن به زبانی غیر از عربی نازل می شد، نه رسالت پیامبر را می‌پذیرفتند،‌و نه سخنانش را.

د : مخالفان قرآن ادّعا کردند که پیامبر( قرآن را از انسان دیگری فرا گرفته، و این کتاب وحی آسمانی نیست. قرآن که به زبان عربی نازل شد، این ادّعا را باطل کرد. زیرا زبان کسی که قرآن را به او نسبت می دادند، غیر عربی بود. در صورتی که زبان قرآن عربی روشن است، ویک فرد غیر عرب نمی تواند الفاظی به این زیبایی را که هیچ یک از سخنوران عرب نتوانستند مانند آن را بیاورند، بسازد.

فعلا همین ... تا بعد