از تابلوي ايستگاه اتوبوس تا جايي كه تو ايستاده‌اي چند متري فاصله است و جلوي تو صف طويلي از مسافراني است كه با هر بار نگاه كردن به ساعت با حالتي كلافه و عصبي از يك انتظار طولاني اين پا و آن پا شده و به مسير اتوبوس نگاه مي‌كنند، از 10 دقيقه انتظاري كه روي تابلوي ايستگاه اتوبوس نوشته شده 15 دقيقه هم گذشته است؛ اما هنوز خبري از اتوبوس نيست.
سرانجام پس از يك انتظار طولاني يك اتوبوس ريالي از دور نمايان مي‌شود. انبوه جمعيت به جلوي در ورودي اتوبوس هجوم مي‌آورند و اينجاست كه رد و نشاني از صف باقي نمي‌ماند. قوي‌ترها سريع‌تر سوار مي‌شوند و هر طور شده خود را در اتوبوس جا مي‌دهند.
كمتر از چند ثانيه حتي براي آويزان شدن از ميله‌هاي اتوبوس هم جايي نمي‌ماند. مسافراني كه سوار نشده‌اند با داد و فرياد از بقيه مي‌خواهند فشرده‌تر بايستند، بلكه آنها نيز بتوانند خود را به نحوي در اتوبوس جا دهند و ...
