Amel Sahnelerinin Zuhuru 2

Ve sen kendine dönerek içinden sessizce şöyle dersin:

“Arkadaşım doğru diyor. Dünyadaki rahat hayatım on günden fazla mıydı?”[1]

Neden kendimi mahvettim?!

Bu sırada bir ses yükselir:

“Gidin inkâr ettiğiniz cehenneme doğru!”[2]

Sen çok rahatsız ve mahzun bir halde, bir grupla birlikte cehenneme doğru hareket edersin.

Oraya yaklaştığında cehennemin girişinde seni bekleyen melekleri görürsün, sizi gördüklerinde şöyle derler:

“Cehenneme girin ve ebedi olarak orada kalın, azgınların yeri pek çok kötü bir yerdir.”[3]

Ve sen! O grupla birlikte cehenneme girer ve ateşe atılırsınız.

Ateş tüm vücudunu sarar, hararetin şiddetinden dolayı susuzluk bütün bedenini kaplar:

“Allah’ım! Benim ateşimi söndür ve susuzluğumu gider!”

diye yakardığında sana şöyle hitap edilir:

“Su istediklerinde, erimiş maden gibi yüzleri yakan bir su ile kendilerine su verilir.”[4]

Daha sonra kaynar su, başından aşağı dökülür, derin, etin ve kemiğin kızarır ve korkudan dolayı şöyle feryat edersin:

“Allah’ım! Azabı bizden uzak kıl, biz iman ettik.”[5]

“Çığlık at! Feryat et, bugün acizlik ve aşağılığın hiçbir faydası yoktur; bizden sana bugün hiçbir yardım yoktur.”[6]

Ve sen utanç içinde; başın aşağıda şöyle yazıklanırsın:

“Keşke Allah Resulü’ne itaat etseydim.”[7]

Zira o yüce efendimiz (saa) şöyle buyurmuştu:

“Sizler dünya hayır ve şerrine inandığınız gibi, ahiretin hayır ve şerrine de inansaydınız, elbette ahireti seçer ve onun için çalışırdınız.”[8]

Bu sırada bir ses adeta seni kendine doğru çekerek şöyle der:

“İşte bu senin yaptığın kötü amellerdir ki, akraba ve yakınlarını bile zarara uğrattı.”[9]

Ve sen sinirli bir şekilde o sese yönelirsin, bir anda seni parmağıyla işaret eden arkadaşını gördüğünde sana şöyle der:

“Onun cezası bu şekil cehennemdir, çünkü kâfir oldu, Allah ve Resulü’nün sözlerini alaya aldı.”[10]

Allah bizleri oradan korusun! Ne acayip ve kötü bir yerdir.

Daha sonra korkudan yere serilirler ve şöyle feryat ederler:

“Allah’ım bizi kurtar!”

Çok acayip ve korkunç sahneler. Onlar feryat ederken şöyle bir ses yükselir:

“Herkesin kurtuluşu kendi yaptıklarındadır.”[11]

Onlar yavaşça ayağa kalkarak akıbetlerinin ne olacağını beklerler:

Sen üzgün bir halde:

“Neden insanlığın gerçek değerlerine yönelmedim de bugün korkunç ateşten kurtulmuş ve insanların en güzelleri ile birlikte cennet saraylarına girip ebedi orada kalamadım?” diye kendini sorgulamaya başlarsın.

Ancak maalesef ve maalesef çok geç anladın bu gerçekleri. Burada pişmanlığın hiçbir faydası yoktur. Asla sönmeyen o ateşte mecburen ebedi olarak kalmayı hak etmişsindir. Şu an kimseyi kınama yalnız kendini kına ve:

“Keşke böyle yapmasaydım, keşke Allah’ın istediği gibi yaşasaydım” de.

1-Taha, 103

2-Mürselat, 29

3-Nehl, 29

4-Kehf, 29

5-Duhan, 12

6-Muminun, 65 ve 108

7-Ahzap, 66

8-Mecmue-i Veram, c.1 s.134

9-Şura, 45

10-Kehf, 106

11-Müddessir, 38