Şeyh Yasin’le Aksa’da son gece 1
Ben Ahmet Yasin’i bilmezdim. Bilmezdim, bir ümmeti ve acizliğini yana yana Yaradana şikayet etmeyi. Canımın korkusunu hiç yaşamamıştım çünkü, malımın da öyle. Yurdumun tasası tarih kitaplarında saklıydı, düşman kahrını duyumsamadım, sadece okudum ben. En büyük musibet, asıl musibet dine gelendi, dinimin derdine de düşmemiştim hem. Ben hiç böyle dua etmemiştim.
Asırların hatırası, Allah’ın kutsal kıldığı bir yaralı ceylanı uhdeme almayı bilmezdim. Dinim için, vatanıma, toprağıma, dini için. Anama, babama, yavruma… Göz diken, zulmeden, kendisine karşı hiçbir silahımın olmadığı, ama onların silah adına ne varsa, savaş adına, zulüm adına ve insandışılık namına üzerime yağdırdığı olmamıştı hiç. Üçüncü oğlumu silahını ellerimle sarıp, şehadete yolcu etmemiştim.
Kudüs ve kutsal mescid bana emanet edilmemişti sanki. Çünkü ben Filistinli değildim. Ben sadece Ahmet Yasin’in şikayet ettiği o uzaktaki ümmettim.
Hani bir diklenseler deprem olup işgalcileri yerle bir edecek yakınlıkta ve güçteki “komşu” ülkelerden birinden. Hani nefsinin keyfi için sürekli doyurduğu o kartel zincirlerinin sadece ticaret yaptığını sananlardan. Herkesi kendi gibi bilenlerden. Bananecilerden. Çok bilgili ve ilgisiz yorumculardan. Ve hissiz. Ya da çok hisli ama cahil olanlardan. Çabuk sönenlerden.
Senden, benden bizden. Kudüs’ten değil, ittihaddan değil, “insanlık namına”lardan değil..
Bugün Kudüs hiç olmadığı kadar yetim kalsa, bugün çirkin emellerini dışa vursalar aniden ve arsızca, bugün artık eksik bıraktıkları bir şey varsa haddi aşma adına, onu tamamlamaya koyulsalar topluca. Ne yapardım? O gün bugün olsa?
Sadece tek bir sayfada görüyorum flaş haber olarak, ne garip, ne büyük cümleler ne kolay kuruluyor, oldu da bitti, insan buna da alışıyor.
Ne garip. Mescid-i Aksa işgal ediliyor diyor haberde. Aklımı mı kaçırıyorum diyorum, yoksa yanlış mı görüyorum. Geceler boyu Filistin’e misafir olan rüyalardan birini daha mı yaşıyorum, en korkuncunu? Yalanı severdim diyorum, yalan olsa. Hiçbir kanalda ses yok, bir sitede, ya da intertteki sınırsız paylaşım ağlarında. Ne garip. Herkes uykuda.
Demek o gün, bugün olsa. Her gün ki gibi...
Sonra İHH’dan gelen ve binlerce kişiye gönderilen bilgilendirme mesajları ve ilk tepkilerin çatılan çatısı. Sonra zoraki birkaç kıpırdanma..Ve diyorlar yarın önemli asıl, yarın. Peki yarın bugün olsa?
Ne garip.
Tepki vermek için beklemek, ya da beklemek için tepki vermek, sonra susmak için, sabırla unutmayı bir tutmak, herkesin içi yansa rahmet inerdi millet, rahmet inerdi.. Akan bütün yaşlar hak için aksa, esir mi olurdu Mescid-i Aksa?
Filistin’de kardeşim var 2
Diyalog mu dayatma mı?
