حق پوشيدن لباس روحانيت را نداريد !
حق پوشيدن لباس روحانيت را نداريد !
محمد تقي ، نمونه بارز يك روحاني بود . اين را فهميده بود كه اسلام فقط پوسته ظاهري نيست .او اولين تجربه مبارزه سياسي خود را در راستاي شعار انقلابي " جمهوريت" كه رضا خان كباده ي ادعاي آن را ميكشيد ،مرور كرد و همراه پدر و عموي خود در تحصن ميدان بهارستان به رهبري آيت الله مدرس شركت كرد .
در دوره حکومت رضا شاه پهلوی، در ۴ دی ۱۳۰۷ ش. قانونی به تصویب رسید که بر اساس آن همه مردم باید لباس متحد الشکل (کت و شلوار و کلاه پهلوی) بپوشند. از این قانون چند گروه استثناء شدند از جمله مجتهدان و منبری ها (محدثان) کسانی که مستثنا بودند باید از شهربانی جواز عمامه ميگرفتند . هدف از این قانون، علاوه بر ترویج فرهنگ غربی، تضعیف روحانیت و کنترل آنان بود و مأموران شهربانی با شدت و خشونت این قانون را اجرا می کردند و حتی دارندگان جواز نیز از آزار و اذیت و توهین مأمورین در امان نبودند.در این اوضاع، محمد تقی فلسفی به توصیه پدرش نزد یکی از مجتهدان و شاگردان برجسته میرزای شیرازی به نام شیخ حسین یزدی رفت تا از وی «اجازه عمامه» بگیرد، آن مجتهد خبره، بدون تأیید قانون دولتی، خود به طور مستقل به محمد تقی اجازه نقل حدیث و موعظه داد. بر اساس همین اجازه، «ورقه تصدیق» برای او صادر شد تا بتواند لباس روحانیت بپوشد. اين مساله دومين رويارويي جدي محمد تقي فلسفي با حكومت رضا خان بود .
اما مهمترين منبري كه تا آن زمان موجب شد كه ماموران رضا خان برخورد جدي با آيت الله فلسفي داشته باشند ، سخنراني ايشان بعد از كشتار مسجد گوهر شاد بود كه در آن گفته بود :
در اسلام، مسجد محل صلح و صفا و تعاون است. فحش و بدگویی و آزار و آدم کشی متعلق به فرهنگ مسجد نیست.
بعد از اين سخنراني بود كه ؛ محمد تقی احضار شد و به او گفتند که گزارش شده شما به حادثه قتل مردم در مسجد گوهرشاد کنایه زده اید به همین دلیل منبر شما ممنوع است و حق پوشیدن لباس روحانیت را نیز ندارید!
اما بعد از از ۳ سال از صدور اين حكم وبا آغاز جنگ جهانی دوم و عزل رضاخان از ممنوعیت خارج شد.
تهیه و تولید گروه حوزه علمیه
