دل من یه روز به دریا زد و رفت                      پشت پا به رسم دنیا زد و رفت

پاشنه ی کفش فرارو ور کشید                         آستین همت و بالا زد و رفت

یه دفعه بچه شد و تنگ غروب                            سنگ توی شیشه فردا زدو رفت

دفتر گذشته ها رو پاره کرد                                    نامه ی فردا ها را تا زد و رفت

حیوونی تازگی آدم شده بود                               به سرش هوای حوا زد و رفت

زنده ها خیلی براش کهنه بودند                             خودشو تو مرده ها جا زد و رفت

هوای تازه دلش می خواست ولی                                     آخرش توی غبارا زد و رفت

دنبال کلید خوشبختی می گشت                               خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت