تعداد بازدید : 39105
تعداد نوشته ها : 25
تعداد نظرات : 5
درباره آیکیدو :
آیکیدو یک هنر رزمی ژاپنی (از لحاظ رزمی صرفاً دفاع شخصی) و راه رسیدن و هدایت جامعه به سوی صلح پایدار است.
بنیانگذار این هنر استاد موریهه اوشیبا (Morihei Ueshiba) است که با مطالعة بسیار در خصوص هنرهای رزمی سامورایی ژاپن موفق شد هنری ابداع نماید که در آن هیچگونه خشونت، حمله و ضربه زدن وجود نداشته باشد. اگر فقط از جنبة فیزیکی بخواهیم آیکیدو را معرفی کنیم، باید گفت هنری‌ست شامل یک سری تکنیکهای پرتابی و قفلی که ریشه در هنر رزمی جوجوتسو و کن‌جوتسو داشته و توسعه یافته‌اند. در آیکیدو هرگز حمله نکرده و به مهاجم ضربه نمی‌زنند بلکه فقط از انرژی خود او در جهت آرام کردن، خلع سلاح کردن و به تسلیم واداشتن و یا پرتاب خود وی استفاده می‌شود.
در جایجای فنون این هنر حرکاتِ دینامیک و پر انرژی به چشم می‌خورد که نشان از پویایی و روان بودن آن دارد.
هنرجویان با پرداختن به آیکیدو، ویژگیهایی را که هر انسان در زندگی روزمره آن را می‌جوید، می‌یابند، ویژگیهایی از قبیل: اعتماد به نفس، آرامش، صبوری، احترام متقابل، سلامتی جسم و روان و نگرش ژرف. انتخاب نام آیکیدو بر این هنر رزمی خود نشان از هدف متعالی
آن دارد، آی (هماهنگی، عشق)، کی (نیروی حیاتی جهان هستی) و دو (راه). اما وقتی در زبان ژاپنی کانجی (الفبای واژه‌نگار زبان ژاپنی) حرف آی کنار حرف کی قرار می‌گیرد، کانجی آیکی شکل می‌گیرد که مفهوم آن «سراسر عشق» است. به عبارت دیگر آیکیدو از نظر مرحوم استاد اوشیبا «راه سراسر عشق» محسوب می‌شد. از دیگر تعابیری که بر این هنر می‌توان برشمرد: «راه برقراری نظم و هماهنگی روح با نظم جهان هستی» است.
- با احترام شروع شده و با احترام پایان می‌پذیرد
مهمترین ویژگی آیکیدو احترام به طبیعت و مخلوقات خداست. به عنوان یک اصل در تمرینات هر بار که دو نفر با هم روبرو می‌شوند تا تمرینی را آغاز کنند، با عبارت «Onegaishimasu» «از شما تقاضا می‌کنم» به هم احترام گذاشته و از هم تقاضای تمرین می‌کنند و پس از پایان تمرین نیز با عبارت «Arigato Gozaimashita» «از شما سپاسگزارم» از یکدیگر تشکر می‌کنند که فرصتی برای تمرین با هم داشتند. این عمل در هر جلسه شاید چند صد بار رخ دهد تا در وجود و ضمیر ناخودآگاه هنرجویان حک شود تا بدانند حتی به دشمن باید احترام گذاشت و از راه و رسم جوانمردی نباید دور شد.