...«هوالمعین»...         

    آقا جان!مهدی من! امام من!مولای من!زیبایی لحظات زندگیم را مدیون تو می دانم.ولی من!ای آقا درد دلم را تنها تو می توانی بشنوی وخدای تو؛تنها تویی که مرا از این جهان ظلمت ایمن داشته است.چه بد لحظه ایست که از وجود نورانیت بی بهره باشیم.هر روز صبح به عشق دیدار تو دعای عهد می خوانیم وعهد می کنیم که تاآخرین نفس سربازی باشیم درپیشگاه تو.از شنبه خانه هایمان را آب وجارو می کنیم ، پنجره های انتظار را می گشاییم  وگل عشقت را در گلدانی به جنس امید می پرورانیم تا به جمعه وروز وصل تو برسیم. صبح جمعه را با طنین دعای ندبه وزمزمه ی «هَل مِن مُعینٍ فاُطیلَ مَعَهُ العَویل وَالبُکاء»و بغض های رسوب شده در گلو می گذرانیم،به جای اشک خون می گرییم وهنوز تو نیامده ای... .لحظه لحظه ی جمعه را در کنار پنجره نشسته وبه راهی که انتهای آن دیده نمی شود چشم دو خته ایم وتنها نشانه ای که این جاده به آمدنت داردگلیست زیبا وبهشتی که به یمن عطروجودتوروییده،غروب روزآدینه نیزفرا رسید   و همچنان هزارجمعه می آیندومن حیران ازاینکه چراچهره ی دلربای تورا نمی بینم...هزار سال گذشت وما در دنیای مادّی خویش روزی را با نام نیمه ی شعبان وتولّد تو می خوانیم،غافل از اینکه روز توّلد تو وما به هم گره خورده و آن همان روز وصال ما با تو یگانه منجی عالم بشریّت است.هزار سال گذشت و ما همچنان روز تولّدت را جشن می گیریم ،خیابان ها ومحلّه هایمان راآزین می بندیم امّا در دل کوهی از غصّه داریم.سال هاست که گل نرگس را با یاد تو می بوییم و صورت نازنین تو را در چهره ی نرگس ها می جوییم.تصویر تو را تجسّم می کنیم،تصویر دنیایی را که اگر بیایی همچون بهشتی است که فرشتگان هرصبح وهرشب در آن به ستایش خدا می پردازند     و همه فرمان بردار تو و خدای تواند.اماما! بی آنکه تو را ببینیم می شناسیمت که به عدل و مهربانی شهره ای . عشقت چنان در دل پیر وجوان ما رخنه کرده که نبودنت پشت جوانان ما را خمیده وعمر هایمان را کوتاه کرده است که از نبود تو به لا علاج ترین درد ها دچار شدهایم.پروانه وگل را که نظاره می کنیم،انگار که آیینه ای پیدا کرده باشیم وخود را در آن می بینیم که گل تویی وما چون پروانه گرد تو می چرخیم .  مهدیا! آیا این انتظار وصدای شکسته تر شدن قلب های ما بی پایان خواهد بود ؟... آیا آن جمعه ای نمی رسد که نماز ظهرش را در صفوفی طولانی و بی انتها پشت سر تو اقامه کنیم وافتخار کنیم که امامی همچو تو داریم ؟بار الهی !پروردگارا !مهربانا !به ندای بندگانت گوش کن ... گوش کن که چگونه امام خویش می خوانند...     

دسته ها : مذهبی
سه شنبه دهم 10 1387
X