آیا فرشتگان می دانستند که انسان گناه و خونریزی می کنند؟

فرشتگان از کجا می دانستند انسان در زمین فساد و خونریزی می کند که در جواب خداوند گفتند: آیا كسى را مى ‌‏آفرینى كه در آنجا فساد کند و خون ها بریزد؟

در این مسئله که فرشتگان از کجا می دانستند که انسان گناه و خونریزی می کنند سه احتمال وجود دارد:
۱- احتمال اول که بعضی ها گفته اند آن است که خداوند قبلًا آینده انسان را به طور اجمال براى فرشتگان بیان‏  فرموده بود و با دور نمایی که از آینده انسان توسط خداوند بیان شده بوده، فرشتگان به فساد و خونریزی انسان ها در زمین آگاهی پیدا کرده بودند.

۲- بعضى احتمال داده‏ اند: ملائكه خودشان این مطلب را از كلمه «فِى الأَرْض» (در روى زمین) دریافته بودند؛ زیرا مى‏ دانستند انسان از خاك آفریده مى ‏شود، و ماده، به خاطر محدودیتى كه دارد طبعاً مركز نزاع و تزاحم است، چه این كه جهان محدود مادى، نمى‏ تواند طبع زیاده‏ طلب انسان‏ها را اشباع كند، حتى اگر همه دنیا را به یك فرد بدهند باز ممكن است سیر نشود، این وضع، مخصوصاً در صورتى كه توام با احساس مسئولیت كافى نباشد سبب فساد و خونریزى مى ‏شود.(۱)

۳- احتمال سوم آن است که پیشگوئى فرشتگان به خاطر آن بوده كه آدم، نخستین مخلوق روى زمین نبود، بلكه پیش از او نیز مخلوقات دگرى بودند كه به نزاع و خونریزى پرداختند، پرونده سوء پیشینه آنها سبب بدگمانى فرشتگان نسبت به نسل آدم شد!
چنانچه از بعضی روایات اهل بیت(ع) معلوم می‌شود که این نوع، ادوار زیادی قبل از این دوره به خود دیده است.
در تفسیر عیاشی از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند: «اگر ملائکه قبلا کسی را ندیده بودند که در زمین فساد و خونریزی کند اطلاعی از این مطلب که گفتند آیا کسی را در زمین قرار می‌دهی که فساد و خونریزی کند، نداشتند.»
علامه طباطبایی(ره) می‌فرماید: ممکن است این روایات اشاره به دورانی باشد که پیش از دوره‌ی بنی‌آدم بوده و در آن دوران افراد دیگری روی زمین زندگی می‌کرده‌اند چنانکه روایات دیگری نیز بر این امر دلالت دارد.

در هر صورت، این تفسیرهاى سه ‏گانه، چندان منافاتى با هم ندارند یعنى ممكن است همه این امور سبب توجه فرشتگان به این مطلب شده باشد، و اتفاقاً این یك واقعیت بود كه آنها بیان داشتند، و لذا خداوند هم در پاسخ هرگز آن را انكار نفرمود، بلكه اشاره كرد در كنار این واقعیت، واقعیت‏ هاى مهم ‏ترى درباره انسان و مقام او وجود دارد كه فرشتگان از آن آگاه نیستند.

پی نوشتها:
(۱). المیزان، ج ۱، ص ۱۱۵ – ۱۱۶

---

منبع : شهر سوال