تبیان، دستیار زندگی
هفته گذشته نمایشگاه عکس گروهی با عنوان «عکس‌ها سخن می‌گویند» در گالری شکوه به تماشا گذاشته شد. محمد خوشرو، داریوش نهداران، آیدین قشلاقی و امید محکمی ۲۱ قطعه عکس با سوژه و رویکرد‌های مختلف را در این نمایشگاه در معرض دید مخاطبان قرار دادند
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

عکسها سخن می گویند

از تیت لندن تا پرتره‌های زنان و شاهکارهای معماری


هفته گذشته نمایشگاه عکس گروهی با عنوان «عکس‌ها سخن می‌گویند» در گالری شکوه به تماشا گذاشته شد. محمد خوشرو، داریوش نهداران، آیدین قشلاقی و امید محکمی 21 قطعه عکس با سوژه و رویکرد‌های مختلف را در این نمایشگاه در معرض دید مخاطبان قرار دادند.

عکسها سخن می گویند

بعضی آثار این نمایشگاه از جمله عکس‌های محمد خوشرو، جزو گنجینه گالری شکوه بود و دیگر آثار جزو تجربه‌های جدید این هنرمندان به شمار می‌آمد.

«عکس‌ها سخن می‌گویند» تعریف‌ها و نگاه‌های گوناگون به عکاسی را در بر می‌گیرد از عکس‌های انتزاعی و فرمال گرفته تا عکس‌های پرتره و حتی عکس‌های مفهوم گرا. این نمایشگاه برآنست در چیدمانی نوین از این گرایش‌های مختلف، مخاطب را در مواجهه با سوژه و فرم‌های کاملا متفاوت به دیگر گونه نگریستن دعوت کند.

داریوش نهداران که چندی پیش نمایشگاه عکس انفرادیش با عنوان «اطلاعات» در گالری شکوه برگزار شد، در این نمایشگاه شش اثر ارائه داد که دو کار آن از مجموعه «اطلاعات» بود.

او در توضیح سه قطعه عکس که متعلق به یک مجموعه با عنوان «آتش زندگی بخش» می‌باشد می‌گوید: این آثار با ویدئویی همراه بوده که در این نمایشگاه فقط عکس‌ها را در معرض دید قرار داده‌ام، در واقع این عکس‌ها به جسمی اشاره دارد که در بعضی فرهنگ‌ها سوزانده می‌شود اما در اینجا من برعکس آن را نشان داده‌ام، وقتی که جسم برای سوزانده شدن آماده می‌شود، روحش بلند می‌شود و این آتش به آن زندگی می‌بخشد و شروع به رقص و پایکوبی می‌کند. در عکس هم مشخص است آتش رنگی شده است به این معنا که همین آتش که بعضی معتقدند از بین برنده است، فضا را از فضای مرده در آورده است.

او در کنار این آثار ادیشن دوم عکسی که درتیت لندن او را جزء شش آرتیست فینالیست کرده و در حراج چوب خورده و به فروش رسیده را ارائه داده است، نهداران درباره آن می‌گوید: یک موجود با نیایش خاص خودش از لایه درونی کنده شده و به لایه بیرونی می‌رسد. در واقع مفهوم این عکس این است که اگر کسی می‌خواهد به حدی برسد با سختی می‌تواند به آنجا رسد.

آیدین قشلاقی از هنرمندان حاضر در این نمایشگاه که پرتره‌هایی از یک زن را با تکنیک متفاوتی ارائه داده است، در مورد عکس‌هایش می‌گوید: عنوان این مجموعه «کمی آهسته‌تر» می‌باشد. این عکس‌ها به همراه یک ویدئو می‌باشند که برای پایان نامه دانشگاه انجام داده‌ام. قصد داشتم این آثار کمی متفاوت باشند به همین دلیل آن را به صورت عکس قاب شده یا چاپ شده بر روی بوم کار نکردم. این عکس‌ها زمینه شفافی دارند و دیوار در پس زمینه عکس مشخص است، با نور‌پردازی سایه‌های مختلف در کار ایجاد می‌شود. این عکس‌ها در هر زمینه‌ای می‌تواند متفاوت باشد و به نوعی تلفیق عکس و نقاشی است.

او در توضیح تکنیک این عکس‌ها اضافه کرد: در قدم اول عکس‌ها چاپ شده‌اند و بعد از آن رنگ به آن‌ها اضافه شده و بر روی فیلم چاپ شده‌اند.

قشلاقی در این عکس‌ها لکه‌هایی با آب مرکب گذاشته است و به نوعی درگیری‌های روانی انسان‌ها را نشان داده است. باآنکه پرتره‌هایی که به نمایش گذاشته همگی زن می‌باشند اما وی اصراری به زن بودن پرتره‌هایش ندارد، در این مجموعه بر روی پرتره‌های مردان هم کار کرده است اما معتقد است چهره زنان احساس را بیشتر بیان می‌کند.

قشلاقی در این عکس‌ها لکه‌هایی با آب مرکب گذاشته است و به نوعی درگیری‌های روانی انسان‌ها را نشان داده است. باآنکه پرتره‌هایی که به نمایش گذاشته همگی زن می‌باشند اما وی اصراری به زن بودن پرتره‌هایش ندارد، در این مجموعه بر روی پرتره‌های مردان هم کار کرده است اما معتقد است چهره زنان احساس را بیشتر بیان می‌کند.

امید محکمی دیگر هنرمند این نمایشگاه که پنج اثر از موزه و معماری مکان‌های مختلف را به نمایش گذاشته است در مورد کنار هم قرار داشتن این هنرمندان عکاس می‌گوید: چهار عکاس با نگاه‌های کاملا متفاوت در این نمایشگاه کنار هم قرار دارند، حتی اگر موضوع نمایشگاه موضوعی واحد بود هم بدلیل نگاه‌های متفاوت، خروجی‌های متفاوت داشت.

او در مورد حیطه کاریش می‌گوید: کار من عکس برداری از آثار موزه است و یکی از علایقم عکاسی معماری است و معتقدم عکاسی درستی تحت عنوان عکاسی معماری در ایران اتفاق نمی‌افتد. آن چیزی که در سطح استاندارد بین المللی تحت عنوان عکاسی معماری از آن یاد می‌شود متاسفانه در ایران با جنس دیگر عکاسی شبیه به مستند نگاری یا مستند نگاری اجتماعی اشتباه گرفته می‌شود.

محکمی علاقمند است که در این عکس‌ها نشان دهد عکاسی معماری تنها زیبایی‌شناسی نیست و در کنار آن باید اتفاقهای اصولی عکاسی معماری شکل گیرد.

او در این عکس‌ها سلطانیه زنجان، محرابی در حرم امام رضا (ع) مربوط به دوره سلجوقی، قدیمی‌ترین قلعه ایران در میبد، مدرسه غیاثیه که از شاهکارهای کاشی معرق و معماری ایران بشمار می‌آید و... را در معرض دید عموم قرار داده است.

بخش هنری تبیان


منبع:

ایلنا