منحني قد من، تابع گيسوي توست

خط مجانب بر آن سلسله ي موي توست

من عدد صفرم و سيصد و شصتم تويي

دايره ي زندگي چرخش گيسوي توست

تا شده از دوريت قامت خط هاي راست

خط عمودم بخوان! زاويه ام سوي توست

آينه در آينه تا ابديت شوي

پيش نگاهم نشين! آينه ام روي توست

آخر اين جاده را خط مورب كشيد

آن كه صفاي دلش هروله ي كوي توست

باز قلم جان گرفت، دفتر دل خط خطي

حادثه ي شعر من حاصل جادوي توست

بردار عاشقان ، بر دار مي رسد

اين نقطه هر سر هشيار مي رسد

وقتي ز عشق پاك ، تفريق شد هوس

دستت بدامن دلدار مي رسد

گر جمع عشق و صبر ، شد ضربدر رضا

آرامشت زحق ، بسيار مي رسد

مجذوب حق –دلش- يابد بسي توان

بر او ز جذر كين ، كي خار مي رسد

دستي كه مي دهد، بازش دهد جهان

2در 2 بر 4 ، ناچار مي رسد

خوبي كني اگر ، برخويش كرده اي

آزرده كرده را ، آزار مي رسد

حق روزي ترا تقسيم كرده است

دارو به دردت اي ،بيمار، مي رسد

دنيا به آدمي ، همچون معادله ست

از كرده اش بر او آثار مي رسد

بين خدا و تو خطي ست مستقيم

هركه دراين خط است،بريارمي رسد

شاداست آنكه در پايان عمر خود

آسوده خفته ،چون،بيدارمي رسد