بسم الله الرحن الرحيم

آزادي كلمه اي است كه هر فرد باشنيدن آن حسي درونش برانگيخته مي شود و اين حس براي شخص در شرايط زماني و مكاني خاص به وجود مي آيد، اما در كل نظري در مورد آزادي در ذهن تمامي افراد وجود دارد و اين خود دليلي است بر اين كه مفهومي به نام آزادي وجود دارد.

همه ما ايمان داريم در طول عمر كارهايي را انجام داده ايم كه كاملا به دست خودمان بوده است.يعني بدون نفي اراده خداوند در انجام آن كار، مي دانيم كه اگر من نبودم آن كار انجام نمي شد.پس ما آزادي داشته ايم و به ما آزادي انجام آن كار را داده اند، به عبارت ساده ترهمه ما چون اختيار داريم  در نتيجه آزاد هستيم.

حالا اين سوال پيش مي آيد كه اصلا دليل دادن آزادي  به انسان چيست ؟

همه مي دانيم كه انسان استعدادهايي در وجود خود دارد.از سوي ديگر بنابر هدفي كه خداوند براي او قرار داده است ضرورت دارد كه استعدادهاي خود را بروز دهد بنابراين آزادي لازمه شكوفايي استعداد است.از سوي ديگر يكي از هدفهاي ما در زندگي رسيدن به كمال است و رسيدن به كمال بدون داشتن آزادي امكان پذير نيست، فرض كنيد يك درخت براي رشد اگر همه عوامل مانند نور كافي و آب را در اختيار داشته باشد ولي بالاي سر آن يك ديوار باشد آيا مي تواند رشد كند و به كمال برسد؟

همان طور كه قبلا گفته شد انسان داراي قدرت اختيار است. بنابراين نمي توان همه گزاره ها را به او تحميل كرد،بلكه انسان بايد انتخاب كند و لازمه انتخاب كردن داشتن آزادي است.فرض كنيد به شما مي گويند كه شما قدرت انتخاب هر لباسي را داريد ولي آزاد نيستيد كه از آن قدرت استفاده كنيد،از آن اختياري كه داريد نمي توانيد استفاده كنيد.آيا اين منافاتي ندارد؟

بسم الله الرحمن الرحيم

در 13 بهمن 1298 هجري شمسي مصادف با 12 جمادي الاول 1338 هجري قمري در 75 كيلومتري مشهد الرضا در قريه اي به نام فريمان كه اكنون به بخش تبديل شده است در خانواده اي مذهبي و روحاني كودكي به دنيا آمد كه بعدها...

او پس از طي دوران طفوليت به مكتب خانه رفت و به فراگيري دروس دبستان پرداخت و در سن دوازده سالگي وارد حوزه علميه مشهد شد و فراگيري مقدمات علوم اسلامي را آغاز نمود.در سال 1316 عليرغم جو وحشتناكي كه رضاخان غلدر بر عليه روحانيت به راه انداخته بود و همچنين مخالفت بسياري از دوستان و نزديكان به منظور تكميل تحصيلات حوزوي رهسپار حوزه علميه قم شد، در آن زمان شيخ عبدالكريم حائري يزدي مؤسس حوزه علميه قم به تازگي دار فاني را وداع نموده بود و سرپرستي حوزه علميه را سه تن از روحانيون عظيم الشان بر عهده داشتند، سيد محمد حجت، سيد صدر الدين صدر و سيد محمد تقي خوانساري كه هر سه تن از مدرسين تراز اول حوزه به شمار مي آمدند.

 در طي پانزده سال اقامت در قم، طلبه جوان توانست از محضر اساتيدي چون آيت الله بروجردي(در فقه و اصول)و امام خميني(به مدت دوازده سال در فلسفه ملّا صدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و علامه طباطبايي (در فلسفه:الاهيات شفاي بوعلي و دروس ديگر) بهره ها ببرد. قبل از هجرت آيت الله بروجردي به قم طلبه جوان گاهي به بروجرد مي رفت و در محضر ايشان تلمذ مي كرد. از ديگر اساتيد او ميتوان ميرزا علي آقاي شيرازي در اخلاق و عرفان، آيت الله سيد محمد حجت در اصول و آيت الله سيد محمد محقق داماد در فقه را نام برد. طلبه جوان علاوه بر تحصيل به فعاليت هاي اجتماعي-سياسي نيز مشغول مي شود و از جمله با گروه فدائيان اسلام همكاري مي نمايد.

 در سال 1331 كه ديگر مرتضي 33 سال سن دارد، در حالي كه از مدرسين معروف و اميدهاي آينده حوزه به شمار مي آيد به تهران هجرت مي كند و به تدريس در مدرسه مروي و تأليف و سخنراني هاي تحقيقي مي پردازد.در سال 1333 اولين جلسه تفسير انجمن اسلامي دانشجويان توسط استاد مطهري تشكيل مي گردد و در همين سال تدريس خود در دانشكده الاهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران را آغاز مي نمايد. در سال 1337 و 1338 كه انجمن اسلامي پزشكان تشكيل مي شود استاد مطهري از سخنرانان اصلي اين انجمن به شمار مي آيد و در طول سال هاي 1340 تا 1350 از سخنرانان منحصر به فرد اين انجمن به شمار مي آيد كه بحث هاي مهمي از ايشان به يادگار مانده است. از سال 1341 كه نهضت امام خميني آغاز مي شود استاد مطهري به طور فعال در كنار امام است و...