مقایسه نتایج كاروان ورزشی ایران با المپیك قبلی
رویای لندن، حسرت ریو
سرانجام مسابقات المپیك ریو2016 به پایان رسید و جدول رده‌بندی نهایی كشورها اعلام شد. مسلما المپیك به‌عنوان پراهمیت‌ترین تورنمنت ورزشی جهان، نگاه‌های عمیق زیادی را متوجه خود می‌كند و نتایج آن توسط مسوولان ورزشی هر كشور، به دقت تحلیل و آنالیز می‌شود.
این قاعده در مورد ورزش ایران هم صادق است و طبیعتا با بازگشت همه ورزشكاران كشورمان، بررسی نتایج به دست آمده آغاز خواهد شد. المپیك ریو نسبت به مسابقات لندن، برای ورزش ایران غافلگیری خاصی نداشت. باز هم همان رشته‌هایی كه از آنها انتظار افتخارآفرینی داشتیم برای‌مان مدال گرفتند. كشتی، وزنه‌برداری و تكواندو، هشت مدال ایران در ریو را به ارمغان آوردند.
در این میان شاید فقط مدال برنز كیمیا علیزاده به‌عنوان نخستین مدال تاریخ بانوان ایران در مسابقات المپیك توانست موجی از شعف و شگفتی را برای ورزش ایران به همراه بیاورد. اگر نه، نتایج و دستاوردهای ورزش ایران در برزیل نسبت به اتفاقات چهار سال قبل قابل دفاع نیست.
یاد لندن به خیر
چهار سال پیش كاروان ورزشی ایران با 54نفر در المپیك لندن حاضر شد. در نهایت ورزشكاران كشورمان با کسب ۴ مدال طلا، ۵ مدال نقره و ۳ مدال برنز، جایگاه هفدهم را در جدول توزیع مدال‌ها از آن خود کردند.
این بهترین عملكرد كاروان ایران در تاریخ مسابقات المپیك بود كه بحث‌های بسیار زیادی را به وجود آورد. خیلی‌ها جهش مدال‌گیری ایران در این تورنمنت را به درخشش غیرمنتظره كشتی فرنگی ربط دادند؛ جایی كه شاگردان محمد بنا توانستند با كسب سه مدال طلا توسط حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی، افتخاری بزرگ و تاریخی را كسب كنند.
خیلی‌ها امیدوار بودند فرنگی‌كاران باز هم با بنا بدرخشند و با تكرار بخشی از اتفاقات لندن در ریو، به بالاتر رفتن كاروان ایران كمك كنند. با این وجود چنین اتفاقی رخ نداد و در نهایت كشتی فرنگی فقط توانست دو برنز برای كشور به ارمغان بیاورد. در عین حال اما، کشتی آزاد تمامی ناکامی‌های کشتی فرنگی و البته ناکامی‌های ادوار قبل را جبران کرد و با طلای حسن یزدانی، نقره کمیل قاسمی و برنز حسن رحیمی بهترین نتیجه 20 سال اخیر این رشته ورزشی در المپیک رقم خورد. ضمن اینکه طلسم بی‌طلایی بعد از المپیک 2000 سیدنی نیز شكست.
در این شرایط شاید كسب نتایج در خور انتظار در رشته‌ای مثل تكواندو می‌توانست خیلی به كاروان ایران كمك كند، اما این اتفاق رخ نداد. تیمی که برای نخستین بار با 4ستاره در المپیک حضور یافته بود و پیش‌بینی می‌شد یکی از موفق‌ترین تیم‌های ما در المپیک باشد، همه پیش‌بینی‌ها را نقش بر آب كرد. هر سه تکواندوکار ما در بخش مردان یعنی فرزان عاشورزاده، مهدی خدابخشی و سجاد مردانی با ارائه نمایش‌های دور از انتظار و ضعیف خیلی زود با رقابت‌ها وداع کرده و دست‌شان از مدال کوتاه ماند تا بدترین نتیجه تاریخ تکواندو ثبت شود. در عوض در بخش بانوان، کیمیا علیزاده در نخستین حضور یک مدال برنز خوشرنگ را به سینه زد تا نخستین مدال المپیکی ورزش بانوان ایران به دست بیاید.
وزنه‌برداری اما مثل همیشه «كمك‌حال» ورزش ایران شد. در این رشته دو مدال خوشرنگ طلا توسط کیانوش رستمی و سهراب مرادی حاصل شد که در حقیقت نخستین مدال‌های کاروان ایران بود. در سنگین وزن هم مدال بهداد سلیمی به شكلی بحث‌برانگیز از سینه او افتاد تا نتایج تیم كشورمان بهبود نیابد. در نهایت کاروان ورزش ایران با کسب 3مدال طلا، یک نقره و 4برنز و نیز كسب رتبه 25 المپیک به کار خود در این مسابقات پایان داد؛ کارنامه‌ای که نسبت به دوره درخشان قبلی در لندن سقوط 8پله‌ای در جدول و عقبگردی قابل توجه را نشان می‌دهد. این در حالی است كه ورزش ایران با 63نماینده در این دوره از بازی‌ها حاضر شده بود و 9ورزشكار بیشتر از لندن داشت.
پیش‌بینی درست وزیر
اگرچه این روزها اظهارات وزیر ورزش در مورد «حد» ورزش ایران مورد انتقاد بسیاری از رسانه‌ها و منتقدان قرار گرفته، اما باید اذعان كرد او در مورد كسب 8مدال در ریو، پیش‌بینی درستی انجام داده بود.
گودرزی 6ماه پیش در یك مصاحبه تلویزیونی گفته بود: «میانگین کسب مدال ایران در المپیک سه‌ونیم مدال بوده و به دلیل جهش لندن، این آمار به چهارونیم مدال افزایش یافته است. ما باید در همین حدود مدال کسب کنیم و در بهترین حالت، پیش‌بینی ما این است که هشت مدال بگیریم.» البته باید توجه كرد كه فرمول مبنای آقای وزیر چندان علمی و قابل دفاع به نظر نمی‌رسد و طبعا نمی‌توان تا ابد به اندازه میانگین سال‌های گذشته انتظار كسب مدال داشت. برای مثال ازبكستان که در المپیك لندن فقط یك مدال طلا گرفته بود، در ریو چهار طلا كسب كرد!
بالانشینی آمریكا، سقوط چین
آمریکایی‌ها که در المپیک 2012 موفق شده بودند 46 مدال طلا، 29 نقره و 29 برنز کسب کنند، در ریو هم درست همین تعداد مدال طلا، یعنی 46 نشان طلا به دست آوردند. البته یانکی‌ها در ریو از حیث کسب مدال‌های نقره و برنز پیشرفت داشتند و به ترتیب 37 و 38 مدال نقره و برنز کسب کردند.
افت ملموس و محسوس ورزش چین، شاید مهم‌ترین اتفاق در جدول توزیع مدال این دوره بود. چینی‌ها که همواره جدی‌ترین رقیب ایالات متحده در این جدول به حساب می‌آمدند، این بار یک طلا مقابل بریتانیا کم آوردند و با 26 طلا، 18 نقره، 26 برنز و مجموع 70 مدال در رتبه سوم ایستادند.
این در حالی است که بریتانیا با 27 طلا، 23 نقره و 17 برنز و مجموع 67 مدال بالاتر از چین، رتبه دوم را به خود اختصاص داد و چینی که سال 2008 موفق شد به سلطه آمریکا بر کسب مدال‌های المپیک پایان دهد و مقتدرانه با 51 طلا، 21 نقره، 28 برنز و مجموع 100 مدال بالاتر از ایالات متحده در صدر جدول المپیک پکن قرار بگیرد، حدود نیمی از مدال‌های طلای خود را نسبت به دو دوره گذشته از دست داد.
ژاپن و آلمان هم در المپیک ریو عملکرد خوبی نسبت به 4 سال پیش داشتند و مدال‌های طلای بیشتری کسب کردند اما برزیل میزبان، با 7 مدال طلا، 6 نقره و 6 برنز، بدون شک بهترین نتیجه تاریخ خود را از حضور در ادوار المپیک‌ها گرفت.
منبع : دنیای اقتصاد
