اسطوره‌های تمام‌نشدنی

در مقابل گاهی روی خوش فوتبال به یک ستاره اجازه می‌دهد تا نفسِ آخر در مستطیل سبز بدرخشد و روز به‌روز کلکسیون افتخارات خود را پر زرق و برق‌تر کند. تاریخ فوتبال چنین بازیکنانی‌ را زیاد به خود دیده. کریس رونالدو، ستاره رئال هم می‌خواهد یکی از همین ستارگان تمام نشدنی باشد و تا‌40 سالگی به درخشش خود در رئال‌مادرید ادامه دهد. کارلو آنچلوتی، سرمربی رئال معتقد است رونالدو توان رسیدن به این هدف را دار‌د و می‌تواند تا‌40 سالگی به عنوان یک بازیکن تاثیرگذار در خدمت رئال باشد. در‌کنار شانس و اقبال با در‌نظر‌ گرفتن برخی‌ شاخصه‌های سلامت یک فرد و در‌نظر‌ گرفتن آمادگی جسمانی و البته معیارهای دیگری همانند وزن، قد و محاسبه توده چربی بدن یک فرد، می‌توان پیش‌بینی معقولی از شرایط جسمانی یک فوتبالیست در آینده داشت. با در نظر گرفتن این معیارها ادامه حضور رونالدو در مستطیل سبز تا‌40 سالگی چندان هم بلند‌پروازانه به نظر نمی‌رسد. البته او باید مثل گیگز، ریوالدو و یا زانتی خوش‌شانس هم باشد و تا‌40‌ سالگی‌ گرفتار مصدومیت‌های شدید نشود. در ادامه خواهیم دید شانس و اقبال کدام فوتبالیست‌های سرشناس را برای تداوم درخشش در مستطیل سبز تا 40 سالگی همراهی کرده است.

زمانی‌که خاویر زانتی در سال 1995‌ از تیم بانفیلد به اینتر پیوست، هرگز فکر نمی‌کرد به یک اسطوره تمام نشدنی در تیم بزرگ شهر میلان تبدیل شود و سال‌های حضورش در این تیم به‌‌‌ 19‌سال برسد. زانتی با پیراهن اینتر 5 بار به عنوان قهرمانی رقابت‌های سری A دست پیدا کرد و یک بار هم فاتح رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا شد و در‌نهایت در‌40 سالگی با پیراهن تیم محبوب خود یعنی اینتر از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

گیگز هیچ نیازی به معرفی ندارد. او سال‌های سال ستاره اول فرگوسن در من‌یونایتد بود و بعد از تبدیل شدن به‌ پر‌افتخارترین بازیکن تاریخ من‌یونایتد در‌40 سالگی اعلام کرد به آرزوهای خود به عنوان بازیکن فوتبال دست پیدا کرده و می‌خواهد به ‌عنوان دستیار در تیم منچستریونایتد به مربی‌گری بپردازد. گیگز‌963 بار با پیراهن منچستریونایتد بازی کرد و ‌34 جام با این تیم برد. 13‌ عنوان قهرمانی رقابت‌های لیگ برتر، بیش از هر بازیکن دیگری و 2 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال‌های 1999 و 2008 از جمله افتخارات این بازیکن ولزی هستند.

ورون سال‌های سال با پیراهن تیم‌های مختلف در مستطیل سبز درخشید. جادوگر کوچک در‌نهایت در سن‌40 سالگی با پیراهن تیم دوران کودکی خود با فوتبال خداحافظی کرد. او سابقه بازی در تیم‌های منچستریونایتد، اینتر و چلسی را هم در کارنامه دارد. ورون با استودیانتس در سال‌2009 به چهارمین قهرمانی در رقابت‌های لیبرتادورس رسید.

ستارگان زیادی به فوتبال اسپانیا آمده و رفته‌اند، اما هنوز هم خیلی‌ها معتقدند آلفردو دی‌استفانو بهترین بازیکن تاریخ لیگ‌ اسپانیاست. در نوامبر‌2003‌، در جشن سالگرد یوفا او به عنوان بازیکن طلایی فدراسیون فوتبال اسپانیا در طول‌50 سال گذشته شناخته شد. در نظر‌سنجی فرانس‌فوتبال هم دی‌استفانو چهارمین بازیکن برتر دنیا بعد از پله‌، دیه‌گو مارادونا و یوهان کرایف شناخته شده است. دی‌استفانو در 17 سالگی فوتبالش را در ریورپلاته‌ آرژانتین آغاز کرد و این شروعی بود برای ماراتن این اسطوره در دنیای فوتبال. بعد از درخشش در تیم‌های نه‌چندان مطرح، دی‌استفانو به رئال‌مادرید پیوست و در این تیم به یک ستاره تمام‌عیار تبدیل شد. بعد از سال‌ها درخشش در مستطیل سبز در‌نهایت او در سال‌1964 به اسپانیول پیوست و در‌40 سالگی کفش‌هایش را آویخت.

ریوالدو بین سال‌های ‌1995‌تا‌2002، یکی از بهترین و موفق‌ترین‌ هافبک‌های دنیا بود. ریوالدو یکی از بهترین و خلاق‌ترین بازیکنان نسل خودش بود که او را به خاطر ضربات کاشته قوس‌دار، ضربات سر، شوت‌های از راه دور، دریبل‌زنی و کنترل توپ خوبش می‌شناسند. ریوالدو بعد از‌20 سال درخشش در تیم‌هایی همچون کورینتیانس، لاکرونیا، بارسلونا و آث میلان در‌نهایت از فوتبال خداحافظی کرد. ریوالدو در زمان خداحافظی در آستانه‌41 سالگی قرار داشت.