اشتباهات سریالی بلای جان پرسپولیس

نوزده هفته گذشته و متاسفانه برانکو همچنان با معضلات ساده و دم دستی مواجه است و جالب تر اینکه راهکارهایش منجر به حل مشکل نمی شود.

چگونه تیم اصفهانی در خانه اش به گل رسید؟ با چند حمله؟ قطعا مهمترین و اصولی ترین حمله آنها مربوط به گل دوم شان بود، همان گلی که موجب شد مدیرعامل این تیم از شدت خوشحالی کارش به بیمارستان بکشد.راهکار برانکو برای برون رفت تیمش از این وضعیت چیست؟می شود همه آنها را حواله بدشانسی کرد؟ اگر آنها اینچنین تصورکنند هفته سی ام از راه می رسد و پرسپولیس کماکان در کمرکش جدول است و در حال توجیه که حقم نبود گل بخورم، نباید آن سانتر گل می شد، پنالتی هایم با بدشانسی به بیرون رفت و...
نوزده هفته گذشته و متاسفانه برانکو همچنان با معضلات ساده و دم دستی مواجه است و جالب تر اینکه راهکارهایش منجر به حل مشکل نمی شود. بازی بعد طارمی روی ذکاوتش پنالتی می گیرد و لابد این بار قرار است بنگر پشت ضربه بایستد و از آنجایی که بنگر در عمرش پنالتی زن نبوده و نیست آن هم احتمالا هدر می رود و پنالتی بعد می ماند و فشار کشنده برای یک پنالتی نزن دیگر!
تیمی که می خواهد در لیگ "صد در صد" نتیجه گرای ایران که صدرنشینانش با استقبال 2 هزار نفری در خانه مواجه می شوند، قهرمان شود باید علاوه بر هجومی بازی کردن ،پلن دومی برای هنگام پیش افتادن از حریف داشته باشد. یکی از بزرگترین مشکلات این فصل قرمزها مربوط به زمانی است که گل نخست را می زنند. در چنین وضعیتی ناگهان تیم برانکو دچار یک استرس درونی می شود و از اجرای فوتبال اولیه خود عاجز می مانند.از این رو تیم کم کم به عقب می نشیند و با توجه به کیفیت دروازه بانان و مدافعان این تیم نمی شود منتظر بسته ماندن دروازه ماند. مثال می خواهید؟ بازی با همین ذوب آهن.
 برانکو بار دیگر حد فاصل گل علیپور تا گل تبریزی را نگاه کند. به تعویض هایش. (حتی اگر اجباری باشد) به نوع بازی خط هافبک در کنترل بازی. به توپ هایی که مهاجمان به راحتی از دست می دهند تا فشار روی تیم متزلزل روی دفاع بیشتر از قبل شود.
اینها ربطی به شانس ندارد. اینها دقیقا مواردی است که باید در دل تمرین حل شود. یافتن پنالتی زن اینگونه نیست که هر بار به یک بازیکن ماموریت بدهی و بگویی عزیزم برو برای اولین بار در زندگی ات برایم گلزنی کن !
برانکو بار دیگر به گل مرتضی تبریزی در آخرین دقایق بازی نگاه کند. برانکو از خودش بپرسد نقش عالیشاه در آن زمان چه بود که به سادگی اجازه داد اسماعیل فر به سادگی برای نخستین بار در طول بازی نفوذ کند و با فراغ بال بدون هیچ مشکلی هدفمند سانتر کند. از خودش بپرسد رضا نورمحمدی و محسن بنگر چرا خط آفساید را شکستند و جالب تر اینکه این دو که تبریزی را از آفساید در آوردند در هنگام سانتر چگونه باعث دریافت گل شدند.نورمحمدی در صورتی که قادر بود با پرش توپ اول را بزند، تعلل کرد و بیشتر خواست با دست بازیکن حریف را کنترل کند اما توپ از او رد شد و بنگر هم پشت تبریزی ایستاد تا در صورتی که لوبانف همانند 5 گل قبل روی خط دروازه ایستاده بود، دروازه باز شود.
واقعیت این است.شانس وبدشانسی را فراموش کنید.خراب کردن 5 پنالتی یعنی مربی هنوز به گزینه اصلی نرسیده است و منتظر ششمینش باشید. ایستادن بنگر و نورمحمدی هنگام سانترها ربطی به اقبال ندارد. خرید لوکا ماریچ و اومانیا با قیمت زیاد چرا منجر به نیمکت نشینی شده است؟

نوزده هفته گذشته و نکته شگفت آفرین است که تیم برانکو علی رغم هجومی بودن بیشتر از دو گل در هیچ مصافی نزده است. اینها نشانه چیست؟پرسپولیس تا قبل از گل یک تیم است و بعد از آن یک تیم دیگر. با رفع اینها یک تیم قهرمان می شود نه شعار و غر زدن.

یک جای کار می لنگد و برانکو این را می داند پس بهتر است عوض آدرس غلط و سردر گم کردن هواداران، به آنها بگوید هنوز کار داریم تا یاد بگیریم بعد از پیش افتادن، نترسیم،کپ نکنیم و امیدمان را به خط دفاعی و دروازه بانی نبندیم که "حقیقتا" قابل اعتماد نیستند.