بلوغ هایی با رنگ و بوی اخلاق

یکی از ویژگیهای نوجوانی، رشد اخلاق و معنویت است تا او بتواند به عمق درستی یا نادرستی مسائل پی ببرد و بداند چه کارهای درست است و چه کارهای نادرست است. رشد اخلاق به معنای درونی کردن قواعد و قوانین است. که انگیزه، نوع تفکر، رفتار و احساس نوجوان را در بر می گیرد.

البته ارزشها از درون کودکی شکل می گرد و در دوران نوجوانی بویژه در سنین 14 تا 16 سالگی به اوج خود می رسد. نوجوان هر چقدر تعلق خاطر و اطمینان  بیشتر به خانواده داشته باشد، بهتر ارزشهای دینی و اخلاقی والدین را در خود نهادینه می کند. هنگامی که والدین از روشهای مثبت و فنون انظباطی رشد دهنده استفاده کنند در فرایند همانندسازی رشد اخلاقی نوجوان خود موفق تر عمل می کنند. تا او بتواند در  مسائل مختلف، اخلاقی فکر کند، اخلاقی عمل کند.

بسیاری از والدین در مورد نوجوانشان نگران هستند که آنها فرایض و اصول اخلاقی را به خوبی رعایت نکنند و در این مورد دغدغه های بسیاری دارند و می خواهند بداند چگونه با نوجوان خود رفتار کنند که او به مسائل مذهبی بیشتر توجه کند؟  یا موجب بی علاقگی او به نماز نشوند؟  و توجه او را به مسائل شرعی افزایش دهند؟

در پاسخ به نگرانی والدین باید گفت، رعایت چند نکته آنها را در این امر یاری می رساند:

رفتار مذهبی نوجوان به میزان علاقه و ایمان والدین و درک و فهم آنان به مسائل دینی و مذهبی ربط دارد. هر چقدر والدین، به اصول و معیارهای دینی پایبند تر باشند نوجوان هم در نهایت مانند آنها رفتار می کند. بنابراین گاهی هم لازم است از طریق علاقه و رغبت آنان وارد شویم. تا بتوانیم ایمان قلبی را در آنها پرورش دهیم.

گاهی از نوجوانتان بخواهید زمانیکه مشغول راز و نیاز با خدا است، شما را دعا کند. زیرا قلب پاک نوجوان باعث می شود تا دعاها زودتر برآورد شود. البته نحوه گفتن شما باید حاکی از صمیمت باشد نه اینکه شکل اجبار  به خود بگیرید و نوجوان را مردد کند.

گاهی هنگامی که شما مشغول نماز هستید در آخر نماز نام و مساله او را بیان کنید، بگونه ای که گفتگوی شما را بشنود و از خداوند بخواهید که او را در زندگی همواره موفق گرداند. اینکار آنها را تشویق  به نماز و فرایض واجب می کند. بویژه اینکه نوجوانی سن توجه و مورد تایید قرار گرفتن است، بنابراین با این عمل، مورد توجه شما قرار می گیرد و احساس بهتری به او دست می دهد.

در ارتباطات با دیگران به جای اینکه خطاها و بدیهای آنان را ببیند و بزرگ کنید، خوبیها و نکات قوت آنها را بیان کنید تا نوجوان هم یاد بگیرید خوبیها دیگران را مدنظر قرار دهد.

این روش انس و عواطف ما را با دیگران و فرزندمان محکم تر می کند و نشان می دهیم، بدون اینکه حتما از دیگران توقعی داشته باشیم خوبی و نیکی را سرلوحه کار خود قرار می دهیم.

خواندن کتابهای دعا، کتاب مقدس قرآن و تفسیر آن در جمع خانوادگی نیز می تواند به نوجوان ما کمک کند تا به عمق آیات و احادیث پی ببرد و توصیه های آنها را سرلوحه کار خود قرار دهد. همچنین از نوجوانتان می خواهید اگر کتاب جالب و زیبای در این زمینه خواند، نکات مهم آنرا برای شما بخواند و حتی شما نکات مهم آنرا یادداشت می کنید تا بتوانید در موقع لازم از آن استفاده کنید.

نماز جماعت در خانه برگزار کنید و گاهی به نوجوانتان پیشنهاد دهید تا او جلو بایستد و همگی به او اقتدا کنید. به او تاکید کنید که چون نوجوان، مقرب درگاه خداوند است، می خواهید خدا نماز شما را به برکت نماز نوجوان بپذیرد. البته اگر نپذیرفت، نگران نباشد زیرا در روح او اثر لازم را حتماً ایجاد خواهد کرد.

بنابراین با استفاده از موارد بالا می توانیم در نوجوان علاقه و اشتیاق به فرایض واجب ایجاد کنیم که نیازمند صبرو حوصله والدین است. همچنین رشد احساس اخلاق نوجوان به میزان همدلی، همدردی و نوع ارتباط عاطفی خانواده بستگی دارد. در تربیت نوجوان از عشق، محبت و استدلال بهره مند شوید. با گفتگو و آگاه کردن نوجوان از عواقب کاری که انجام می دهد. تفکر و  استدلال را در او پرورش می دهید و  رفتار اخلاقی را درونی می کنید.

مطالب مرتبط:

اولیا در سرزمین عجایب

نوجوان خلوت گزین

رفیق‌بازی در روزهای بلوغ

دوباره متولد می شود