مشکل تنهایی در دانشجویان
تغییر و تحولات در دوره دانشگاه، مجموعه متنوعی از احساسات را در دانشجویان به وجود می آورد. علاوه بر احساس هیجان و انتظار، احساس تنهایی نیز ممکن است وجود داشته باشد. تنهایی لزوماً به معنای تنها بودن نیست، ممکن است مدت های طولانی تنها باشیم و به هیچ وجه احساس تنهایی نکنیم. بررسی نحوه تجربه تنهایی در افراد دیگر، بهترین راه برای درک تنهایی است.در شرایط زیر ممکن است احساس تنهایی کنید:
- وقتی تنهایید و راهی برای از تنهایی درآمدن به نظرتان نمی رسد.
- به نظرتان می آید که دلبستگی های پیشین را ندارید.
- با تغییراتی در زندگی خود روبرویید، محل تحصیل، شهر یا شغل جدید یا تغییراتی از این قبیل .
- به نظرتان می آید که هیچ کس در زندگی تان نیست که بتوانید احساسات و تجارب خود را با او در میان بگذارید.
- خود را غیر قابل قبول، دوست نداشتنی و بی ارزش می دانید، حتی اگر دیگران چنین درکی از شما نداشته باشند.
درک نادرست درباره تنهایی
تنهایی ممکن است به علت معنایی که از آن برای خود می کنید، عمیق تر شود. به ویژه دانشجویان آماده درک های نادرست زیر درباره تنهایی هستند:
- تنهایی نشانه ضعف یا عدم بلوغ است.
- اگر تنها هستم به دلیل این است که اشکالی در من وجود دارد. این سال ها باید بهترین سال های زندگی من باشد.
- من تنها کسی هستم که چنین احساسی دارم.
اگر این درک های نادرست را باور کنید، ممکن است به این نتیجه برسید که تنهایی نتیجه نقصی در شخصیت شماست. پژوهش ها نشان می دهد که دانشجویانی که تصور می کنند تنهایی نقص است مستعد این مشکلات هستند:
- مشکلات عمیق تر در پذیرفتن خطرهای اجتماعی، ابراز خود، آغاز روابط اجتماعی ، معرفی خود به دیگران، مشارکت در گروه ها و لذت بردن از زندگی .
- مهارت کمتر در خود آشکار سازی، پاسخ دهی کمتر به دیگران، تمایل بیشتر به اینکه با بدبینی و بدگمانی به درگیری های اجتماعی وارد شوند.
- احتمال بیشتر در ارزیابی منفی از خود و دیگران و تمایل بیشتر به انتظار طرد از جانب دیگران.
دانشجویان تنها، اغلب از احساس افسردگی ، خشم ، ترس و سوء درک شکایت دارند. آنان ممکن است به شدت از خود انتقاد کنند، فوق العاده حساس یا نسبت به خود دلسوز باشند، یا ممکن است از دیگران ایراد بگیرند و آنان را مقصر بدانند. وقتی این مسایل روی می دهد، دانشجویانِ تنها غالباً دست به اقداماتی می زنند که این احساس را در آنان پایدار می سازد. برای مثال، بعضی از دانشجویان دلسرد می شوند، میل و انگیزه خود را برای درگیر شدن در موقعیت های جدید از دست می دهند و خود را از مردم و فعالیت ها کنار می کشند. برخی دیگر، برای مقابله با تنهایی، خود را به سرعت و عمیقاً با مردم و فعالیت ها درگیر می کنند بدون آنکه نتایج این درگیری را ارزیابی کنند. این افراد ممکن است بعدها خود را با روابط نامناسب یا تعهدات بی شمار نسبت به فعالیت های آموزشی یا فوق برنامه رو به رو ببینند.
برای مقابله با احساس تنهایی چه باید کرد؟
به جای آنکه احساس تنهایی را نقص یا ویژگی شخصیتی غیرقابل تغییر بدانیم، باید بپذیریم که احساس تنهایی قابل تغییر است. همچنین مهم است که بدانیم احساس تنهایی تجربه ای همگانی است. براساس نتایج یک پژوهش، یک چهارم همه بزرگسالان حداقل چند هفته احساس تنهایی رنج آوری را تجربه کرده اند و بروز آن در میان نوجوانان و دانشجویان حتی بیش از این است.
احساس تنهایی به خودی خود نه پایدار است و نه بد. در عوض، باید آن را نشانه یا علامت نیازهای مهمی دانست که برآورده نشده اند. وقتی نیازهای مهم برآورده نشده باشند، شما یا هر کس دیگری باید دست به کار شوید. با تعیین این که کدام نیازها در شرایط ویژه شما برآورده نشده است شروع کنید. احساس تنهایی شما ممکن است ناشی از نیازهای متعددی باشد. ممکن است ناشی از نیاز به گسترش دوستی با محفلی از دوستان یا با یک دوست ویژه باشد. ممکن است نتیجه نیاز به یادگیری، انجام امور برای خودتان، بدون دوستان باشد. یا ممکن است ناشی از نیاز به داشتن احساس بهتر درباره ی خود یا نیاز به ارتباط بیشتر با خود باشد.
گسترش دوستی ها
راه های متعددی برای برآورده ساختن نیاز به دوستی وجود دارد:
- به خود یادآوری کنید که تنهایی شما همیشگی نیست.
- در انجام امور معمولی و روزانه خود، به دنبال راه هایی برای برقراری ارتباط با مردم باشید مثلا می توانید:
- با دیگران غذا بخورید.
- در کلاس در کنار افراد جدید بنشینید.
- برای مطالعه یا انجام تکالیف خود یک همراه پیدا کنید.
- خود را در موقعیت های جدیدی قرار دهید تا افراد جدید را ملاقات کنید. در فعالیت هایی شرکت کنید که واقعاً به آنها علاقه دارید. در این صورت احتمال بیشتری وجود دارد که با افراد مورد علاقه خود ملاقات کنید؛ افرادی که علایق مشترکی با آنها دارید.
- از امکانات دانشگاهی استفاده کنید. سازمان ها و فعالیت های دانشگاهی را شناسایی کنید. برای مثال باشگاه ها، مراکز مذهبی، کانون های فرهنگی و ورزشی، مشاغل نیمه وقت و کارهای داوطلبانه؛ درباره برنامه ها از کسی که بیش از شما در دانشگاه بوده است سؤال کنید.
- روی رشد مهارت های اجتماعی خود کار کنید. روی شناخت دیگران و اجازه دادن به آنان که شما را بشناسند، تمرین کنید.
- براساس روابط پیشین ، روی افراد جدید قضاوت نکنید. در عوض، سعی کنید هر فرد را از زاویه جدیدی بنگرید.
- دوستی های صمیمانه معمولاً به تدریج رشد می یابند به طوری که افراد یاد می گیرند احساسات درونی خود را با هم در میان بگذارند.
- از شتاب در دوستی های صمیمانه خودداری کنید. از دیگران نیز چنین توقعی نداشته باشید. بگذارید دوستی صمیمانه روند طبیعی خود را طی کند.
- به جای آنکه معتقد باشید که فقط رابطه دوستانه با یک نفر می تواند تنهایی شما را پایان بخشد برای همه دوستی های خود و ویژگی های منحصر به فرد هر یک از آنها ارزش قائل شوید.
رشد خود
خود را به صورت کل ببینید. فقط به این دلیل که نیاز شما به دوستی یا معاشرت برآورده نشده، نیازهای دیگر خود را نادیده نگیرید.
- تغذیه خوب، تمرین های درسی منظم و خواب کافی را دنبال کنید. نگذارید که تحصیلات، سرگرمی ها و سایر علایق به حال خود رها شود.
- از اوقات تنهایی برای شناخت خود بهره ببرید. اوقات تنهایی را فرصتی برای رشد، استقلال و آموزش برای رسیدگی به نیازهای عاطفی خود بدانید. در اوقات تنهایی می توانید جنبه های مختلفی از خود را رشد بدهید.
- به جای آنکه فقط وقتی با دیگران هستید زندگی کنید، از اوقات تنهایی خود لذت ببرید. از برخورد منفعلانه با موقعیت ها پرهیز کنید. مطمئن باشید که راه های مبتکرانه و لذت بخش فراوانی برای بهره گیری از اوقات تنهایی وجود دارد.
- در صورت امکان، از آنچه که در گذشته از آن لذت برده اید استفاده کنید تا راه لذت بردن از اوقات تنهایی خود را انتخاب کنید.
- وسائلی را که می توانید از آنها برای پرکردن اوقات تنهایی خود استفاده کنید مانند ( کتاب خواندن یا گوش دادن به موسیقی) را در دسترس خود نگه دارید.
- راه های به تنهایی انجام دادن فعالیت های جمعی را کشف کنید مثلاً ( سینما رفتن). نظر خود را درباره فعالیت، از پیش تعیین نکنید. ذهن خود را باز بگذارید. به طور خلاصه، صرف نظر از این که چه احساس بدی می کنید، خود را فردی تنها تعریف نکنید. وقتی توجه و انرژی خود را به نیازهایی که معمولا می توانید برآورده کنید متمرکز سازید، وقتی یاد بگیرید راه های جدیدی برای برآورده کردن نیازهای خود بیابید، تنهایی کاهش می یابد یا حتی از بین می رود. منتظر نمانید تا احساستان شما را به پیش براند، حرکت کنید. احساسات خوب بالاخره خود را به شما خواهند رساند.
نیاز به یاری بیشتر
اگر پس از انجام این توصیه ها، مشکل تنهایی هنوز باقی است، می توانید در فکر کمک های بیشتر باشید. در این باره، مشاوره های گروهی و فردی یا حضور در کلاس های آزاد پیشنهاد می شود.
منبع : زن روز
لینک های مرتبط
آیا شما به عنوان دانشجو همواره دچاراسترس هستید
خرید کتب روان شناسی از فروشگاه اینترنتی تبیان
