هدیه ای بی نظیر
و آنگاه که در پی پاسخ بر می آئی، درخواهی یافت که در جهان آفرینش، در این مجموعه بی انتها که پر از زیباترین آفریده هائی است که یک دنیائی از شگفتیها در درون دارند، کجا ایستاده ای، قبل از آن که بدانی کیستی، در می یابی که از کجا آمدی و ارتباط تو با خدای رحمان چگونه است و چه رشته ای تو را به او پیوند می دهد و در بزم دل انگیز هستی، از دست کدامین شاهد، جام برمیگیری .
به این ترتیب، درخواهی یافت که تو در میان هر آن چه از ازل آفریده شده است، از چه کرامتی برخورداری .
به روشنی تاج جواهری که بر فراز سرت میدرخشد، فرشته ها را در پیش پایت به سجود و هستی را در برابر به رکوع میبینی، روح خدا در جان تو و امانت او در دست توست. هراندازه که کرامت و برتری خود را باور کنی و هر اندازه که این اوج و رفعت، این شکوه و عظمت، در وجودت متجلی شود: هویت بینظیر خود را بهتر و عالیتر شکل خواهی داد و به ارزشها و ایده هائی سر می سپاری که جایگاه تو را در عالم هستی به عنوان نمایندهٔ خدا و صاحب ماموریت او تثبیت می کنند.
رفتار و کردار و پندار تو، همه و همه، تحت تاثیر باورهائی است که از خودداری، شکل می گیرند و مجموعهٔ باورهای توست که پایه و اساس خودشناسی و در نهایت، خداشناسی را تشکیل می دهند .
وقتی بدانی چه موهبتهائی دراختیار داری که در تمام کائنات فقط و فقط این موهبتها به تو هدیه شده است و در اولین روز تولد، همراه با هدیه ای بینظیر به نام زندگی به تو تقدیم شده است، درخواهی یافت که گنج وجودت را چگونه خرج کنی تا خدای رحمان که هنگام آفرینش تو، بر خود، آفرین گفت، همواره به وجود تو ببالد و بر آن چه آفرید افتخار کند.
هر کس به اندازه ای که خود را باور کرده و به خود ایمان آورده، ارزشمند است، گاه در فراز و نشیبهای زندگی به شرایطی بر میخوریم که ایمان به خویش را از دست می دهیم و زنجیرهای از خودبیگانی و تعلق، بال پروازمان را میبندد و راکد و متوقف میشویم و اینجا تنها عاملی که سبب میشود به خود رجوع کنیم و به خویشتن خویش دوباره ایمان بیاوریم تا گرفتار روزمرگی نشویم، خود آگاهی است که اشراف و بصیرت لحظه به لحظه نسبت به خود را می آفریند.
نوشته دکتر فرهاد الوردی
تنظیم برای تبیان: کهتری
مقالات مرتبط
