ردی بر نظریه ی مخالفان حجاب
برای مطالعه ی قسمت قبل اینجا کلیک کنید .
برخی از مخالفین حجاب دلیل خود برای مخالفت را این گونه مطرح می کنند: اگر محدودیت های بین زنان و مردان برداشته شود و زنان ملزم به پوشاندن بدن خود نباشند ، به تدریج نگاه نامناسب مرد و زن از بین می رود و رفاقت زن و مرد مثل رفاقت دو مرد یا دو زن با هم خواهد بود و مردها و زنها با هم رابطه و تعامل برقرار می کنند بدون اینکه هیچ قصد و غرض تلذّذ جنسی نسبت به هم داشته باشند.
منظور از این حرف همان جمله ای است که می گوید: « الإنسان حریصٌ علی ما مُنِع مِنه»(1) یعنی انسان از هر چیزی که منع شود نسبت به آن حریص خواهد شد. بنابراین اگر روابط زن و مرد ، آزاد گذاشته شود و جامعه نسبت به آن، دید منفی نداشته باشد ، دخترها و پسرها و یا مردها و زنها مدتی حریصانه با هم رفاقت می کنند ولی به تدریج میل و علاقه شان به این روابط کم می شود و نسبت به هم بی تفاوت خواهند شد. پس حجاب و محدودیت باعث حرص و ولع خواهد شد.
اینکه « انسان از هر چیزی منع شود نسبت به آن حریص و مشتاق خواهد شد.» حرف درستی است، ولی نه در همه موارد. به عنوان مثال با توجه به عرف جامعه هیچ پسر یا مردی اجازه ندارد با بدن برهنه و فقط با یک شلوارک و یا با آرایش غلیظ مخصوص بانوان در معابر حاضر شود. ولی هیچکدام از مردها و پسرهایی که سلامت روانی داشته باشند نسبت به انجام چنین کارهایی حریص نشده اند طوری که آرزو داشته باشند لااقل یکبار بتوانند به اینصورت در خیابان راه بروند.
بنابراین می توان گفت، چنین حالتی عمومیت ندارد که از هر کاری براساس قانون یا عرف جامعه جلوگیری شود ، انسان نسبت به انجام آن حریص می شود. بلکه در شرایط خاصی این اتفاق می افتد. مثلاً اگر انسان براساس غریزه به چیزی نیازمند باشد ولی از دستیابی به آن منع شود ، نسبت به آن حریص می شود. در بسیاری از موارد هم می توان شدت این نیازمندی را افزایش داد که در اینصورت حرص و ولع هم برای دستیابی به آن افزایش خواهد یافت. به عنوان مثال یک فرد می تواند تا 24 ساعت گرسنگی را تحمل کند. اگر کسی بداند الان که غذا خورد تا فردا همین موقع هیچ دسترسی به غذا نخواهد داشت، با کمی رنج و ناراحتی این شرایط را تحمل می کند. حال فرض کنید شخصی را که چند ساعت پیش غذا خورده به محلی ببرند که در آن انواع و اقسام غذاهای خوشمزه و خوش عطر وجود داشته باشد و افرادی در حال خوردن از آن غذاها باشند. او در آنجا حضور داشته باشد ، غذاها را ببیند ، بوی غذا را استشمام کند ولی به او بگویند تو تا فردا نمی توانی هیچ غذایی بخوری. آیا میزان حرص و ولع این دو نفر برای غذا خوردن یکسان است؟ طبیعتاً کسی که تحریک شده بسیار حریص تر و مشتاق تر از فرد دیگر است و عذاب بیشتری تحمل می کند. غریزه ی جنسی هم به همین صورت است. میزان حرص و اشتیاق برای کامجویی، بستگی بسیار زیادی دارد به میزان تحریک کردن غریزه.
یک نکته مهم: همانطور که می دانید ارضا غریزه جنسی یک موضوع صرفاً جسمی و بدنی نیست، بلکه روح و روان انسان را هم درگیر می کند(2) و اظهار ضعف و تسلیم در برابر خواسته های جنسی تبدیل به بیماری روحی و روانی خواهد شد. دقیقاً مثل همان حالتی که گاهی برای بعضی از انسانها درباره ی نیاز به پول و ثروت، یا مقام و قدرت و یا شهرت رخ می دهد. طوری که مثلاً هرچه مال و ثروت جمع می کند ، راضی نمی شود و با اینکه به قدری دارایی دارد که تا چند نسل بعد از خودش هم تأمین خواهند بود ولی باز هم برای کسب مقدار بیشتر تا تلاش می کند. در مورد غریزه ی جنسی هم همینطور است . (3) یعنی اگر انسان به این ورطه بیفتد ، طوریکه بخش عمده ای از فکر و ذکر او را مشغول کند از نظر روحی و روانی به حالتی می رسد که هیچوقت از کامجویی و تنوع طلبی سیر نمی شود. این همان حالتی است که به آن « هوس» و « هوسرانی» گفته می شود و متاسفانه به خاطر شرایط جامعه، انسانهایی که گرفتار آن می شوند، کم نیستند. تشکیل حرمسراهای عریض و طویل با آن همه خرج و هزینه و گرفتاری توسط بعضی پادشاهان هوسران دقیقاً به همین دلیل بوده و امروزه که حرمسراداری رسم نیست، مردها بدون پذیرفتن کم ترین هزینه و مسئولیت به راحتی از تعداد زیادی از زنها کامجویی می کنند. اصل و ریشه ی هر دو، یکی است. هر دو (هم پادشاهان قدیم و هم مردها و زنهای شهوتران امروزی) گرفتار حرص و تنوع طلبی شده اند یکی به سبک قدیمی و این یکی به سبک جدید.
ادامه دارد...
پی نوشت ها:
1) مسئله حجاب: قطع جیبی نشر انجمن اسلامی پزشکان بخش چهارم. قسمت افزایش التهابها ص 105. استاد مطهری همراه با کلمه ی (مِنه) آورده اند البته (مِنه) جار و مجرور است و نیاوردن آن نیز اشکالی ایجاد نمی کند.
2) مسئله حجاب. نشر انجمن اسلامی پزشکان- قطع جیبی – بخش سوم: فلسفه حجاب و پوشش و بخش چهارم: ص 98.
3) همان
تبیان - احسان رادمند
مقالات مرتبط :
