به جای پدر و مادر!
بررسی تاثیر تماشای تلویزیون بر کودک امروزه مورد توجه بسیاری از متخصصان آموزش و پرورش قرار گرفته است. تاثیر تلویزیون بر کودک از دو جنبه بسیار مهم است: اول. کودک چه برنامه‌هایی را تماشا می‌کند و دوم. چند ساعت را به دیدن تلویزیون می‌گذراند؟ پدر و مادری که درباره تماشای فیلم‌های تلویزیونی کودک خود احساس مسئولیت می‌کنند چه‌چیز را باید در نظر داشته باشند: تلویزیون چه نوع اطلاعات یا داشته‌هایی را به کودک منتقل می‌کند؛ چند ساعت از روز را کودک جلوی تلویزیون می‌گذراند؛ تاثیر خشونت، رفتارهای غیر اجتماعی و آگهی‌های بازرگانی بر کودک چه‌قدر است؟ درباره خانواده چه‌طور؟ آیا تلویزیون در کانون وسایل زندگی قرار دارد؛ آیا تلویزیون بیش از هر چیز نظر تازه وارد به خانه را جلب می‌کند؟ بسیاری از کودکان پیش از رسیدن به سن مدرسه با تلویزیون آشنا می‌شوند.
صحنه‌های خشن از تلویزیون که به‌طور معمول به وسیله قهرمانان فیلم‌ها انجام می‌شود. در کودک این را القا می‌کند که خشونت اصولا ارزشی منفی نیست و با کمک آن می‌توان به هر هدفی رسید.
اما برای کودکان زیر دو سال تماشای تلویزیون به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. از آنجا که این سن برای رشد فکری حیاتی است. تماشای تلویزیون یا هر وسیله مشابهی مانند کامپیوتر یا پلی استیشن بر ارتباط دو طرفه کودک و والدین که با بازی و آموزش همراه است تاثیر منفی می‌گذارد و کسب و ارتقای مهارت‌های شناختی ،عملی، اجتماعی و احساسی طفل را دچار وقفه می‌کند. زمینه را برای تخلیه انرژی از طریق بازی های پر تحرک کاهش می دهد و در حد افراطی گاه باعث ایجاد پرخاشگری و عصبانیت به دلیل همین عدم تخلیه انرژی می گردد. البته تماشای تلویزیون به صورت معقول و متعادل به دلایلی تاثیرات مثبت دارد. از جمله اینکه کودکان در سنین پیش از دبستان می‌توانند از طریق آن الفبا را بیاموزد و گنجینه لغات خود را افزایش دهند. حتی کودک می تواند از این طریق بسیاری از مهارت های اجتماعی را فرا بگیرد.
تلویزیون برای کودکان مدرسه‌ای دریچه‌ای به دنیایی است که هرگز ندیده‌اند و یا حتی نخواهند دید و در مجموع استفاده درست از تلویزیون بی‌تردید بر تنوع آموزش و تفریح بچه‌ها موثر است با وجود برخی مزایا تحقیقات نشان می‌دهد که تماشای بیش از حد تلویزیون مسائل زیر را در پی خواهد داشت:
به همین دلیل، نظارت بر محتوای برنامه‌های تلویزیونی و اعمال محدودیت برای زمان تماشا کردن آن ،که می‌تواند وقت فعالیت‌های دیگر مانند بازی با دوستان. ورزش یا مطالعه را اشغال کند، مهم است. تماشای صحنه‌های خشن از تلویزیون که به‌طور معمول به وسیله قهرمانان فیلم‌ها انجام می‌شود. در کودک این را القا می‌کند که خشونت اصولا ارزشی منفی نیست و با کمک آن می‌توان به هر هدفی رسید.
هر چند کودکان همیشه به وسیله خانواده از اعمال خشونت آمیز نهی می‌شوند، برنامه‌های تلویزیونی خشن چراغ سبزی برای این اعمال هستند. طبق تحقیقات گفتن اینکه این صحنه‌ها واقعی نیستند، دردی از کودکان دوا نمی‌کند چون اصولا فرق بیان این مساله برای کودکان 8 تا 12 سال می‌تواند موثر باشد. اما اصولا توصیه نمی‌شود این افراد در شرایطی قرار بگیرند که بترسند.
مجله قاصدک
تنظیم برای تبیان: کهتری
مقالات مرتبط
تلویزیون ها خاموش بچه ها روشن!
