تبیان، دستیار زندگی
وقتی که صحبت از تربیت کودک به میان می آید، بیشتر ما نخستین کلمه ای که در ذهن مان نقش می بندد تنبیه است!
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

4 تنبیه اشتباه را انجام ندهید!

وقتی که صحبت از تربیت کودک به میان می آید، بیشتر ما نخستین کلمه ای که در ذهن مان نقش می بندد تنبیه است!

بخش خانواده ایرانی تبیان
تنبیه

وقتی که صحبت از تربیت کودک به میان می آید، بیشتر ما نخستین کلمه ای که در ذهن مان نقش می بندد تنبیه است! انگار که اصلا تربیت کودک بدون ابزاری مانند تنبیه اصلا شدنی نیست. بعد هم به سراغ روش هایی از تنبیه می رویم که موثرتر باشد و کودک بیشتر تحت تاثیر آنها تبدیل به موجودی حرف شنو و آرام و بی آزار شود. اما آیا تا به حال با خودمان فکر کرده ایم که این روش های تنبیهی چه عواقبی ممکن است داشته باشد و آیا راه حل دیگری جز تنبیه وجود ندارد؟
در مورد این موضوع با مهدیس هاشمی، روانشناس کودک و نوجوان گفت وگو می کنیم و او با اشاره به موارد تنبیه نادرست می گوید: متاسفانه بسیاری از والدین از ابزارهای مختلفی برای تنبیه استفاده می کنند که نتایج و پیامدهای منفی برای کودکان دارد که به 4 مورد از مهم ترین آنها اشاره می کنیم؛


1. بدترین نوع تنبیه که با وجود فرهنگ سازی و اطلاع رسانی های وسیع هنوز هم موارد مختلف در درجات گوناگون از آن دیده می شود تنبیه فیزیکی یا کتک است. درباره تاثیرات سوء این رفتار بر روی کودک زیاد گفته شد و بر کسی پوشیده نیست که با کتک زدن چه صدمات روحی و شخصیتی به کودک وارد می کنند. بدرفتاری، لجبازی، مقابله جویی، منفی گرایی، افسردگی، اضطراب و پرخاشگری از جمله صدمات ناشی از کتک زدن است اما چرا هنوز هم می توان پدرومادرهای بسیاری را دید که دست به تنبیه فیزیکی می زنند؟ می توان گفت که بسیاری از والدین دچار خشم شده و دست به این کار می زنند که در اغلب موارد به سرعت از کار خود پشیمان می شوند و احساس گناه بعدی باعث می شود نه خشم و ناراحتی آنها درمان شود و نه کودک به درستی تربیت شود.

2. والدینی هستند که خط قرمز آنها در برخورد با کودک کتک زدن است و دست به این اقدام نمی زنند اما در برخی موارد با از دست دادن کنترل خشم خود در مقابل فرزندان سر آنها فریاد می کشند یا با کلمات مختلف کودک را سرزنش و حتی تهدید می کنند. آنها که احساس می کنند حق دارند خشم و ناراحتی خود را بر سر کودک خالی کنند چون او با رفتارش باعث عصبانیت و ناراحتی شان شده است، بدون اینکه به تبعات بعدی کار خود فکر کنند شروع به داد و فریاد بر سر کودک می کنند که هم باعث افزایش ناراحتی و عصبانیت خودشان می شود و هم کودک بعد از چند بار تکرار این کار به مقابله جویی یا واکنش در برابر این رفتار اقدام می کند. باید گفت که این روش نیز راه حل درست و موثری در تربیت کودک نیست و برعکس باعث ضعف شخصیت کودک یا پرخاشگری او می شود.

3. محدود کردن کودک در فضای خاص مانند اتاق یا حمام نیز از جمله تنبیهات نادرستی است که متاسفانه توسط والدین انجام می شود. اما تنبیهی که کودک را از نیازهای اصلی و اساسی اش محروم می کند، پذیرفتنی نیست. این رفتارها مانند زندانی کردن کودک در دستشویی، حمام، زیرزمین، تنها گذاشتن کودک و... نوعی از کودک آزاری و تضییع حقوق کودک است و نوعی خشونت رفتاری در خود مستتر دارد که باعث ایجاد خشم پنهان در کودک می شود. پس نباید فکر کرد به صرف اینکه این رفتارها همراه با خشونت فیزیکی نیست پس ایرادی برای انجام آنها وجود ندارد.

4. شاید از نظر والدین عادی ترین و بی ضررترین تنبیهی که می توان برای کودک در نظر گرفت این است که او را از برخی امکانات یا وسایل به مدت مشخصی محروم کنند. البته که محروم کردن کودک روش موثری در تربیت کودک است اما وسیله یا امکانی که کودک از آن محروم می شود باید متناسب با رفتار کودک باشد. به عنوان مثال اگر کودک با اسباب بازی خود با خشونت رفتار کرد می تواند زمان مشخصی او را از اسباب بازی خود محروم کنید یعنی این تنبیه متناسب با رفتار نامناسب او با همان وسیله است، نه اینکه اگر کار اشتباه دیگری از او سر زد، اسباب بازی مورد علاقه اش را از او دور کنید، این تنبیه با رفتار نامطلوب بی تناسب است که باعث ایجاد حس مورد ظلم واقع شدن، و در نتیجه خشم در کودک می شود و ممکن است در موقعیت های بعدی آن رفتار یا عمل نامطلوب را با شدت بیشتری انجام دهد.



منبع:نی نی سایت

این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .
مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.