تبیان، دستیار زندگی
شنیدن صدای گریه های کودکان هنگام رفتن پدر یا مادر به محل کار یا مهمانی این سوال را ایجاد می کند که چه عواملی ترس از جدایی را در هر شرایطی ایجاد می کند. چه راهکارهایی می تواند در هنگام بروز این مشکل، والدین و کودک را از این نگرانی رها کند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

منو تنها نذارید!

عوامل تاثیر گذار در ترس کودکان از جدایی از والدین

شنیدن صدای گریه کودکان هنگام رفتن پدر یا مادر به محل کار یا مهمانی این سوال را ایجاد می کند که چه عواملی ترس از جدایی  را در هر شرایطی ایجاد می کند و والدین با چه راهکارهایی می توانند در هنگام بروز این مشکل از این نگرانی رها شوند.

مرضیه ولی حصاری - بخش خانواده ایرانی
وابستگی به والدین ، تنهایی کودک

یکی از شایع ترین اختلاتی که کودکان از آن رنج می برند، اضطراب جدایی است. اضطراب جدایی به آگاهی کودک از جدا شدن والدین، مراقب یا پرستار که همراه با ترس و ناراحتی باشد، گفته می شود. این نوع اضطراب در میان کودکان از 18 ماهگی تا 3 سالگی امری طبیعی تلقی شده اما اگر این روند با رشد کودک افزایش یابد، باید از جانب والدین جدی تلقی شود و برای درمان آن اقدام گردد. در صورت بی توجهی والدین ممکن است این نوع اضطراب تا بزرگسالی ادامه داشته باشد. آمارها حاکی از آن است که 4 الی 5 درصد کودکان از اختلال جدایی از والدین رنج می برند.
علت های مختلفی می تواند زمینه ساز بروز این مشکل شود. علت های بیولوژیکی و ژنتیکی ، تک فرزندی، خانواده هایی با محیط استرس زا، تنش های میان والدین، فوت یکی از اعضای خانواده و همچنین شخصیت و ویژگی های کودک عواملی است که می تواند باعث تشدید این اختلال گردد.

مقصر اصلی کیست؟

در بعضی موارد کودکان متوجه می شوند که با گریه و زاری و نق نق کردن در هنگام جدایی راه به جایی نخواهند برد و در این هنگام است که از روش دیگری استفاده خواهند کرد و آن هم تمارض و بیماری است

همانطور که گفته شد ترس ناشی از جدایی معمولاً درحوالی 18 ماهگی خود را نشان می دهد و تا سه سالگی این واکنش کاملاً طبیعی است. کودکان در این دوران برای رفع اضطرابها و استرس هایشان به والدین خود پناه می برند. اگر این امر توسط والدین به شیوه صحیحی مدیریت نشود، اضطراب و استرس طبیعی کودک از مسیر اصلی خود خارج شده و به اختلال تبدیل می گردد. پس می توان گفت یکی از مقصران اصلی ایجاد این مشکل والدین هستند.

زنگ خطر

بروز این اختلال در بین کودکان، نشانه ها و شاخصه هایی دارد که می تواند زنگ خطر را برای والدین به صدا در بیاورد.
*گریه و ناراحتی بیش از حد در هنگام جدایی از والدین
*امتناع از رفتن به مدرسه و مهد کودک
*عدم بازی با همسالان و دوستان و ماندن در کنار والدین
*تماس های مکرر با والدین در صورت عدم حضور آنها
*ترس از صدمه و آسیب دیدگی والدین و نزدیکان
*اضطراب در هنگام خواب و تنها خوابیدن

کوچولوهای زیرک

اگر کودک تان توانست مراحل جدایی را به خوبی طی کند. در این مرحله شما می توانید با تشویق، رفتار او را تقویت نمایید و همچنین بازی های ساده ای مثل قایم موشک، فرزندتان را به این گونه از جدایی ها عادت خواهد داد

در بعضی موارد کودکان متوجه می شوند که با گریه و زاری و نق نق کردن در هنگام جدایی راه به جایی نخواهند برد و در این هنگام است که از روش دیگری استفاده خواهند کرد و آن هم تمارض و بیماری است. کودکان می دانند در هنگام بیماری این موقعیت را دارند که از توجه ویژه والدین برخوردار باشند و به آنها بچسبند و راه گریزی برای خود ایجاد کنند، پس والدین باید تا حد امکان گول این رفتار را نخورند و برنامه ها ی خود را تغییر ندهند.

چند قدم کوتاه برای رسیدن به آرامش

صدای شنیدن گریه فرزند برای والدین ناخوشایند است و اغلب باعث وجدان درد والدین می شود. لازم است، والدین برای اینکه فرزندانی مستقل پرورش دهند، مقاومت داشته و راهکار هایی را مد نظر قرار دهند.

قدم اول :

هیچگاه بدون اطلاع کودک او را تنها نگذارید و از قبل برنامه هایتان را به زبان ساده برای کودکتان توضیح دهید و ساعت بازگشت تان را برای او معین نمایید.

قدم دوم :

بدترین روش برای جداشدن کودک از خودتان باج دادن به اوست . هیچ گاه به فرزندتان وعده اسباب بازی و یا شکلات ندهید زیرا باج دادن باعث می شود تا کودک هر بار موقع بیرون رفتن و یا جدا شدن از شما توقع پاداش داشته باشد.

قدم سوم :

کودک چسبیده به شما قطعاً به این راحتی ها از شما جدا نخواهد شد و گریه و زاری، جیغ و داد به راه خواهد انداخت در این گونه مواقع از خود ضعف نشان ندهید، آرامش تان را حفظ کنید. عصبانی شدن در این حالت می تواند تاثیرات نامطلوبی را به همراه داشته باشد. پس برنامه تان را به تعویق نیندازید و همانطور که به او توضیح داده اید، عمل کنید.

قدم چهارم :

اگر کودک تان توانست مراحل جدایی را به خوبی طی کند. در این مرحله شما می توانید با تشویق رفتار او  را تقویت نمایید و همچنین بازی های ساده ای مثل قایم موشک فرزندتان را به این گونه از جدایی ها عادت خواهد داد.

قدم آخر :

اگر تمام این کارها را انجام دادید و به نتیجه دلخواه نرسیدید و علائم جسمانی ناشی از اضطراب در فرزندتان تشدید شد، حتماً از یک مشاور مجرب در این زمینه کمک بگیرید.



مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.