میخوام با تو حرف بزنم اما ...

پس کودکانی که مشکل گفتاری دارند احتیاج به کمکهای اضافه تر و سریعتری دارند.

همه ی بچه ها بالاخره یک زمانی باید صحبت کردن را بیاموزند و بهترین موقع زمانی است که طفل هنوز روی زانوهای مادرش می نشیند. مادر اولین معلم کودک است. براستی که مادران شایسته ترین افراد برای آموزش گفتار به فرزندانشان هستند، با اینحال آموزش سخن گفتن به کودکانی که تاخیر یا مشکل گفتاری دارند کار ساده ای نیست. برای کمک به آنها پدر و مادر باید بدانند که یادگیری زبان مستلزم چه چیزهایی است و اینکه زبان چیزی بیشتر از توانایی صحبت کردن است.

1. کودکان می توانند از زبان جهت بیان احساسات و دردهایشان استفاده کنند. زمانیکه بتوان اینها را با دیگری در میان گذاشت، از ناراحتی و عجز بیشتر جلوگیری می شود.

2. وقتی کودک شروع به صحبت کردن بصورت جمله نمود، یادگیری زبان متوقف نمی شود . هر عمل جدیدی که کودک می آموزد یک سری کلمات جدید به آموخته های قبلی او اضافه می شود. زبان در تمام یادگیریهای دیگر کودک دخالت می کند . همانطوریکه کودک نمی تواند قبل از خزیدن و راه رفتن بدود، در مورد گفتار هم او نمی تواند بدون کسب مهارتهای مقدماتی حرف زدن را بیاموزد.

ناروانی طبیعی گفتار معمولا در سنین 5-2 سالگی در كودكان دیده می شود. معمولا80% کودکانی که دچار ناروانی طبیعی هستند بهبودی خود به خودی پیدا می کنند و بقیه دچار لکنت می شوند بنابراین بهتر است برای اینکه بهبودی به 100% برسد برنامه مشاوره و درمان را توسط گفتار درمان برای کودکان نلروان طبیعی اجرا کنیم .

1- تکرار های فردی لکنتی نا منظم است ولی در فرد ناروان دارای نظم خاصی است .

2- مدت زمان سرعت تکرار در فرد لکنتی سریع تر از حد معمول است ولی در ناروان طبیعی با بقیه گفتارش تفاوتی ندارد.

3- در زمان تکرار در فرد لکنتی تنش و انقباض عضلانی وجود دارد ولی در فرد ناروان وجود ندارد.

4- فرق لکنتی به درجاتی مشکل خود را می شناسد و از آن آگاهی دارد ولی فرد ناروان طبیعی از مشکل خود آگاهی ندارد.

5- در لکنت دوره های بهبودی خودبخودی و نوسان دیده نمی شود ولی در ناروانی طبیعی این موارد دیده می شود .

1- از کلمه لکنت یا هر کلمه دیگری برای توضیح نحوه گفتار کودک نباید استفاده کنند چون اگر کودک این مسئله را بفهمد متوجه می شود که خوب نیست این طور صحبت کند .

2- به کودک نگوئید یواش ، توقف کن ، قبل حرف زدن فکر کن ، چیزی نگویید که کودک متوجه شود در گفتار او مشکلی وجود دارد .

3- با اضطراب و نگرانی به کودک نگاه نکنید از اینکه نحوه صحبت کردن کودک به دلخواه شما نیست متاسف نباشید پس وقتی کودکتان سعی می کنند به طریقی بدون گیرهای عادی صحبت کند و موفق نمی شود حسرت نخورید و او را سرزنش نکنید.

4- از موقعیت هایی که موجب گیر و ناروانی او می شود یادداشتی تهیه کنید و از مجبور کردن کودک به صحبت در آن موقعیت نامطلوب خوداری کنید .

5- وقتی کودک می خواهد صحبت کند شهامت او را از بین نبرید .

6- بدون وارد آوردن فشار به اعضای خانواده در خانه محیطی آرام فراهم آورید در مواقع هیجان آور و خشمگین کننده سعی کنید که کودک را مجبور به صحبت نکنید و یا با دادن الگوی صحیح در گفتار خود او را راهنمایی کنید .

7- با توجه و شکیبایی کامل به کودک گویش کنید هنگامی که وی صحبت می کند نشان دهید که توجه و علاقه شما متوجه موضوع صحبت است نه اینکه او چگونه صحبت می کند.

8- با کودک به طور ملایم و بدون شتاب صحبت کنید با مکث هایی بجا و نفس گیرهایی مناسب البته نه آنقدر آرام که مثل این باشد که صدای خود را می کشید یا وزن و آهنگ گفتارتان را از دست بدهید گاهی نیز عمدا در کلامتان تکرار داشته باشید تا کودک فکر کند بزرگتر ها نیز در گفتارشان گاهی گیر و تکرار دارند .

9- کودک را در بهترین شرایط بدنی نگاه دارید بیماری به احتمال زیاد موجب افزایش تکرار و گیر کودک خواهد شد .

10- بچه ها گاهی فقط می خواهند با بزرگتر ها صحبت کرده و ارتباط برقرار کنند ( مثل همه ما ) پس بدون توجه و فکر قبلی شروع به صحبت می نمایند....

الف ) می توان با سوال ساده به فکر او جهت داد .

ب ) مدت زمانی به او فرصت بدهید اگر نتوانست در کمال خونسردی و به آرامی کلمه مورد نظر را به او یاد آوری کنید .

ج) کلمه را ظاهرا به گونه ای اتفاقی به او یاد آوری کنید با عجله داخل حرفش نپرید . منظور او را به هیچ وجه تکمیل نکنید و به کودک به اندازه کافی فرصت بدهید .

11- با کودک به صورت حقیرانه صحبت نکنید .

12- برایش داستان های کوتاه و سرگرم کننده تعریف کنید .هم بازی کنید هم برایش کتاب بخوانید .

13 – اگر در مورد نحوه ی صحبت کردنش و اینکه درست حرف می زند یا نه سوال پرسید به او اطمینان بدهید که درست حرف می زند و اشکالی ندارد.

14 – پس از اینکه کودک حرفش را زد با آرامش و بدون عجله با به کار بردن تعدادی از همان لغات خودش به او پاسخ دهید مثال : کودک : من آن خرگوش را دید دید دیدم. شما : آها ، بله تو خرگوش را دیدی او زبل و با نمک است.

15- حداقل روزی 5 دقیقه را به صحبت آرام با کودک خود اختصاص دهید.

16- اگر شما مشغول کاری هستید که احتیاج به تمرکز دارید و در همین زمان کودک شروع به صحبت می کند ، برای او توضیح دهید که اکنون نمی توانید چشم از کار خود بر دارید ولی به وی گوش می دهید.

17 – اگر خستگی در گفتار کودک اثر دارد ترتیبی دهید تا او به اندازه کافی استراحت کند.

18 – اگر می بینید کاهش سرعت در امور خانواده به کودک شما کمک می کند پس واجب است شیوه و روش خود را آرام تر کنید .

19 – توجه و اختصاص دادن زمان کافی برای شنیدن حرفهایش احتمالا سبب می شود احساس بهتری درباره گفتار خود داشته باشد و حس کند برای والدین با ارزش و مهم است .

20 - سطح هیجان بالا ، از هر منبعی که باشد ، میزان ناروانی را افزایش می دهد .

21 – اگردر صورت مشاجره بین پدر و مادر،لكنت كودك تشدید می شود ،از این مساله پیشگیری كنید.

22- نباید به کسی اجازه دهید ناروانی کودک را تقلید کند .باید به افراد بگویید که وقتی ادای ناروانی او را در می آورند صحبت کردن برایش مشکل تر می شود .

23- سعی شود در منزل نوبت رعایت شود . همچنین کودکی که ناروانی دارد باید نوبت را رعایت کند.

24- می توان زمانی که احساس می شود کودک در گفتارش دچار گیر شده حواس او را از گفته اش پرت کرد.

25- والدین و خواهر و برادر فرد ناروان باید در گفتگوی خود جانب احتیاط را رعایت کند مثلا صحبت فرد ناروان را قطع نکنند و نوبت صحبت به او بدهند.

26 – سعی کنید اعتماد به نفس افراد ناروان را افزایش دهید با افزایش اعتماد به نفس ناروانی فرد کمتر می شود.

27- سعی کنید با این کودک خود مانند سایر فرزندان خود رفتار کنید

28 – هنگامی که فرد ناروان صحبت می کند نشان دهید که توجه و علاقه شما متوجه موضوع صحبت است نه اینکه او چگونه صحبت می کند.

فرآوری : کهتری

بخش خانواده ایرانی تبیان

برگرفته از سایت گفتاردرمانی آوا