شما کجا می نشینید؟
جایی که شما می‌نشینید تاثیر مستقیمی‌در موقعیت شما در جمع دارد. در چند سال اخیر، روان‌شناسان و مشاوران مدیریتی تلاش کرده‌اند تا مفاهیم رازآلود رفتارهای اداری را رمزگشایی کنند. آنها تلاش کرده‌اند تا یکی از عمیق‌ترین رازهای دنیای تجارت را درک کنند: چرا افراد در جلسات روزانه تمایل دارند در جایی ثابت بنشینند؟
از رییس شروع کنید. رییس که دارای قدرت بیشتری است تعیین می‌کند که هر کسی در چه موقعیتی از میز مستطیلی جلسه بنشیند. به عنوان یک قاعده، مدیران تمایل دارند تا در انتهای میز و در مقابل در خروجی اتاق بنشیند تا کسی نتواند حرکتی پنهانی انجام دهد.
از اینجا به بعد، مسایل پیچیده می‌شود. آنهایی‌که در مقابل رییس می‌نشینند تمایل به بدخلقی و تظاهر داشته و یا اخلاقی مرکب از این دو صفت دارند. ترشرویی صفتی است که بسیار بحث برانگیز بوده و ممکن است به سختی قابل کنترل باشد. متظاهر صفت افرادی است که گهگاه با رئیس مخالفت کرده و با او بحث می‌کنند تا نشان دهند از هوش و استعداد برخوردارند.
شخصی که در سمت راست رییس می‌نشیند روحیه ای شاداب داشته و همیشه با همه چیز موافق و به اصطلاح «بله قربان‌گو» است.
با درک روانشناسی نشست‌های اداری، مدیران این شانس را دارند تا افراد را وادار کنند عملکرد خود را بهبود ببخشند. برای مثال، مدیران باید افرادی را که معمولا موضع مخالف دارند در سمت راست خود بنشانند و به جای آن افراد «بله قربان گو» را در سمت چپ بنشانند. در این حالت ممکن است که آنها نظرات صادقانه‌تری ارایه کنند.
از سوی دیگر برخی متخصصان معتقدند، در جلساتی که افراد آن همیشه نگران محل نشستن خود هستند، حکایت از گروهی ناهماهنگ دارند. زمانی که نوعی ناامنی خاص در گروه وجود داشته باشد، افراد گروه بیشتر به مسایلی مانند «چه بپوشم؟ کجا بنشینم؟» اهمیت می‌دهند اما اگر تیم کاری هماهنگ باشد و اعتماد بالایی میان افراد وجود داشته باشد، افراد کمتر به این مسایل توجه نشان می‌دهند.
رییس:
رییس در راس میز در حالی‌که به دیوار یا کنج اتاق پشت کرده است، می‌نشیند. رؤسا دوست دارند در مقابل در ورودی اتاق بنشینند تا کسانی را که تازه وارد می‌شوند، ببینند.
مدیر سمت راست:
شخصی که در سمت راست رییس می‌نشیند عادت دارد با هر آنچه که مدیر می‌گوید موافقت کند. این شخص عادت دارد تنها به رییس توجه کند و معمولا به افراد و یا اشیایی که در اتاق هستند توجهی نمی‌کند.
مدیر سمت چپ:
این موقعیت کمی‌پیچیده است. شخصی که در این موقعیت می‌نشیند در مجاورت قدرت قرار دارد. او نشان می‌دهد که از نظرات رییس حمایت می‌کند. تکیه کلامش در گفتگوها عبارت «بله، اما...» است. با اصول موافقت می‌کند اما به اجزای آن از منظر مخالفت می‌نگرد.
مدیر کناری:
شخصی که در گوشه میز می‌نشیند اغلب سعی می‌کند خود را در جمع پنهان کند. او مکررا در صندلی‌اش به پشت تکیه می‌دهد. پیش از آنکه نظرات خود را بیان کند صبر می‌کند تا حرف‌های دیگران را بشنود.
منبع: زندگی مثبت
تنظیم برای تبیان: کهتری
