تبیان، دستیار زندگی
پیکر مصطفی اسلامیه از مقابل تالار وحدت به قطعه نام آوران بهشت زهرا (س) تشییع شد
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مصطفی اسلامیه به آرامگاه ابدی بدرقه شد

پیکر مصطفی اسلامیه از مقابل تالار وحدت به قطعه نام آوران بهشت زهرا (س) تشییع شد.

بخش ادبیات تبیان
تشییع مصطفی اسلامیه

در مراسم تشییع پیکر این نویسنده و مترجم پیشکسوت که 14 بهمن ماه برگزار شد اسدالله امرایی، مهدی غبرایی، مدیا کاشیگر، نورالله مرادی، محمدرضا پورجعفری و نیما اسلامیه پسر مصطفی اسلامیه سخن گفتند.
اسدالله امرایی در این مراسم در سخنانی اظهار کرد: مصطفی اسلامیه یک خادم فرهنگی بود که همیشه می خواست کنار باشد. می گفت من کارهایم را انجام داده ام و نمی توانم درباره آن ها صحبت کنم. او چهره ای نبود که هر روز برنامه تلویزیونی یا مصاحبه داشته باشد.
این مترجم در ادامه تاکید کرد: تا روزی که آثار مصطفی اسلامیه خوانده شود، او در میان ما زنده خواهد بود.
همچنین مهدی غبرایی درباره اسلامیه گفت: وقتی یاد مصطفی می افتم اولین چیزی که به خاطر می آورم شادی، خوبی و بذله گویی است. هر وقت دلت می گرفت می توانستی از طنزش درباره تمام آلودگی ها بهره ببری. ذهنی قوی و سرشار از طنز، خاطره ، شعر و... داشت و چون اطلاعاتش دایره المعارفی بود کمتر درباره مباحث مهم بازمی ماند.

محمدرضا پورجعفری نیز درباره مصطفی اسلامیه بیان کرد: مصطفی اسلامیه امروز خاموش شد. او دوست نازنینی بود که رفتنش خبر کوتاهی شد؛ خبر مرگی که هیچ کسی در اعلامش کوتاهی نمی کند. طنز نگاهش با تازش قلبی از بین رفت. او در زمینه نمایشنامه نویسی، ترجمه ، روزنامه نگاری و پژوهش ادبی ، خبره بود

این مترجم ادامه داد: بعد از این که نشر دانشگاهی تعطیل شد ، او همکاری اش را با یونسکو آغاز کرد و ثمره آن ترجمه رمان «میلیونر زاغه نشین» است. او آثار زیادی نوشت و ترجمه کرد، اما دلم نمی آید از کتاب «مهتابی ملکوت» یاد نکنم. از این کتاب کمتر صحبت به میان می آید. درباره اهمیت این کتاب باید بگویم در آفرینش لحن و زبان از پس ساده ترین زبان تا عصاقورت داده ترین زبان های روشنفکری به خوبی برآمده است.
غبرایی درباره علت کمتر دیده شدن مصطفی اسلامیه بیان کرد: مصطفی بسیار خوش زبان بود اما کمتر مصاحبه می کرد؛ به خاطر همین خیلی شناخته شده نبود. در غم او که بغایت سنگین است ظاهری نمی گریم. آسوده بخواب مصطفی؛ زیرا که بیداری ما نیز دیر نمی پاید.
در ادامه، نورالله مرادی پس از تسلیت به خانواده و دوستداران مصطفی اسلامیه اظهار کرد: از سال 41 در موسسه اطلاعات با او آشنا شدم. آن زمان من نمونه خوان اطلاعات بودم. در اولین ورود او نگاه فرمالیستی ما را شکست. هرجا که قرار می گرفت طوری رفتار می کرد که محیط راحت می شد و با نظرهایش فضا را عوض می کرد. هنوز تا امروز کسی را همچون مصطفی ندیده ام. خلقش با دیگران متفاوت بود. البته خصوصیات او تک تک در افراد دیده می شد؛ اما همه آن ها یک جا در یک فرد نبود.
او همچنین افزود: مصطفی اهل موعظه نبود و هرجا که می خواست به دیگران یاد بدهد ، با عملش یاد می داد. در سن 20 تا 25 سالگی گوشه گوشه ایران را گشت. از هر سفر که بازمی گشت کسانی که با او آشنا می شدند، به او تلفن می زدند و رفت و آمد می کردند. در 28 سالگی یک ایران شناس تمام عیار شده بود. بعد از آن به اروپا سفر کرد. وقتی از اروپای شرقی بازگشت ، حرف زیادی برای گفتن داشت و می شد در او تغییر را حس کرد. آن زمان با هم به پیاده روی می رفتیم و در یک خیابان چهار ایدئولوژی را تحلیل می کردیم. طنزش و رفتارش پس از رفتن او جایگزین ندارد.
مدیا کاشیگر هم با بیان این که اهل قلم، اهل حرف زدن نیستند ، گفت: آن چه با مصطفی مُرد ، وجه مهم زندگی بود. دانش شاد بودن در هر شرایطی یکی از مهم ترین خصوصیت های او بود. اگر قرار است وارث خوبی باشیم باید دو چیز را از او یاد بگیریم؛ اول آن که همیشه شاد باشیم و دوم هیچ گاه قلم را زمین نگذاریم.
محمدرضا پورجعفری نیز درباره مصطفی اسلامیه بیان کرد: مصطفی اسلامیه امروز خاموش شد. او دوست نازنینی بود که رفتنش خبر کوتاهی شد؛ خبر مرگی که هیچ کسی در اعلامش کوتاهی نمی کند. طنز نگاهش با تازش قلبی از بین رفت. او در زمینه نمایشنامه نویسی، ترجمه ، روزنامه نگاری و پژوهش ادبی ، خبره بود. خوش خلقی اش باعث می شد نیاز بودن با او همیشه حس شود. البته این شهر همیشه این نیاز را به تعویق می انداخت.

تشییع مصطفی اسلامیه

این نویسنده و مترجم با بیان این که شوخی های مصطفی نشان بنای فکری اش بود ، اظهار کرد: شوخی هایش به گونه ای بود که عمق فکرش را نشان می داد و حتی خودش را از طنز بی بهره نمی گذاشت. شاید خودش هم باورش نشود به این زودی رفته. البته او کارهایی دارد که تمام نکرده. کاش می ماند آن ها را تمام می کرد و بعد می رفت. البته اگر خودش بود می گفت مهم ترین کارش خودش بوده که تمامش کرده است.
نیما اسلامیه، فرزند مصطفی اسلامیه هم درباره پدرش گفت: دوست ، پدرم ، نویسنده و مترجم از بین ما رفته است. او روشنفکری بود که به نسل های ما آزاد اندیشی و آزاد زیستن را آموخت.
او در ادامه بخشی از کتاب «مهتابی و ملکوت» را با این اعتقاد که بیان گر حال درونی مصطفی اسلامیه است خواند و بیان کرد: این کتاب در بازار نایاب است اما به آن اجازه تجدید چاپ ندادند. اما من با خواندن آن می خواهم به این نکته اشاره کنم؛ این که بهشت و دوزخ مصطفی همین مردم و همین کشور است. او می توانست از ایران برود و در خارج از کشور اقامت کند اما با تمام ناملایمات در ایران ماند و تا پایان بر این تصمیم خود پافشاری کرد.
قاسم روبین، لیلی گلستان، محمود معتقدی، عباس مخبر، محمدرضا خاکی، کامران غبرایی، علیرضا بهنام و توکا ملکی از حاضران در مراسم تشییع پیکر اسلامیه بودند.
همچنین مراسم یادبود مصطفی اسلامیه از ساعت 16 تا 18 روز جمعه 16 بهمن در سرای محله اکباتان، فاز یک، برگزار می شود.
مصطفی اسلامیه، نمایشنامه نویس، زندگی نامه نویس و مترجم، متولد سال ۱۳۲۰ در تهران بود که 11 بهمن ماه در سن 74 سالگی از دنیا رفت.
«تاریخ هنر مدرن: نقاشی، پیکره سازی و معماری در قرن بیستم»، «تئاتر تجربی: از استانیسلاوسکی تا پیتر بروک»، «چهار نوشته درباره کوبیسم»، «میلیونر زاغه نشین» و «بالتازار و بلموندا» از ترجمه های او هستند. از او همچنین دو سرگذشت نامه از نیما یوشیج و دکتر محمد مصدق با نام های «به کجای این شب تیره» و «فولاد قلب» به جا مانده است. «رستم و سهراب»، «رضاخان ماکسیم: نمایش نامه در هفت پرده» و «ماجرای شگفت انگیز دیوید نیوسام» هم از نمایشنامه های منتشرشده اسلامیه هستند.
همچنین «خورشید شاه» بازنوشته از متن کهن «سمک عیار» و «ایبسن و استریندبرگ: نقد و تفسیر نمایشنامه نویسان نروژی و سوئدی» از دیگر آثار به جامانده از این نویسنده و مترجم اند.


منبع: ایسنا