كاوش در اعماق دریاها
با «سفره ماهی رباتیك»
فرشاد خرمی، استاد دانشگاه پلی تكنیك در بروكلین نیویورك موفق به ابداع «سفره ماهی رباتیك» با قابلیت جاسوسی در اعماق آب شد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، «سفره ماهی رباتیك» یك ربات جدید زیر دریایی است كه به گشت‌های دریایی امكان می‌دهد مین‌ها را شناسایی كرده یا از آب‌های آلوده به منظور انجام مطالعات آزمایشگاهی نمونه‌گیری كنند.
این ربات كه جدیدترین دستاورد خرمی، رییس آزمایشگاه تحقیقات كنترل - رباتیك دانشگاه پلی تكنیك نیویورك در زمینه ساخت ربات‌ها محسوب می شود، با دمی شبیه به دم گونه‌ای سفره ماهی برقی به راحتی در زیر آب شنا می‌كند و مهندس خرمی می‌تواند در این وضعیت آن را روی صفحه نمایش لپ تاپ ببیند.
به گفته خرمی، دم این ربات به آن امكان می‌دهد كه نیروی رانشی در زیر آب ایجاد كرده و طوری در میان حركات موجی خود سر بخورد كه شبیه سفره ماهی به نظر می‌رسد.
تاكنون نمونه اولیه این ربات تهیه شده و تحقیقات طرح ادامه دارد.
قرار است خرمی و تیم تحقیقاتی وی طی دو سال آینده نسخه دومی از بدن ربات را جایگزین نمونه فعلی كنند. بدن دوكی شكل ربات شبیه به یك فیریزبی است و باله‌هایی شبیه به بال پرنده در پهلوی آن قرار دارد.
البته نمونه اولیه این ربات هنوز تا حدودی با مشكل مكانیكی مواجه است كه خرمی در نظر دارد این مشكل را با یك برنامه هدایت خودكار در یك سیستم رانشی منحصر به فرد برطرف كند.
این برنامه با استفاده از الگوریتم هایی كنترل می‌شود كه فرایند تصمیم‌گیری در مغز را شبیه‌سازی می‌كنند. هم اكنون كار مهندس خرمی تكمیل محاسبات الگوریتمی در این برنامه و رسیدن به روابط محاسبه‌ای درست و قابل قبول است.
ابداعات این محقق ایرانی، كاربردهای نظامی و شهری مختلفی دارد. وی در مدت بیش از دو دهه روی پروژه‌هایی شبیه مونتاژ كننده‌های الكترونیك پرسرعت، كنترل‌های ماهواره‌ای و هواپیماهای رباتیك، هلی‌كوپتر و قایق‌های رباتیك كاركرده است.
خرمی كه در دانشگاه اوهایوی آمریكا، توامأ در دو رشته ریاضیات و مهندسی الكترونیك تحصیل كرده و از نوجوانی و زمانی كه در ایران زندگی می‌كرده علاقه زیادی به ابتكارات الكترونیكی داشته می‌گوید به این رشته‌ها دلبستگی ویژه‌ای دارد و آن را تركیب مناسبی بین علوم و حاصل آن همیاری‌های بسیاری است.
در آزمایشگاه رباتیك، خرمی و تیم وی حسگرها و تجهیزات روی بدنه این سفره ماهی رباتیك شامل دوربین‌ها، یك قطب نما و یك موتور مغناطیسی سه بعدی برای كمك به ردیابی را نصب می‌كنند.
این تجهیزات می‌تواند موقعیت ربات و راستای حركت آن را در زیر آب و در نقاطی كه سیستم ماهواره‌ای GPS وجود دارد، مشخص كنند.
خرمی پرتوهای الكترویكی را تحسین می‌كند اما آنها را كند می‌داند.
وی می‌گوید: این ویژگی توانایی را به نمونه‌های روباتیك به عنوان جاسوس‌های زیر آبی می‌دهد.
این ربات‌ها می‌توانند با دراز كشیدن در شن‌های كف دریا، عملكرد پرتوهای واقعی حاصل از دریازیان برقی را تقلید كنند و با حسگرهای خود كف دریا را بكاوند.
به گزارش ایسنا، خرمی می‌گوید: حركات بسیار آرام و خفیف در دم می‌تواند بسیار محتاطانه باشد و یكی از زیبایی‌های این ربات‌ها است.
وی تصریح كرد: با خلق دوباره این توانایی و دستكاری آن توسط برخی مهندسان، می‌توان قابلیت‌های مكانیكی آن را نسبت به سایر جانوران دریایی كه اشعه تولید می‌كنند، افزایش داد.
همچنین ربات مزبور از آلیاژ خاصی به نام «نیتینول» ساخته می شود كه تلفیقی از نیكل و تیتانیوم است. این آلیاژ دارای خاصیت «حافظه شكلی» است كه پس از خمیده شدن وضعیت قبلی ربات به آن یادآوری می‌كند تا دوباره به حالت اولیه بازگردد.
خرمی در نظر دارد تمام این سیستم‌ها را روی سفره ماهی رباتیك خود اعمال كند.
تنظیم برای تبیان: سیدخاموشی
