از نخستینِ جهانی تا نخستینِ ایرانی

نخستین پرواز فضایی آرمسترانگ با جمینای 8 در سال 1966 بود که وی به عنوان فرمانده عملیات انجام وظیفه می‌کرد. وی در جولای 1962 (تیرماه 1348) به همراه باز آلدرین، سوار بر ماه نشین ایگل شد تا بتواند برای اولین بار فرود موفقی را بر سطح کره ماه تجربه کند و پیش چشم میلیون ها انسان که به طور زنده و با بیم و امید فراوان شاهد هنرنمایی وی بودند، ایگل را با موفقیت بر سطح ماه نشاند.¹

او زمانی که اولین گام خود را بر سطح ماه گذاشت،  جمله جالبی را به عنوان پیام برای تمامی انسان ها بر زبان آورد: قدمی کوچک برای یک انسان و جهشی عظیم برای بشریت.

نیل آرمسترانگ پیش از این در ارتش خدمت می کرد و از خلبانان کار آزموده هواپیماهای مختلف بود و در پروژه های فضایی قبل از آپولوی 11 نیز شرکت داشت و نقش های مهمی را ایفا کرده بود. او پس از دوران فضایی ارزشمندش، در مزرعه ای در زادگاهش اوهایو مشغول به زندگی شد و در دانشگاه به تدریس مهندسی هوافضا پرداخت.

در روزهای سال 1969 زمانی که نیل آرمسترانگ اولین قدم هایش را بر سطح کره ماه می‌گذاشت و اوج قدرت آمریکا را به رخ جهانیان می کشید، کمتر کسی فکر می کرد که روزی ایرانی ها هم بتوانند به خارج ار جو قدم بگذارند و روزی فرا برسد مانند امروز که درحال آماده سازی مقدمات فرستادن اولین فضانوردشان به فضا باشند.

در حال حاضر این مسئله بر کسی پوشیده نیست که ایران در دستیابی به دانش فضایی، گام های محکم و موثری برداشته و پرتاب کاوشگر پیشگام، نمایانگر موفقیت دانشمندان ایرانی در این عرصه از دانش و فناوری است. کاوشگرها به طور عمومی برای بررسی جو، داده برداری از لایه های میانی اتمسفر و بررسی لایه های مختلف آن و مطالعات گوناگون دیگر مورد استفاده قرار می گیرند.²

طبق گفته رئیس پژوهشکده سامانه‌های هوافضای سازمان فضایی،ایران تا سال 1394 اولین فضانورد خود را در قالب یک پروژه بسیار مهم فضایی به خارج از جو زمین خواهد فرستاد و گروهی برزگ شامل مهندسان، دانشمندان و متخصصین هم اکنون درحال کار کردن روی مقدمات و تدوین نقشه راهبردی این پروژه هستند.

موضوع مهمی که در این میان مطرح است این است که چه کسی قرار است لقب اولین فضانورد ایرانی را به خود اختصاص دهد؟!

طبق اعلام های رسمی و غیر رسمی مسئولین فضایی کشور، این مسئله بسیار مهم تلقی شده و قرار است با اعلان یک فراخوان، از مهندسین و خلبانان آموزش دیده جهت انتخاب این فرد دعوت شود.

بررسی ها و تجربیات گذشته نشان داده است که علاوه بر مهارت و تخصص کافی در زمینه پرواز و علم ماشین های فضایی و فضاپیماها، یک فضانورد نیاز به آمادگی های جسمی، روانی و فنی بسیاری دارد و برای انتخاب چنین فردی باید در نهایت دقت و دانش عمل شود تا این ماموریت مهم با موفقیت به سرانجام برسد.

همچنین پس از انتخاب، این شخص باید تحت آموزش های فراوانی قرار گیرد تا آمادگی لازم را برای انجام این ماموریت کسب کند.

از جمله این آمادگی ها می توان به انجام تست های پزشکی، تست های خلبانی و کار با موتور جت ها و موشک ها، تست بی وزنی، گذراندن دوره های مربوط به پروازهای شبیه ساز، دوره های تخصصی مربوط به آن ماموریت خاص و... اشاره کرد که باید فرد فضانورد را از هر جهت برای مواجهه با شرایط اضطراری آماده کند که بتواند در زمان مناسب تصمیم درست را اتخاذ کرده و آن را به طور صحیح عملی سازد.

باید به این نکته اشاره کرد که زحمات و تلاش های همه دانشمندان و مهندسانی که برای اجرای این پروژه درحال تلاش شبانه روزی هستند، مهم و قابل قدردانی است و کسی که به فضا خواهد رفت تنها نماینده کوچکی از جانب تمامی مردم ایران است.

و ما در انتظار روزی هستیم که ایران هرچه زودتر اولین ها را پشت سر گذاشته و به برترین ها دست یابد و ایرانی ها همواره بر قله دانش و فناوری بایستند.