آرتور سی کلارک کیست؟(1)

آرتور چارلز كلارک، نویسنده داستان های علمی-تخیلی، ازمشاهیر عصر حاضر است كه در اغلب كشورها او را به دلیل رویاهای بلندپروازانها ش می شناسند؛ خصوصا به این خاطر كه بسیاری از رویاهای او در زمان زندگی اش رنگ واقعیت به خود گرفت. وی تالیفات بسیاری در زمینه علوم و كاربردهای فناوری فضایی دارد كه بسیاری از آنها الهام بخش هم عصرانش در بهره مندی از موهبت فضا بوده است.

آرتور سی كلارک، هفدهم دسامبر 1917 در مزرعها ی در ماینهد، شهری ساحلی در غرب سامرست انگلستان، در خانوادها ی كشاورز به دنیا آمد. از همان سال های نخستین زندگیا ش مجذوب داستان های تخیلی و نجوم بود و به مجلات علمى-تخیلى مانند "داستان هاى شگفت انگیز" علاقه زیادی داشت. به گفته دوستانش، وی همیشه در كتابفروشى محل پرسه مى زد و كتاب هاى علمى-تخیلى مثل "جنگ دنیاها" اثر "اچ جى ولز" را ورق مى زد و آنقدر كتاب را مى خواند تاپاره شود.

در مزرعه، كلارک دائم در حال آزمایش بود و براى خودش موشك هاى كوچك درست مى كرد. او حتى یك بار یكى از همكلاسى هایش را راضى كرد موشكى را به هواپیماى او ببندد كه بعد از جهشى فشفشه وار سقوط كرد و سوخت.

وقتی كلارک شانزده ساله بود، "انجمن بین-سیاره اى بریتانیا" درلیورپول تاسیس شد. چندی نگذشت كه كلارک یكی از اعضای فعالآن شد. پس از گذراندن مدرسه در زادگاهش در سال 1936 به لندن رفت و با پیوستن به این انجمن، علاقها ش را به علوم فضایی دنبال كرد. او با نوشتن مطالب علمی تخیلی همكاریا ش را با این انجمن آغاز كرد. تحصیلات پیش از دانشگاه را در سامرست گذراند و به عنوان ممیز حسابداری در بخش بازنشستگان هیأت آموزشی مشغول به كار شد.

در زمان جنگ دوم، مانند بسیاری مردان جوان دیگر، او نیز درگیرجنگ و مسائل آن شد. در سال 1941 در نیروی هوایی سلطنتی انگلستان نام نویسی كرد و در آنجا به عنوان تكنسین و سپس مربی رادار تا سال 1946 خدمت كرد. سامانه دفاعی هشدار راداری از جمله برنامه هایی بود كه كلارک در آنها شركت داشت و همین موضوع باعث علاقه جدی او به مسائل ارتباطات راداری شد. او در مه 1943 به عنوان افسر خلبان رده فنی) گماشته شد و در نوامبر همان سال به سمت افسر پرواز ترفیع یافت. سپس به سمت مربی ارشد در آرایا ف (رویال ایرفورس یا نیروی هوایی سلطنتی منصوب شد.

كلارک بعدها رمان گلاید پث (مسیر پرواز) را بر اساس تجربه دوران خدمتش نوشت. آنطور كه كلارک در این زندگین امه نوشته، درزمان جنگ بیشتر وقت خود را در بخش رادار كنترل زمینی گذرانده است. شیوه كنترل زمینی یا سی جیای، اگرچه در جنگ خیلی كارآمد نبود، چند سال پس از اختراع در خلال سال های 1948 تا 1949 در حمل و نقل هوایی بسیار مفید واقع شد. گلاید پث تنها رمان غیرعلمی-تخیلی كلارک است.

در سال 1945 ژورنال علمی وایرلس وورلد (دنیای بی سیم) مطلبی ازكلارک با عنوان "رله فرازمینى: آیا ایستگاه هاى راكتى مى توانند جهانرا تحت پوشش رادیویى قرار دهند؟" به چاپ رساند. امروزه "ایستگاه هاى راكتى" مورد نظر آقاى كلارک، همان ماهواره ها هستند . كلارکدر این مقاله، استفاده از سه ماهواره مخابراتی در مدار استوایی را توصیف

كرده بود كه برقراركننده ارتباط در سراسر دنیا بودند.

كلارک در این نوشتار مداری با ارتفاع 35786 كیلومتر را برگزیده بود چراكه در این ارتفاع سرعت چرخش زمین با سرعت گردش ماهواره به دور آن یكسان است. در نتیجه ماهواره در نقطه ثابتی از فضا دربالای زمین قرار می گیرد. دوازده سال پس از آن، بشر برای نخستین بار در تاریخ، اولین ماهوار دست ساز خود، اسپوتنیك- 1، را به مدار

زمین فرستاد. با ارسال این ماهواره عصر فضا آغاز شد. هفت سال بعد، در 1964 ، سینكام- 3 نخستین ماهواره ای بود كه عازم مداری شد كهكلارک پیش بینی كرده بود.

نخستین باری كه كلارک ایده قرارگیری ماهواره ها در مدار زمین ثابت را مطرح كرد، به نظر بسیارى فكرى احمقانه بود، به طوری كهرئیس مجله وایرلس وورلد نیز در ابتدا نویسنده آن مقاله را دیوانه خطاب كرده و در نهایت مقاله با نظر مثبت سردبیر چاپ شده بود. اگرچهوی اولین كسی نبود كه ایده ماهواره های زمین ثابت را مطرح كرد،اما یكی از بهترین ایده های وی كه بسیار مفید واقع شد این بود كه این ماهواره ها برای مقاصد مخابراتی استفاده شوند. او این نظریه را در

مقالها ی كه خود در بین اعضای گروه هستها ی بریتانیا در سال 1945پخش كرد، پرداخت. بیست سال پس از طرح این فكر، ارلیب رد، برای نخستین بار شبكه مخابراتی جهانی برای تلفن، تلویزیون و مخابرات دیجیتالی پرسرعت شامل اینترنت برقرار كرد.

به عبارت دیگر، كلارک كاربردی را پیش بینی كرده بود كه دودهه پس از آن امكان پذیر شد. به همین دلیل است كه كلارک را دارای اندیشه ها ی والا و ادراكی آینده نگرانه می دانند. پیشنهاد سال 1945كلارک، در زمینه سامانه ارتباطی ماهوارها ی، در سال 1963 مدال طلای استوارت بالانتین موسسه فرانكلین و نامزدی دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال 1999 را برایش به ارمغان آورد.

پس از جنگ، در سال 1946 از نیروی هوایی بیرون آمد و تحصیلات رسمی اش را از سر گرفت. وی از كالج كینگ لندن كمك هزینه تحصیلی گرفت و در سال 1948 درجه كلاس یك ریاضی و فیزیك را از این كالج دریافت كرد. همچنین، بین سال های 1947تا 1950 ، رئیس انجمن بین سیارها ی بریتانیا شد. پس از آن در سال1953نیز دوباره ریاست این انجمن را به دست گرفت. در همان زمان، كتاب ها، مقالات و نوشته های بسیاری را به رشته تحریر در آورد. اولین داستانی كه به صورت حرفه ای فروخت، داستان "گروه نجات" بود كه در مارس 1945 آن را نوشت.

ادامه دارد...

تهیه کننده: محسن مرادی

منبع: دانشنامه فضایی