محلی برای پیدایش حیات در بعضی سیارات فراخورشیدی
سیاره‌های فرا خورشیدی صخره‌ای كه قبلاً تصور می‌شد نیمی از آن‌ها یخ زده و نیمی دیگر سوخته است، ممكن است بتوانند در مرزهای سایه روشن خود، میزبان حیات باشند.
(مرز سایه روشن: مرز میان تاریکی و روشنی روی سطح سیاره)
این سیارات به دلیل نیروهای گرانشی، اغلب به صورتی حرکت می‌کنند كه همیشه یك طرفشان رو به ستاره‌ی میزبانشان باشد و به اصطلاح قفل گرانشی می‌شوند. در این حالت نیمكره‌ای كه رو به ستاره‌ی مادر است سوزان و قسمت تاریك آن‌ها یخ زده می‌شود. در نتیجه تا پیش از این به نظر می‌رسید که این سیاره‌ها برای زندگی مناسب نیستند. ولی یك مدل كامپیوتری جدید نشان می‌دهد كه اگر چنین سیاره‌هایی در مدارهای بیضی حركت كنند، می‌توانند مناطقی مناسب برای پیدایش و بقای حیات داشته باشند.
ماه نیز حركت نوسانی مشابهی را انجام می‌دهد. مدت زمانی كه صرف چرخش حول محورش می‌كند با زمانی كه یك بار به دور سیاره‌ی ما می‌چرخد برابر است. بنابراین همیشه یک روی آن به سمت زمین است. اما چون مسیر ماه به دور زمین كاملا دایره ای نیست، سرعت مداریش گاهی اوقات از سرعت چرخش دورانی آن كمتر یا بیشتر می شود. تفاوت بین این دو حركت باعث می‌شود تا ما بتوانیم اندکی از لبه‌های ماه را نیز ببینیم. اگر روی ماه بایستید، خواهید دید كه جای زمین در آسمان تقریباً ثابت است و تنها اندکی نوسان می‌کند.
این اثر می‌تواند احتمال وجود حیات را روی سیاره‌هایی که به دور ستارگان كوچك و كم نور به نام كوتوله‌های سرخ می‌گردند، افزایش دهد. دلیل این امر این است که کمربند حیات این گونه از ستاره‌ها بسیار نزدیک به ستاره است و اگر سیاره‌ای در این ناحیه وجود داشته باشد، به احتمال زیاد در حالت قفل گرانشی با ستاره‌ی مادر خود قرار می گیرد و می‌تواند در مرزهای سایه روشن خود، میزبان حیات باشد.
منبع خبر:
