مرحله ی هشتم، 170،000 کیلومتر از زمین: بیرون از کهکشان خودمان
کهکشان راه شیری بسیار بزرگ است. برای اینکه به عظمت آن پی ببرید، به این مثال توجه کنید: در یک استادیوم بزرگ ورزشی حدود 50 هزار نفر جا می شوند. اگر همه ی ستارگان یک کهکشان را بین تماشاگران این استادیوم پخش می کردند، به هرکسی ملیونها ستاره می رسید. یک میلیون، خیلی زیاد است. فقط اگر بخواهیم کلمه ی « ستاره » را یک میلیون بار تکرار کنید، حدود یک هفته طول می کشد.
ما دقیقاً نمی دانیم که کهکشانمان از بیرون چه شکلی است، چون هیچ وقت از بیرون به آن نگاه نکرده ایم. ولی ستاره شناسان با رصدهای دقیق فهمیده اند که کهکشان ما به شکل یک مارپیچ عدسی شکل است که قطر آن 80 هزار سال نوری است! تقریباً شبیه نقاشی های شماره ی 1 و2
برای اینکه بفهمیم که کهکشان ما چه شکلی است یک راه حل دیگر هم وجود دارد: احتمالاً بسیاری از دیگر کهکشانهای عالم شبیه کهکشان ما هستند، پس با نگاه کردن به آنها می توانیم حدس بزنیم که شکل تقریبی کهکشان خودمان چطور است. هزاران کهکشان به اندازه ی کافی به ما نزدیک هستند که یک تلسکوپ بزرگ بتواند ساختارهای درونی آنها را به خوبی ببیند. بعضی از آنها مثل کهکشان ما مارپیچ هستند. بعضی دیگر شبیه تخم مرغ هستند و به نام کهکشانهای بیضوی خوانده می شوند. سومین نوع کهکشانها، نامنظم هستند و شکل مشخصی ندارند. تصویر شماره ی 3
تصویر 4 :مجموعه ای از انواع مختلف کهکشانها در این عکس شگفت انگیز و زیبای تلسکوپ فضایی هابل دیده می شود. می توانید نوع هر کهکشان را حدس بزنید؟!
مقالات پیشین:
1- مرحله ی سوم: 8 دقیقه ی نوری از زمین تا خورشید و عطارد
2- مرحله ی چهارم: 1 ساعت نوری از زمین؛ مشتری و زحل
3- مرحله ی پنجم: 3 ساعت نوری از زمین؛ اورانوس و نپتون
4- مرحله ششم 3ر4 سال نوری از زمین: نزدیکترین ستاره به خورشید
5- مرحله ی هفتم: 10000 سال نوری از زمین: بازوی کهکشان
مقالات مرتبط:
1- خلاصه‌ای از تاریخ نجوم یونانی و اسلامی (1)
