لحظه ای از انسان غافل نمی شود!

با شیطان لحظه‌ای نمی‌توان مدارا کرد و از طرفی شیطان انسان را نمی‌کشد، بلکه انسان را اسیر می‌کند و از او سواری می‌کشد و آبروی انسان که بزرگترین سرمایه او است را از بین می‌برد.

تبیین جایگاه منحصر به فرد انسان در میان دیگر مخلوقات خداوند

انسان خلیفه خداوند در زمین است و خلیفه ناگزیر به انجام خواسته‌های مستخلف‌عنه است و از آنجا که خداوند اکرم است، طبق آیه شریفه سوره مبارکه علق انسان را به حضور در کلاس درس کرامت فراخوانده، در نتیجه خداوند که اکرم است انسان را که خلیفه او در زمین بوده کریم آفریده است.

تنها راه نجات بشریت

بزرگترین دشمن که لحظه‌ای از فکر نابودی انسان غافل نمی‌شود، در درون خود انسان است؛ شیطان مانند دشمنان خارجی انسان نیست؛ چرا که انسان با دشمن بیرونی می‌تواند مدارا و صلح کند و یا ممکن است در جنگ با او کشته شود، اما با شیطان لحظه‌ای نمی‌توان مدارا کرد و از طرفی شیطان انسان را نمی‌کشد، بلکه انسان را اسیر می‌کند و از او سواری می‌کشد و آبروی انسان که بزرگترین سرمایه او است را از بین می‌برد. ما نباید لحظه‌ای از خود و نفسمان غافل شویم.

این دشمن گرچه ظاهر بیرونی دارد و از بیرون حمله می کند، تا پایگاه درونی نداشته باشد و عده ای از درون او را حمایت نکنند، هرگز در انسان اثر نمی گذارد.

به عبارتی این موجود خبیث تا وقتی پایه هایی در درون آدمی برای خود ترتیب ندهد، کارش به جایی نمی رسد بنابراین می توان او را از این جهت به عنوان یک شیطان درونی اصیل آدمی معرفی کرد.

شیطان کارش صادر کردن سم و وارد کردن آن به درون انسان است. مثل اینکه کسی بخواهد با سم دیگری را از پا در آورد. اگر سم را در جیب او بگذارد، بدیهی است اثر نمی کند. اگر سم را به او بخوراند و او بالا بیاورد و تحویل نگیرد، باز هم اثر نمی کند. باید دستگاه گوارش سم را بپذیرد و آن را جذب کند و پس از ورود به خون اثر زیان آور خود را بگذارد. وسوسه شیطان هم چنین است.

وجود مبارک امیر المومنین(علیه السلام) در عهدنامه ای که به مالک اشتر نوشت، فرمود: شیطان همیشه در صدد حمله کردن است، اما آن وقتی که از تو تعریف می کند، خط مقدم آتش شیطان است و باید مواظب بود

هوا و هوس و شهوترانی های گوناگون که رقیق ترین و سبک ترینش در جوان ها است و سنگین ترینش در سالمندان به صورت «حب جاه و مقام» دیده می شود، نشانه تاثیر آن سم است. فرمود( آخرما یخرج من قلوب الصّدیقین حب الجاه ؛ واپسین عقبه ای که بزرگان سیر و سلوک می توانند از آن نجات پیدا کنند «مقام خواهی» است؛ یعنی همین بازی هایی که بسیاری به آن گرفتارند. اگر کسی از تعریف کردن ها و القابی که به او می دهند، لذت ببرد، معلوم می شود سم در درونش اثر کرده است. اگر از این حرف ها لذت نبرد، باید شاکر باشد که دستگاهش این سم را قبول نمی کند.