بشقاب درمانی

انگشتانم پیچ رادیو را نوازش می داد، نمی دانم به دنبال چه می گشتم؟ در میان امواج، صدایی نظر مرا به خود جلب کرد، گوینده از مزایای بشقاب درمانی سخن می گفت! تعجب نکنید؛ بله بشقاب درمانی.

می گفت: آنانکه علاقه مندند، اشتهای کمتری در غذا خوردن داشته باشند و طبیعتاً کمتر بخورند، خوبه که بشقاب درمانی را نیز تجربه کنند.

بشقاب درمانی روشی است، بدیع، ساده، کم دردسر و کم هزینه و شاید که هزینه شما را نیز تا اندازه قابل ملاحظه ای کاهش دهد ، دوستی می گفت از زمانی که همسرم رژیم گرفته هزینه خوراک ما از نصف هم کمتر شده است.

در بشقاب درمانی، کافی است شما رنگ آبی آسمانی یا قدری پررنگ تر را برای بشقاب غذای خود در نظر بگیرید و بشقابی کوچک (میوه خوری) را برای صرف غذا انتخاب نمائید و به همراه قاشقی کوچک (مربا خوری).

روان شناسی رنگها می گوید: رنگ آبی، مانع از حرص و ولع می شود و از اشتهای شما به مقدار قابل ملاحظه ای می کاهد . ظرف کوچکتر نیز چون حجم کمتری دارد زود پر می شود، چشمان شما می پندارد که در بشقاب غذای زیادی است، قاشق کوچک  غذا به کمک شما می آید و در هر بار فقط اندکی از غذا را تناول می فرمائید، اگر حوصله کنید پس از مدتی از وزن شما به مقدار قابل ملاحظه ای کاسته خواهد شد.

دوستان ببینید در اثر خود نگه داری چه اتفاق خوبی می افتد! در نتیجه ظاهر موزونی پیدا می کنید - سلامتی، سراغ شما می آید و احیاناً اگر آزمایش های پزشکی شما پیش از بشقاب درمانی، نگران کننده باشد، اکنون دیگر نگران نخواهید بود ، درست مانند همین الان که چند روزی از ماه مبارک رمضان گذشته و بدن های شما سالم و سرحالند.

اما دریغ و صد دریغ که اولاً چه اندک اند آنانی که می توانند غذاهای رنگی و غیررنگی را ببینند و از آن بگذرند. ولی آنان نیز باید به این سخن حکیمانه پیامبر گوش فرا دهند که :

«المعدة بیت کل داء و الحمیة راس کل دواء» تا در مدت عمر کمتر مریض شده و کمتر به طبیبان مراجعه نمایند، پس کم بخورید تا سالم بمانید زیرا که "معده" خانه هر بیماری است و پرهیز و نخوردن در راس هر درمان است.

اگر خوب ملاحظه کنید ؛ مطلب قابل  توجه  در بشقاب درمانی ، پندارهای چشم است که به قول باباطاهر عریان  :

ز دست دیده و دل هر دو فریاد

که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری تیغش ز فولاد

زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

چشم است که بیراهه انبوهی از مشکلات را باز می کند، باید دیده ها را شست، از خیانت چشم، باید که دل بشوئیم.

پنداریم که چشمهای دزدانه و دلهای رندانه، هباء منثوری (گرد وغبار ریز و معلق) است که بادها با خود می برد و دیگر چیزی نخواهد ماند ، غافل از آنکه «او» خدا را می گویم، یعلم خائنة الاعین و ما تخفی الصدور ، اوست که نگاههای دزدانه و نهانخانه دل را می داند.

اما با حرص و طمع چه باید کرد؟ باید که خود را بشکنید" آز"  را به دور اندازید والاّ در جمع امثال  سعدی خواهیم بود که گفت :

گفت چشم تنگ دنیا دوست را                           یا قناعت پرکند یا خاک گور

پس دوستان بیائید با بشقاب های درمانی و درمان درد های درونی،  هم صورت را بسازیم و هم سیرت را چرا که

بدرود تا لحظه ها و دقیقه هایی دیگر

نوشته شده توسط آقامیری