امام زمان چه کسانی را خواهد کشت؟
هنگامه ظهور و شباهتهاى آن به قیامت - قسمت هفتم
اشاره:
صحنههاى قیامت با هنگامه ظهور حضرت حجت از جهات گوناگون مشابه یكدیگرند كه در این مجموعه خلاصهاى از شباهتها را كه از تفسیر و تأویل آیات قرآن برگرفته شده است در قالب 14 مقاله تقدیم خواهد شد. در شماره پیشین با بیان مقدمه مفصل درباره این ارتباط موضوع چهارده شماره همراه با چکیده مباحث آن ارائه گردید تا خواننده محترم در جریان و پیوند مطالب باشد. اکنون پنجمین شباهت تقدیم می گردد.
شماره پیشین: ظهور خیلی نزدیک است! (نزدیك بودن آن حادثه بزرگ)
7 - عذاب بزرگ
خداوند متعال نسبت به بندگان خود كمال مهربانى را دارد و رحمت او از غضبش بیشتر و پیشتر است. او راه درست زندگانى را براى آفریدگانش ترسیم كرده و توسط فرستادگانش به آنان ابلاغ نموده و پاداشها و ثوابهاى دنیوى و اخروى را براى فرمانبرداران و نیكوكاران وعده و مژده داده و بدكرداران و عصیانگران را به عذابهاى خود تهدید كرده است. او به منظور بازداشتن بندگان از كجروى و جلوگیرى از گرفتار شدنشان در باتلاق گناه و آلودگى، عواقب شوم زشتیها را به وسیله حجتهاى خویش به آنان گوشزد نموده و از كیفرها و عذابهاى دنیوى و اخروى بر حذر داشته است. البته عذابها و كیفرهاى دنیوى بیشتر براى پیشگیرى از گرفتار آمدن در عذاب اخروى است كه عذابى بزرگ و طاقت فرساست. براى اینكه تا دیر نشده بدىها را رها كنند و گذشته را جبران نمایند و با توبه و انابه به درگاه حق آثار زشتىها را از جسم و جان خود بزدایند.
از جمله شباهتهاى دوران ظهور حضرت بقیةاللَّه - ارواحنا فداه - به عرصههاى رستاخیز؛ كیفرهاى بزرگ و سختى است كه براى بدكرداران مقرر گردیده است. زیرا در هر دو هنگام، فرصت جبران و بازگشت از دست رفته و مهلت توبه پایان یافته است. در اینجا به برخى از متون روایى درباره كیفرهاى زمان ظهور اشاره مىكنیم.
امام باقرعلیه السلام فرمودند: هرگاه حضرت قائم قیام كند، به سوى كوفه مىرود. پس از آن دهها هزار نفر كه «بتریه» نامیده مىشوند و اسلحه پوشیدهاند، بیرون آمده به آن حضرت عرضه مىدارند: از همان جا كه آمدهاى بازگرد، كه ما را به بنى فاطمه نیازى نیست. پس آن حضرت شمشیر در میان آنها مىنهد تا همگى ایشان را از میان بردارد. سپس داخل كوفه مىشود و هر منافق تردید كننده را مىكشد و كاخهاى آنان را خراب مىكند و جنگجویان آن دیار را به قتل مىرساند تا خداوند - عزّوجلّ - خشنود گردد.(1)
مفضل به عمر جعفى مىگوید از حضرت امام صادقعلیه السلام راجع به قول خداوند »وَ لَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْاَدْنى دُونَ الْعَذابِ الْاَكْبَرِ«؛(2) البته كه ما آنان را از عذاب نزدیكتر به جز عذاب بزرگ بچشانیم؛ پرسیدم. امام صادقعلیه السلام فرمود: عذاب أدنى (نزدیكتر) گرانى نرخهاست و عذاب اكبر(بزرگ) قیام حضرت مهدىعلیه السلام است.(3)
در دعاى ندبه مىخوانیم أَیْنَ قاصِمُ شَوْكَةِ المُعْتَدِینَ أَیْنَ هادِمُ أَبْنِیَةِ الشِّرْكِ وَالنِّفاقِ أَیْنَ مُبِیدُ أَهْلِ الفُسُوقِ وَالعِصْیانِ وَالطُّغْیانِ أَیْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الغَیِّ وَالشِّقاقِ أَیْنَ طامِسُ آثارِ الزَّیْعِ وَالأَهْواءِ أَیْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الكِذْبِ وَالاِفْتِراءِ أَیْنَ مُبِیدُ العُتاةِ وَالمَرَدَةِ أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ العِنادِ وَالتَّضْلِیلِ وَالإِلْحادِ أَیْنَ مُعِزُّ الأَوْلِیآءِ وَمُذِلُّ الأَعْدآءِ؛ كجاست درهم شكننده شوكت ]و عظمت پوشالى[ تجاوزگران؟ كجاست خراب كننده بناهاى شرك و نفاق؟ كجاست نابود كننده اهل فسق و گناه؟ كجاست درو كننده شاخههاى گمراهى و دو دستگى؟ كجاست فنا كننده اهل سركشى و طغیان؟ كجاست ریشه كَننده اهل لجبازى و گمراهى و الحاد؟ كجاست عزت دهنده دوستان و خوار كننده دشمنان؟ در قیامت نیز عذاب الهى نسبت به كافران و منافقان و ستمگران فراگیر و شدید و دردناك است. چنانكه خداوند مىفرماید:
»اِنَّ الْذَینَ كَفَرُوا بِآیاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ«؛(4) البته كسانى كه به آیات خداوند كفر ورزیدند؛ كیفر سختى دارند.
»سَیُصیبُ الَّذینَ اَجْرَمُوا صِغارٌ عِنْدَاللَّهِ وَعَذابٌ شَدیدٌ«؛(5) به زودى كسانى كه جرم كردند (و مردم را از مسیر حق بازداشتند) به حقارت نزد خداوند و عذاب شدید گرفتار خواهند شد.
»سَیُصیبُ الّذَینَ كَفُروا مِنْهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ«؛(6) بهزودى كسانى كه كفر ورزیدند، آنان را عذابى دردناك خواهد رسید.
»وَلَعَذابُ الْاخِرَةِ اَشَدُّ وَاَبْقى«؛(7) در حقیقت عذاب (و كیفر) آخرت سختتر و پایندهتر است.
»یَوْمَ یَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ اَرْجُلِهِمْ«؛(8) روزى كه عذاب (بزرگ الهى) آنان را از بالاى سر و از زیر پاهایشان فرا مىگیرد.
در شماره آتی خواهی خواند:
هفتمین شباهت قیامت و عصر ظهور؛ ایّاماللَّه
1- بحار الانوار: 338/52. 2- سجده، آیه 21.
3- تأویل الآیات الظاهرة، 444. 4- سوره آل عمران، آیه 4.
5- سوره انعام، آیه 124. 6- سوره توبه، آیه 90.
7- سوره طه، آیه 127. 8- سوره عنكبوت، آیه 55.
