مشق زندگی

(4)

اشاره:

رُوِیَ عَن رَسولِ الله صلّی اللهُ عَلیه وَ آلِه و سَلَّم قال:

مَنْ حَبَسَ عَنْ أخِیهِ الْمُسْلِمِ شَیْئاً مِنْ حَقِّهِ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ إِلَّا أنْ یَتُوبَ[1].

ترجمه: رسول اکرم «صلّی الله علیه و آله و سلَّم» فرمودند:

هركس چیزی از حقّ برادر مسلمانش را نگه دارد و به او ندهد، خداوند برکت روزی را بر او حرام میسازد مگر آنکه توبه کند.

شرح حدیث: چون در 2 جلسه گذشته روایاتی را در ارتباط با رزق و روزی مطرح كردم، به ذهنم آمد مسألهای را كه ما غالباً اشتباه میكنیم مطرح کنم؛ و آن اینكه: از خدا طلب گشایشِ روزی كردن هیچ مشكلی ندارد. دستور هم آمده از خدا بخواهید. تو حرص نورز! روزی دست اوست. از او بخواهی مشكلی نیست. ‌امّا بدان! نفسِ گشایش در رزق، برای تو سودی ندارد. تو خیال كردی حجمِ روزی بالا برود به نفع توست؟ نه! ما همیشه دنبال كمّیت روزی هستیم. آنچه كه به درد من و تو میخورد این است؛ 1- بیشتر شدن بهرهوری از رزق. حالا خداوند گشایش كرد و حجمش را زیاد كرد و به تو داد. تو دنبال این باش كه از این بهره بگیری هم از نظر دنیاییات هم آخرتیات. که مهم آخرتی است. خیال نكنی حجمش بالا برود خیلی به سود توست، نه! بیشتر استفاده كنی مهم است و این بیشتر استفاده کردن در دو بُعد است؛ هم دنیایی هم آخرتی. که مهم آخرتی است نه اینكه همه اش را بریزی در هزینۀ دنیایی.

2-  آنجا كه میخواهی از دنیایت بهره گیری كنی، با خوشی بهره گیری كنی یا با ناخوشی؟ ما همیشه از اینها غافلیم. ما خیال میكنیم به اینكه بهره وری بیشتر در بُعد دنیایی این است‌ که بیشتر بخورم و از نظر كیفیت هم خوب باشد. نه! این حیوانی فكر کردن است. كاه بشود یونجه، یونجه بشود جو.. این نیست مسأله. دنبال این باش: حال که خداوند در دو بُعد دنیوی و اخروی گشایش ایجاد کرده است، در بُعد دنیوی با خوشی باشد. در روایات اسم این را میگذارند بركت در رزق. مبارك بودن رزق. که عمده این است. اولاً بُعد معنوی و دنیوی،‌ دنیای اش هم در خوشی. و الا با كارهای خودت چنان گرفتاریهایی برایت درست میشود كه آن گشایش در زندگی به دردت نمیخورد.

پیغمبراكرم فرمود: «مَنْ حَبَسَ عَنْ أخِیهِ الْمُسْلِمِ شَیْئاً مِنْ حَقِّهِ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ إِلَّا أنْ یَتُوبَ».  اگر كسی حق برادر مسلمانش را از او باز دارد و منعش كند؛ حقش را به او ندهد، اثرش میدانی چیست؟ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ إِلَّا أنْ یَتُوبَ. خدا این را محروم میكند از برکت رزقی كه به او داده است. درست است که رزقش بوده و به او داده امّا بركت را از او میگیرد. بركتش را میگیرد،‌ حالا فهمیدی یعنی چه؟ خیال نكنی آن را كم میكند؛ نه! کم نمیکند. خدا از من و تو خیلی به كارهایش واردتر است. تو نعوذ بالله هرچه بخواهی كلك بزنی، بلد است چه كارش بكند «وَ مَكروُا وَ مَكَر اللهُ و اللهُ خَیرُ المَاكِرینَ[2]» آن را كم نمیكند، به تو میدهد اما ‌در ناخوشی مصرف میكنی...

[1] وسائل الشیعه، جلد 27، صفحه 325

[2] سوره مبارکه آل عمران، آیه 54