من خون خواه توام یا حسین!
«السلام علیك یا ثارالله وابن ثاره والوتر الموتور...»
هر خونی كه به ناحق ریخته شود كسانی (قبیله، عشیره و یا خاندان) مقتول بهخونخواهی او قیام میكنند و داد مظلوم را از ظالم میستانند. در مورد امام حسین (ع)خونخواه او «خداوند» معرفی میشود؛ یعنی گویی وظیفه خونخواهی و دادستانی بهخداوند تفویض شده و پروردگار عالمیان خونخواه و منتقم خون امام حسین (ع) شدهباشد. خداوند به خاطر فضیلت و عظمتی كه امام حسین (ع) و پدر بزرگوارش دارد، این كاررا فقط در مورد دو نفر بر عهده گرفته است.
علت ثاریت و دادخواهی خداوند چند امر میتواند باشد:
اول آن كه فضیلت وشرافت امام حسین (ع) كه باعث خونخواهی خداوند شده است. دوم، اخلاص و اقدامبزرگی كه امام حسین (ع) در كربلا از خود نشان داد. سومین عاملی كه باعث شد، خداوندعهدهدار خونخواهی و دادستانی حضرت گردد، میزان رنج و مصیبتی است كه امامحسین (ع) برای احیای دین خداوند متحمل شد، زیرا در زیارتهای امام حسین (ع)خطاب به ایشان این گونه عرض میكنیم: «لقد عظمت الرزیة و جلت و عظمت المصیبةبك علینا و علی جمیع اهل الاسلام و جلت و عظمت مصیبتك فی السماوات علی جمیعاهل السماوات» و ادامه میدهیم: «ان یعطینی بمصابی بكم افضل ما یعطی مصاباًبمصیبته مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السماوات والارض...
مصیبتی را كه بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگترین مصیبت در جهان اسلام،بلكه در تمام آسمانها و زمین بیان میگردد. كشته شدن برادر، پسر، برادرزادگان،اصحاب و یاران، آن قدر بر حضرت سخت بود كه عباراتی چون: «الان انكسر ظهریوانقطع رجائی و قلت حلتی... یا «لقد استرحت من همّ الدنیا و غمها و بقی ابوك زیداًوحیداً غریباً... از زبان مبارك خارج میشود؛ این مصایب بر اهل آسمان نیز همین قدرگران آمد. در فرازی دیگر از زیارت امام حسین (ع) میخوانیم:
«یا اباعبدالله اشهد لقد اقشعرت لدمائكم اظلة العرش مع اظلة الخدائق وبكتكمالسماء والارض وسكان الجنان والبر والبحر؛ ای ابا عبدالله گواهی میدهم به خاطر خونپاكت كه ریخته شد، سرادق عرش اركان و ارواح خلایق به لرزه در آمد و بر روی تو آسمان،زمین، ساكنان بهشت، خشكی و دریا گریه كردند».
مصیبتی را كه بر امام حسین (ع) وارد شده، بزرگترین مصیبت در جهان اسلام،بلكه در تمام آسمانها و زمین بیان میگردد
لذا امام حسین (ع) را «قتیل العبرات و اسیرالكربات» نامیدهاند و در زیارتنامههابا همین عبارتها به حضرت سلام میدهند و صلوات میفرستند.
«وصل علی الحسین المظلوم الشهید الرشید قتیل العبرات اسیرالكربات»
و صلوات بفرست بر حسین (ع) مظلوم، شهید رشیدی كه كشتة اشك چشم واسیر رنج و مصیبتها شد. امام حسین(ع) كشتهای است كه انبیای الهی قبل ازشهادتش برای او و مصیبتهایش گریه كردند، پیامبر و امیرالمؤمنین علی(ع) قبل ازعاشورا برای حضرت گریه كردند و بارها فرمودند: «لایوم كیومك یا اباعبدالله؛ هیچروزی به سختی روز تو نیست ای اباعبدالله».
چهارمین عامل ثاریت خداوند، آناست كه با آن همه ظلم، خیانت و جنایتی كهعلیه امام حسین (ع) روا داشتند، كسی نمیتواند خونخواه حضرت باشد، مگر خداوند. وآخرین علت آناست كه خونخواهی خداوند و منتقم بودن پروردگار شاید كنایه از آن باشدكه با شهادت تمامی اصحاب و اولاد امام حسین (ع) دیگر كسی برای خونخواهیحضرت باقی نماند و معمولا در شرایطی كه انسان بییاور میماند، امور خود را به خداوندتفویض مینماید. به نوعی بییاوری امام حسین (ع) در این قضیه مورد اشاره قرارمیگیرد.
تنظیم برای تبیان: حسین عسگری