تظلمخواهی حضرت زهرا(علیهاالسلام) در قیامت
یکی از مواردی که در روایات ذکر شده چگونگی ورود حضرت فاطمه (علیهاالسلام) به محشر و درخواست حکم و عدالت خداوند در باب ظلمهایی است که به ایشان و فرزندانش شده است.
شیخ صدوق در كتاب امالى از رسول خدا (صلى الله علیه و آله) روایت نموده است :
هنگامى كه روز قیامت فرا مىرسد دخترم فاطمه در حالى مىآید كه بر یكى از ناقههاى بهشتى سوار است و از دو پهلوى آن ناقه حریرهاى بهشتى آویزان، مهار آن از مروارید تازه، پاهایش از زمرد سبز، دُم آن از مشگ ناب، دیدگانش از درّ و یاقوت سرخ خواهد بود.
قبهاى از نور بر پشت آن ناقه نصب شده كه اندرون آن از بیرون آشكار، درون آن حاوى عفو پروردگار و بیرون آن رحمت خداوند رحیم است .
فاطمه تاجى از نور بر سر دارد كه داراى هفتاد پایه باشد، هر پایهاى از آن به وسیله مرواریدى مرصع و نظیر ستارهاى درخشان خواهد بود.
ایشان عموما در حالى كه ملائكه رحمت پروردگار آنان را احاطه كرده باشند مىآیند. سپس فاطمه جلو مىرود تا ایشان را داخل بهشت نماید.
در طرف راست و چپ فاطمه هر كدام هفت هزار ملك خواهد بود.
جبرئیل كه در آن هنگام مهار ناقه فاطمه را گرفته است با صداى بلند خواهد گرفت: چشمان خود را ببندید تا فاطمه دختر حضرت محمد عبور نماید.
در آن روز هیچ پیغمبر و رسول و صدیق و شهیدى نیست مگر اینكه دیدگان چشمان خود را مىبندد تا این كه زهرا از صحراى محشر عبور نماید.
هنگامى كه آن بانو به زیر عرش پروردگار مىرسد، از آن ناقه پایین مىآید و مىگوید: اى پروردگار! ببین من و آن افرادى كه در حق من ظلم نمودند و فرزندان مرا شهید كردهاند قضاوت كن .
آنگاه از طرف خداوند رئوف ندا مىرسد: اى حبیبه و فرزند رسول من، از من بخواه تا عطا نمایم، شفاعت كن تا من بپذیرم، به عزت و جلال خودم كه امروز ظلم و ستم هیچ ستمگرى از نظر من محو نخواهد شد.
در همین زمان است كه مىگوید: بار خدایا! فرزندان، شیعیان، دوستان، و دوستان دوستان فرزندان مرا به من ببخش !
آنگاه از طرف پروردگار جهان منادى ندا مىكند: فرزندان، شیعیان، دوستان، و دوست دوستان ذریه فاطمه كجایند؟ ایشان عموما در حالى كه ملائكه رحمت پروردگار آنان را احاطه كرده باشند مىآیند. سپس فاطمه جلو مىرود تا ایشان را داخل بهشت نماید.(1)
در عیون اخبار الرضا (علیهالسلام) از رسول خدا (صلى الله علیه و آله) روایت شده است :
دخترم فاطمه در حالى وارد صحراى محشر مىشود كه لباسهایى غرق به خون همراه خود دارد. وى پایه عرش را مىگیرد و مىگوید:
اى خداى عادل و عالم ! بین و من آن افرادى كه فرزندان مرا كشتند، حكم كن !
به حق خداى كعبه كه آن روز پروردگار عادل براى دخترم (به حق) قضاوت خواهد كرد.(2)
پینوشتها:
1- امالى شیخ صدوق، ص 25، ش 4.
2- عیون الاخبار، ج 2، ص 8، ش 21.
گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی .
