بستر عشق

بزن جام از می جان پرور عشق

بگیر از دست ساقی، ساغر عشق

برآید آفتابی، هستی افروز

شود هر دل سپند مجمر عشق

گوارایت شود شهد شهادت

گلوگر ترکنی از کوثر عشق

دهندت رتبه عین الیقین را

اگر در سینه داری باور عشق

کسی نومید از این درگه نگردد

ندارد برگ باطل، دفترعشق

به تیغ عشق هر کس جان سپارد

سرش گردد سزای افسرعشق

به راه عشق جانبازی بیاموز

ز سردار امیر لشکر عشق

ابوالفضل آن گل بستان حیدر

که در دشت بلا شد پرپرعشق

در آن هنگامه هر زخمی که برداشت

دمید از جای آن صد اخترعشق

" محمد علی صاعد"