استدلال های متفکر آلمانی!

تفاوت دوم : سوره‏هاى مدنى داراى احكام است، ولى سوره‏هاى مكى آیات احكام ندارد.

 این هم خلاف واقع است، زیرا هر دو نوع آیات مكى و مدنى داراى آیات احكام و به اصطلاح آیات قانون گذارى مى‏باشند. البته بیشتر آیات احكام در مدینه نازل شده است، چنان كه بیشتر سوره‏هاى كوتاه در مكه نازل گشته است. پس هر دو مطلب كه سوره‏هاى كوتاه همه مكى و سوره‏هایى كه آیات احكام در آن ها آمده است، مدنى است، غلط و ناشى از بى اطلاعى است. گرچه این یك امر طبیعى است كه نزول احكام پس از استقرار اصول اسلامى بود و عمده آن در مدینه بوده است.

تفاوت چهارم: گفته شده است آیات مربوط به خوشى‏ها و بهشت در مدینه بیشتر نازل شده و اكثر آیات مربوط به دوزخ و عذاب  در مكه نازل شده است.

 این هم یك گفته باطل است. اما آیات مربوط به بهشت در حدود 86 آیه در مكه و 58 آیه در مدینه نازل شده است. آیات مربوط به عذاب گنه كاران:

جحیم: مدنى 6 آیه، مكى 20 آیه.

جهنم: مدنى 27 آیه، مكى 47 آیه.

سعیر: مدنى 6 آیه، مكى 13 آیه.

عذاب :مدنى 151 آیه، مكى 218 آیه.

نار: مدنى 67 آیه، مكى 78 آیه.

درست است كه آیات عذاب در مكه كمى بیش از مدینه نازل شده است، امّا با این حال آیا مى‏توان گفت آیات مكى تهدید به عذاب و آتش است و آیاتى كه در مدینه نازل شده است، خالى از تهدید و وعید است؟

تفاوت پنجم: آیات سوره‏هاى مكى كمى كوتاه و آیات سوره‏هاى مدنى طولانى می باشد.

اوّلا آیات كوتاه در سوره‏هاى مدنى بسیار فراوانند، مانند همه آیات سوره‏هاى بیّنه، زلزال، ماعون چهار آیه آخر، نصر، فلق، ناس. و در سوره‏هاى متوسط نیز آیات كوتاه فراوان است. در سوره محمّد صلّى اللّه علیه و آله و سلم كه مدنى است، آیات كوتاه بسیار است ازجمله آیات 5 ،6 ، 17 ، 22، 23 ،24 ؛ همه آیات سوره دهر ( إنسان) از آیات كوتاه است.

ثانیا در سوره‏هاى مكى آیات طولانى خیلى فراوان است مثل آیات سوره‏هاى انعام، أعراف، یونس، هود، یوسف، نحل، إسراء، كهف، مریم، طه، انبیاء، مؤمنون، شعراء، نحل، حجر.

ملاحظه مى‏شود كه در حدود یك سوم آیات همه سوره‏هاى قرآن كه در سوره‏هاى طولانى مكى آمده است، طولانى مى‏باشند و هم چنین است آیات سوره‏هاى متوسطى كه در مكه نازل شده مانند ابراهیم، عنكبوت، روم، لقمان...