نسخه های ناب الهی برای بخشش گناهان

در واقع به غیر از معصومین (علیهم السلام) که از خطا و گناه مصون اند دیگر افراد در خطر معاصی و گناهان قرار دارند. اما خدای مهربان از آنجا که به هدایت بندگانش توجهی ویژه دارد و یاریش نصیب آنانی می گردد که در مسیر عبودیتش گام بر می دارند به کمتر بهانه ای در صدد از بین بردن لغزش های غیر متعمدانه بندگانش است.

رئوفی که پاداش هر حسنه را تا ده برابر افزایش می دهد بی تردید در صدد است تا از روزنه های کوچک و متعددی، معاصی غیر لجوجانه بندگانش را از بین ببرد.

انسان ها به دلیل مقتضیات انسانیشان و به خاطر داشتن دشمنی قسم خورده که پیوسته در تلاش است تا آدمی را از راه حق و درست به دور کند از لغزش و گناه در امان نیستند هر چند که در طول زندگی تمام هم و غمشان حرکت در مسیر عبودیت پروردگارشان باشد.
در واقع به غیر از معصومین (علیهم السلام) که از خطا و گناه مصون اند، دیگر افراد در مسیر پر خطر گناه و  معاصی اند. اما خدای مهربان از آنجا که به هدایت بندگانش توجهی ویژه دارد و یاریش نصیب آنانی می گردد که در مسیر عبودیتش گام بر می دارند به کمتر بهانه ای در صدد از بین بردن لغزش های غیر متعمدانه بندگانش است.

رئوفی که پاداش هر حسنه را تا ده برابر افزایش می دهد بی تردید در صدد است تا از روزنه های کوچک و متعددی، معاصی غیر لجوجانه بندگانش را از بین ببرد.

اهل بیت (علیهم السلام) به عنوان پیام آوران الهی به تبیین آنچه موجب از بین رفتن گناهان می گردد پرداخته اند.

با بررسی کلام معصومین (علیهم السلام) موارد متعددی را می توان یافت که از آنها به عنوان از بین برندگان گناهان یاد شده است.

در این مختصر به برخی از این موارد می پردازیم.

1 بیماری ها

افراد در طول زندگیشان از بیماری های بسیاری رنج می برند. از دست دادن سلامتی و قرار گرفتن در بستر بیماری از تلخ ترین خاطرات زندگی افراد است.

تحمل رنج و ناراحتی حاصل از بیماری لحظات سخت و ناخوشایندی را برای افراد رقم می زند. برخی اشخاص هنگام ابتلاء به بیماری سریعاً روحیه ی خود را باخته و زبان به کفر پروردگار می گشایند. غافل از آنکه در پاره ای از موارد شخص به بیماری مبتلا نشده است مگر به خاطر آنکه به واسطه ی رنج و دردی که در طول بیماریش متحمل می گردد؛ گناهانش از بین برود.
آری، خالق مهربان از آنجا که بنده اش را دوست دارد و نمی خواهد گناهان بندگان، میان آنان و پروردگارشان فاصله اندازد آنان را به بیماری مبتلا می سازد تا بدین وسیله گناهانشان را پاک نماید. چنانچه در روایات متعددی از اهل بیت (صلوات الله علیهم) به این نکته اشاره شده است.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در این باره می فرمایند: «إِنَّ الْمَرَضَ ینَقِّی الْجَسَدَ مِنَ الذّنوبِ كَمَا یذْهِب الْكِیر خَبَثَ الْحَدِید؛ بیماری تن را از گناهان می پالاید، همچنانکه دم آهنگری، ناخالصی آهن را می زداید.» (دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، ج1، ص43)
یا آنکه در روایتی دیگر یک شب تب داشتن را کفاره ی یکسال گناه بیان می دارند:« عَنِ الْعَلَاءِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ علیه السلام قَالَ: حمَّى لَیْلَةٍ كَفَّارَة سَنَةٍ؛ یک شب تب داشتن کفاره ی یکسال گناهان است». (التمحیص، ابن همام اسکافی، محمد بن همام بن سهیل، ص42، ح45. )

2 اندوه

غم و اندوه مفهومی تجربه شده برای تمامی انسانها است. هر فرد در طول زندگی خود بارها و بارها به سبب حوادث و اتفاقات گوناگون اندوهگین می شود.

انسان در این هنگام چنین می پندارد که خدایش او را فراموش کرده و یا اینکه او را به حال خود وانهاده است چرا که خواسته اش را برآورده نمی نماید و او را از این اندوه رهایی نمی بخشد.

در صورتیکه درست عکس این تفکر حاکم است. یعنی آنکه، خدای متعال اندوه را وسیله ای قرار داده تا به سبب آن دامن بندگانش را از هرگونه گناه و بدی پاک نماید.

چنانچه نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله در این باره فرمودند: «إِذَا كَثرَتْ ذنوب الْمؤْمِنِ وَ لَمْ یَكنْ لَه مِنَ الْعَمَلِ مَا یكَفِّر هَا ابْتَلَاه اللَّه بِالْحزْنِ لِی كَفِّرَهَا بِهِ عَنْه ؛ هرگاه گناهان مومن زیاد شد او را عملی نباشد که آن گناهان را پاک گرداند، خداوند او را به اندوه مبتلا سازد تا بدان سبب گناهانش را بزداید.». (مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحارالانوار، ج70، ص157)
و جالب تر آنکه این اندوه آنقدر خرد می شود تا بدانجا که هراس مومن از خوابی آشفته نیز وسیله ای برای آمرزش گناهان او خوانده شده است. «إِنَ الْمؤْمِنَ لَیهَوَّل عَلَیْهِ فِی نَوْمِهِ فَی غْفَر لَه ذنوبه وَ إِنَّه لَیمْتَهَن فِی بَدَنِهِ فَی غْفَر لَه ذنوبه ؛ همانا مومن خواب هولناکی می بیند و به سبب آن گناهانش بخشوده می شود، و آسیب بدنی می بیند و بدان سبب گناهانش آمرزیده می گردد.» (الکافی، محمد بن یعقوب، الکلینی، ج2، ص445.  )

3 کیفر دنیوی

هر فرد در طول زندگی با حوادث و اتفاقات ناگوار بسیاری رو در رو می شود. با جستجو در متون دینی مشخص می گردد که این رویدادها به دلایل متعددی در زندگی رخ می دهد.

پاره ای از حوادث ناگوار به جهت آزمودن افراد روی می دهد اما علت وقوع برخی دیگر از حوادث ناگوار به گفته ی معصومین (علیهم السلام) گناهان بندگان است.
به فرموده ی معصومین علیهم السلام، بنده دچار فقر، بیماری و ترس در دنیا می گردد تا به سبب آنان گناهانش پاک شود. از این رو امام صادق (علیه السلام) فرموده اند:« أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا أَرَادَ اللَّه بِعَبْدٍ خَیْراً عَجَّلَ عقوبَتَه فِی الدّنْیَا وَ إِذَا أَرَادَ اللَّه بِعَبْدٍ سوءاً أَمْسَكَ عَلَیْهِ ذنوبَه حَتَّى یوَافِیَ بِهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ؛ هرگاه خداوند خوبی بنده ای را بخواهد، در همین دنیا کیفرش دهد و چون برای بنده ای بد بخواهد گناهانش را نگه دارد تا در روز قیامت کیفر بیند.» (الخصال، ابن بابویه، محمد بن علی، ج1، ص20، ح70)