عزراییل امروز مهمان خانه شماست!

عَنِ الزُّهَرى، عَنْ اَنَسِ ابْنِ مالِك قالَ، قالَ رَسُولُ الله(صلى الله علیه وآله وسلم) ما مِنْ بَیْت اِلاّ وَ مَلَكُ الْمَوْتِ یَقِفُ عَلى بابِه كُلَّ یَوْم خَمْسَ مَرّات;

فَاِذا وَجَدَ اْلاِنْسانَ قَدْ نَفَدَ اَجَلُهُ، وَ انْقَطَعَ اُكُلُهُ اَلْقى عَلَیْهِ الْمَوْتَ فَغَشِیَتْهُ كُرُباتُهُ، وَ غَمَرَتْهُ غَمَراتُهُ; فَمِنْ اَهْلِ بَیْتِهِ النّاشِرَةُ شَعْرَها، وَ الضّارِبَةُ وَجْهَها، الصّارِخَةُ بِوَیْلِها، الْباكِیةُ بِشَجْوِها فَیَقُولُ مَلَكُ الْمَوْتِ: وَیْلَكُمْ! مِمَّ الْجَزَعُ؟ وَ فیمَ الْفَزَعُ؟ وَ اللهِ ما اَذْهَبْتُ لاَِحَد مِنْكُمْ مالا، وَ لا قَرَّبْتُ لَهُ اَجَلا، وَ لا اَتَیْتُهُ حَتّى اُمِرْتُ، وَ لا قَبَضْتُ رُوحَهُ حَتّى اسْتَأمَرْتُ. وَ اِنَّ لى اِلَیْكُمْ عَوْدَةً، ثُمَّ عَوْدَةً، حَتّى لا اُبْقِىَ مِنْكُمْ اَحَداً. ثُمَّ قالَ رَسُولُ اللهِ(صلى الله علیه وآله وسلم): وَ الَّذى نَفْسى بِیَدِه، لَوْ یَرَوْنَ مَكانَهُ وَ یَسْمَعُونَ كَلامَهُ، لَذَهَلُوا عَنْ مَیِّتِهِمْ، وَ بَكَوْا عَلى نُفُوسِهِمْ، حَتّى اِذا حُمِلَ الْمَیِّتُ عَلى نَعْشِه، رَفْرَفَ رُوحُهُ فَوْقَ النَّعْشِ وَ هُوَ یُنادى: یا اَهْلى وَ وُلْدى، لاَتَلْعَبَنَّ بِكُمُ الدُّنْیا كَما لَعِبَتْ بى. جَمَعْتُهُ مِنْ حِلِّه وَ مِنْ غَیْرِ حِلِّه وَ خَلَّفتُهُ لِغَیْرى، وَ الْمُهَنَّأُ لَهُ وَ التَّبَعاتُ عَلَىَّ، فَاحْذَرُوا مِنْ مِثْلِ ما نُزِّلَ.(1)

ترجمه حدیث:

زُهرى از انس بن مالك روایت كرده كه حضرت رسول(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود:

هیچ خانه اى نیست مگر این كه فرشته مرگ بر در آن خانه در شبانه روز پنج بار مى آید تا ببیند آیا عمر صاحب این خانه و افرادى كه در آن هستند تمام شده یا نه؟ اگر دید پیمانه سر آمده و روزى او تمام شده است، مرگ را بر او مى اندازد و چون سكرات و سختى هاى مرگ تمام وجود او را مى پوشاند; سر و صداى اهل خانه بلند مى شود، موها پریشان مى گردد، بر سر و صورت مى زنند و گریه مى كنند; ملك الموت مى گوید: واى بر شما، از چه جزع و فزع مى كنید؟ به خدا سوگند! مال كسى را نبرده ام، اجل او را نزدیك نساخته ام، من كه بدون دستور به سوى شما نیامده ام، بلكه با اجازه كس دیگرى قبض روح مى كنم. من باز بطور مكرّر به سوى این خانواده بر مى گردم تاكسى از این خانواده باقى نماند.

سپس حضرت(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: قسم به كسى كه روح و جان من در دست اوست، اگر جایگاه ملك الموت را، كه بر در خانه ایستاده، ببینند و سخن او را بشنوند مرده خودشان را فراموش مى كنند، بلكه براى خودشان اشك مى ریزند. تا این میت را بر تابوت حمل مى كنند روح میّت بالاى تابوت مى رود بال و پر مى زند و فریاد مى كشد: اى خانواده من، فرزندان من، دنیا با شما بازى نكند آن چنان كه با من بازى كرد من از حلال و حرام جمع كردم و براى دیگران گذاشتم; خوشى و شادیش براى آنها اما مسؤولیتهایش براى من مانده است. بترسید از این كه مثل آنچه بر من نازل شد بر شما هم فرود آید.

پی نوشت ها:

1. بحار، ج 74، ص 188.