این كه می گی اصلشه یا فرعشه؟!

نقد و بررسی نظریه

بر اساس این اندیشه وحدت طلبانه جای تردیدی باقی نمی ماند که چون امامت مسأله ای اختلافی میان امّت است در نتیجه مسأله ای فرعی و جانبی است و لذا مشمول ویژگی های مخصوص به مسائل جزئی و غیر اصولی می گردد که عبارتند از:

الف) مسائل فرعی و جانبی را که غالباً مورد اختلاف است در عوض مسائل اصولی اسلام و در همان پایه از اهمیت قرار ندهیم به طوری که مسائل اصولی تحت الشعاع مسائل فرعی و جانبی قرار گیرد!

ب) فقط در مسائل جزئی و فرعی است که مسلمانان با هم اختلاف نظر دارند. این مسائل اختلافی، هیچگاه بیانگر روح کلّی و جوهری اسلام نیست بلکه بیشتر ناشی از اختلاف برداشت ها و دیدگاه های علماء و مجتهدان است!

ج) مسائل جنبی و غیر اصولی مورد اختلاف را از راههای علمی و بحث و نظر حل کنید و اگر هم حل نشود آنها را در آن حد بر ذهن خود حاکم نسازید که بین شما اختلاف و نزاع ایجاد کند. در اسلام، اصل اختلاف نظر مردود نیست بلکه تا حدود زیادی اختلاف نظر در مسائلی که دلیلش آشکار و روشن نیست یک امر طبیعی است!

باتوجه به آنچه گذشت معلوم می شود وحدت و اتحاد میان شیعه و سنّی اگر به بهانه حفظ اصول و کنار گذاشتن فروع باشد، جنجالی و رسانه ای و تئوری پوشالی است. چرا که اصول تنها موارد مورد اشتراک میان شیعه و سنّی معرفی شده و فروع هر آنچه مورد اتفاق نباشد. در اینصورت مسأله اساسی مورد اختلاف شیعه و اهل تسنن که همان مسأله امامت و جانشینی پس از رسول اکرم (ص) می باشد از جمله فروع به حساب می آید چون مورد اتفاق شیعه و سنّی نیست!!

پرداختن به فروع هم که با توجه به آنکه می خواهیم وحدت میان شیعه و سنّی برقرار شود، کاری بی فایده و نابجاست!!

پس آنچه می ماند آن است که از مسأله امامت چشم پوشی کرده و بدون توجه به اعتقادات خاصّ شیعه، دست اتحاد به برادران اهل تسنّن بدهیم!!

اما سؤال این است در اینصورت دیگر کدام آدم عاقلی است که بگوید باید وحدت را ایجاد کرد. وحدت و اتحاد که خودش ایجاد شده است. به عبارت دیگر با این طرز تفکر که تنها مسائل مشترک میان فرق اسلامی را مدّ نظر قرار دهیم و موارد اختلاف را به حاشیه برانیم، وحدت خودش حاصل می شود آن هم وحدت در موارد مورد اشتراک!

و آنچه حاصل می شود شیعه ای است بدون اعتقادات شیعه!! و این یعنی شیعه ای که شیعه نیست!

حال اگر بخواهیم وحدتی از این دست میان شیعه و سنّی برقرار کنیم دیگر نباید به کودکانمان بگوییم:

اصول دین 5 بود  دانستنش گنج بود

چون با این طرز تفکر اصول دین اسلام 5 تا نیست بلکه 3 تا است: توحید، نبوت و معاد. چرا که این 3 تا از موارد اشتراک میان فرق اسلامی است و امامت و عدل که از اعتقادات خاص شیعیان است دیگر جزء اصول نخواهد بود!!!

بلکه جزء موارد فرعی و قابل چشم پوشی است! پس به کودکتان بگویید:

اصول دین اسلام   3 تا بود مسلمان!

و اگر روزی او از شما پرسید «امامت» چیست؟ آیا جزء اصول اسلام به حساب می آید یا نه ؟!! با چنین طرز تفکری به او خواهید گفت: عزیزم خودت را اذیت نکن! امامت مسأله مهمی نیست. از موارد فرعی است که به صورت جزئی و پیش پا افتاده در میان شیعیان مطرح است و آن وقت دیگر حرفی از امامان و 14معصوم به کودکت نزن! چون نباید ذهن او را با مسائل جزئی منحرف کنی!!!

من که فکر نمی کنم این شیوه مناسبی برای ایجاد وحدت میان شیعه و سنّی باشد. شما چطور؟!!

1- مظلومی گمشده در سقیفه، علی لبّاف، ج1

2- ندای وحدت، واعظ زاده خراسانی

3- فصلنامه هفت آسمان، شماره 10 و 9 (بهار و تابستان 80)

4- پیام وحدت، واعظ زاده خراسانی

5- مباحث عمیقی در جهت وحدت امّت اسلامی، علامّه شرف الدین

6- همبستگی مذاهب اسلامی، شیخ محمدتقی قمی

7- جزوه صفیر هدایت، سید محمد ضیاء آبادی

8- مجموعه مقالات، نعمت الله صالحی نجف آبادی

9- معرفت امام عصر (عج)، دکتر بنی هاشمی