پیام مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی در ایام فاطمیه

معاندان بدانند اگر به خیال خود در شهادت آن حضرت شبهه‌اى را القاء كنند، هرگز نمى‌توانند در مظلومیّت ایشان و ستم‌هایى كه بعد از رسول خدا (صلى الله علیه و آله) به ایشان وارد شد(5)، خدشه‌اى را تصوّر نمایند؛ عمر كوتاه وى، خطبه آتشین و سراسر استدلالى او در مسجدالنّبى(صلى الله علیه و آله)(6)،گریه‌هاى شبانه روزى ایشان(7) و دفاع محكم آن حضرت از حریم ولایت(8)، همه ادلّه روشنى بر مظلومیّت آن بانو است و از این جهت، جهان اسلام در مظلومیّت او و شوهرش همیشه عزادار و سوگوار است.

انقلاب اسلامى، از توجه خاصّ ملّت ایران به همین ایّام، نشأت گرفت و امروزه بهترین عامل براى حفظ و تداوم آن، اهمیّت دادن به چنین ایّامى است؛ لازم است مؤمنین و پیروان اهل‌بیت (علیهم السلام) به ایّام فاطمیّه بیش از گذشته اهتمام ورزیده و نگذارند این حادثه ناگوار در لابلاى حوادث دیگر كم رنگ شود؛ و خصوصاً روز سوّم جمادى الثّانى كه از طرف دولت جمهورى اسلامى تعطیل عمومى اعلام شده است را مورد عنایت خاص قرار دهند. باشد كه آن حضرت را كه مادر فرهنگ تشیّع است، در این راه همراهى نماییم و در روز قیامت مورد شفاعت خاص ایشان و اولاد طاهرینش قرار گیریم.

مدّتى است مطالبى عارى از حقیقت و كاشف از عناد و لجاج در مورد ایشان گفته یا نوشته مى‌شود كه وجدان هر منصف و علاقمند به حقیقت را جریحه‌دار مى‌سازد. صحیح است كه مسأله وحدت مورد تاکید

معمار بزرگ انقلاب اسلامى حضرت امام خمینى (قدس سره) بود؛ امّا مقصود آن حضرت این نبود كه شیعه از مبانى اعتقادى متقن و محكم خویش دست بردارد و شاهد كذب و دروغ حتّى نسبت به فاطمه زهرا علیهاالسلام باشد؛ بلكه به وضوح مقصود ایشان این بود كه مسلمین عموماً در برابر دشمنان اسلام، ابرقدرت جهانى متحد شوند تا دشمن نتواند در حقیقت اسلام رخنه ایجاد نماید.

اینك بر شیعیان و پیروان اهل‌بیت علیهم السلام است كه دوشنبه روز سوّم جمادى الثانى را كه برحسب روایات صحیحه مصادف با شهادت آن حضرت بوده را هر چه باشكوه‌تر عزادارى نمایند و مجالس و محافل آن حضرت را كمّاً و كیفاً رونق بخشیده، و با دستجات عزادار در كوچه‌ها و خیابان‌ها ظاهر شوند تا فى الجمله حقّ آن شهیده را ادا كرده باشیم. پیدا است كه بى تفاوتى در این رابطه آثار منفى نگران كننده در پیش خواهد داشت.(9)

والسّلام على جمیع إخواننا المؤمنین و رحمة الله و بركاته.

محمّد فاضل لنكرانى

30/5/80

پی‌نوشت‌ها:

1- تفسیر فرات كوفى 1: 581 ح 747، بحارالأنوار 43: 65 ح 58، عوالم العلوم فاطمة الزهراء(علیها السلام)

2- المستدرك على الصحیحین 3: 167 ح 4730، مقتل الحسین(علیه السلام)خوارزمى 1: 52، 60، اسد الغابة 6: 227، ذخائر العقبى: 39.

3 و 4- فضائل أهل‌البیت (علیهم السلام): 79 ح 102 و ص 89 ـ 90 ح 119 ـ 121 و ص 137 ح 201 و ص 183 ح 273 / مسند احمد 1: 709 ح 3062، و ج 4: 516 ح 13730 / سنن ترمذى 5: 351 ـ 352 ح 3218 و 3219 و ص 663 ح 3796، جامع البیان 12: 10ـ14 ح 28488 ـ 28506.

5- از جمله ظلم‌هایى كه به ایشان وارد شد هجوم به خانه او و آتش زدن آن و ضرب و جرح او براى مجبور كردن على(علیه السلام) به بیعت و محروم كردن او از میراث و مصادره فدك و ... كه به بعضى از منابع آن اشاره مى‌كنیم:

مسند احمد 1: 19 ح 9 و ص 20 ح 14، صحیح بخارى 4: 252 ح 3711 و 3712، سنن أبی داوود 3: 245 ـ 255 ح 2963 ـ 2977، تاریخ طبرى 3: 207 ـ 208، السنن الكبرى بیهقى 9:428 ـ 441 ح 12998 ـ 13015، تاریخ یعقوبى 2: 126، شرح نهج البلاغة ابن أبی الحدید 2: 21 ـ 61، و ج 6: 5 ـ 12 و ص 46 ـ 52، و ج 16: 274، و ج 17: 168،

6 - مقتل الحسین(علیه السلام) خوارزمى 1: 77 ـ 78، شرح نهج البلاغة ابن أبی الحدید 16: 211 ـ 213.

7 - المستدرك على الصحیحین 3: 177 ـ 178 ح 4763، حلیة الأولیاء 2: 43، مقتل الحسین(علیه السلام)

8 - البته یكى از موارد دفاع، همان خطبه ایشان است در مسجدالنبى(صلى الله علیه وآله)، و مورد دیگر آن دفاع ایشان از حضرت على(علیه السلام) هنگام هجوم به منزل و آتش زدن در منزل و ضرب و جرح او براى دستگیرى و وادار كردن حضرت على(علیه السلام) به بیعت و ... كه بعضى از مصادر آن را ذكر مى‌كنیم:

تاریخ طبرى 3: 202، تاریخ یعقوبى 2: 126، شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید 2: 21، 45، 50، 56 ـ 57، و ج 6: 46 ـ 52، لسان المیزان 4: 707 رقم 5752، كنز العمال 5: 632 ح 14113.

9- بخشی از سخنرانی ایشان در سال 18/5/81 .