رانندگی با چاشنی سودوکو!

با این حال روانشناسان همیشه تأکید داشته‌اند که هر کسی می‌تواند و باید در این فضای پرهیاهوی شهری، وقتی را برای سرگرمی و تفریح به‌خود اختصاص دهد. بی‌تردید فرصتی که برای این کار در نظر گرفته می‌شود، باید به‌گونه‌ای باشد که مزاحم کارهای دیگر نباشد. برای مثال می‌توان در ایستگاه‌های اتوبوس، درون مترو یا اتوبوس‌ها به مطالعه، حل جدول و... پرداخت. این کار گذشته از آنکه برای مدتی ذهن و روان را از انبوه کارهای روزمره جدا می‌سازد و سبب آسایش و تمدد اعصاب و تجدید قوای ذهنی برای فعالیت‌های بعدی می‌شود؛ در درازمدت با تربیت شهروندانی دانا و فهیم‌تر، به شهر تشخصی ویژه می‌دهد.

با این حال همان ‌گونه که اشاره شد- پرداختن به این دست فعالیت‌ها نباید مانع از انجام درست دیگر کارها شود، به‌ویژه کارهایی مانند رانندگی که نیازمند دقت و توجه زیاد است. این عکس که آقای حامد فوقانی آن را از حوالی خیابان اسفندیار گرفته است، راننده‌ای را نشان می‌دهد که حین رانندگی در اوج شلوغی خیابان‌ها، به حل جدول سودوکو مشغول است. درست است که پژوهشگران تمرکز ذهنی روی دو کار همزمان را در برخی مواقع تأیید کرده‌اند اما هر چه گشتیم به منبع یا گفته‌ای بر‌نخوردیم که مطالعه یا حل جدول را همزمان با رانندگی تأیید کند، مگر آنکه پیشاپیش رأی به پرت‌شدن حواس راننده و نهایتا تصادف داده باشند!

لذت خرید با کالاهای استاندارد

خریدکردن حاوی لذتی وافر است که می‌توان آن را در نگاه تک‌تک افرادی که برای تهیه نیازمندی‌های خود به فروشگاه‌های بزرگ و بازارها می‌آیند، دید اما اگر می‌خواهید این خوشی دوام داشته باشد و به‌ویژه از کالایی که خریده‌اید، لذت کافی و مدیدی ببرید، باید به غیر از توجه به نکات لازم و عمومی در مورد خرید کالا‌ها، هر جایی را برای خرید خود انتخاب نکنید.

این روزها دستفروش‌هایی که انواع کالاهای بهداشتی و آرایشی را در بسته‌های گوناگون و با نشانه‌های تجاری به ظاهر معتبر- که البته بیشتر آنها قلابی هستند- در کنار خیابان‌ها عرضه می‌کنند، از جمله مکان‌هایی هستند که خریدکردن از آنها ممکن است خطراتی را در ارتباط با مسائل بهداشتی در بر داشته باشد.

این دستفروش‌‌ها که رفت و آمد شهروندان را در خیابان‌ها و پیاده‌رو‌ها با مشکل روبه‌رو می‌سازند، مبادرت به عرضه انواع عطرها، ادکلن‌ها و لوازم آرایشی و بهداشتی می‌کنند که از کیفیت لازم و استاندارد برخوردار نبوده و- همان‌گونه که گفته شد- برخی از این دست کالا‌ها صرفا مهر نشان‌های تجاری معتبر را بر خود دارند؛ حال آنکه توسط شرکت‌های نامعتبر و سودجو تولید‌شده و به بازار ارائه می‌شوند. برخی از این کالاها نظیر لوازم آرایشی و بهداشتی، به‌دلیل تماس مستقیم با بدن و پوست، می‌توانند بیماری‌های پوستی حادی ایجاد کنند

بوق زدن هم آدابی دارد

این روزها همه‌جا صحبت از آلودگی هواست و گاه شدت این آلودگی به حدی است که نفس کشیدن دشوار می‌شود اما در کنار آلودگی هوا باید از آلودگی دیگری هم سخن گفت که نقش منفی کمتری از آلودگی هوا ندارد.

بله درست حدس زدید؛ آلودگی صوتی. البته منظور ما آن دسته از آلودگی‌های صوتی‌ای است که آگاهانه یا ناآگاهانه، به دست برخی شهروندان ایجاد می‌شود. بچه که بودیم، همین که در ماشین می‌نشستیم، خواه ناخواه دستمان به سمت بوق می‌رفت و اگر دعوایمان نمی‌کردند، دوست داشتیم چندین بار آن را به صدا درآوریم و از این کار کلی لذت می‌بردیم. اما نمی‌دانیم برخی از رانندگان چه لذتی از بوق زدن‌های نابجا و مکرر می‌برند؟

درست است که بوق یکی از وسایل خودرو است اما استفاده از آن جز در مواقع ضروری و هشدارگونه توصیه نشده است. خدا نکند که خودرویی وسط خیابان خراب شود یا راننده‌ای به دلایلی، در رفتن کمی مکث کند، آن وقت می‌بینیم که رانندگان پشتی چه همنوایی‌ای با بوق‌زدن‌های ممتد خویش به راه می‌اندازند!

تازه اگر بخت با آن راننده بینوا یار باشد که این اتفاق موقع سبز‌شدن چراغ نیفتد و گرنه... . یک مورد مهم در ارتباط با این بوق‌زدن‌های بیجا داشت یادمان می‌رفت و آن هنگامی است که میهمانان خانه‌ای پس از خداحافظی‌های طولانی- که گاهی اوقات با شوخی‌های پر سروصدا همراه است- با میزبان و حین سوارشدن به ماشین، خواب و آرامش دیگران را در نیمه‌های شب یا هنگام ظهر، با بوق زدن‌های مکرر خود به نشانه قدردانی یا وداع، برآشفته می‌سازند.

در این وضعیت چه‌بسا خواب بیمار و کودکی تلخ شود. آیا با خود هیچ اندیشیده‌ایم که این نحوه بوق‌زدن‌ها، جز پریشان کردن روان و اعصاب همشهریانمان، چه فایده دیگری می‌تواند داشته باشد؟باید بدانیم که بوق‌زدن هم فرهنگ و آدابی دارد که آموختن آن مثل ده‌ها چیز دیگر، برای زندگی در یک شهر آرام و دلپذیر ضروری است.

منبع : همشهری