زائری نوشته است: خسته شده بودم بس كه از راننده های تاكسی خواهش كرده بودم نوار موسیقی را خاموش كنند ، در طول روز از این تاكسی به آن تاكسی از این طرف بیروت به آن طرف ، از دانشگاه به كتابفروشی و از این مركز به آن مؤسسه. آخرین تاكسی توی تاریكی شب غافلگیرم كرد. وقتی سوار شدم دیدم صدای دلنشین و سوزناك قرائت خطبه همام است ! با تعجب پرسیدم: این چیه ؟ راننده تاكسی كه هنوز نمی دانست شیعه هستم با لحن شیرین و پرشوری گفت : این خطبه متقین است از امام علی در نهج البلاغه! بعد كه خودم را معرفی كردم و فهمید مسلمانم و ایرانی گفت: این تاكسی منبر سیار من است. از هر بهانه ای استفاده می كنم تا در طول روز سر صحبت را با مسافرها باز كنم و حرفی از اهل بیت بزنم ، مگر حدیث نداریم كه "إحیوا أمرنا ، ، رحم الله من أحیا أمرنا " ! ...
با خودم فكر كردم این همه مؤسسات عریض و طویل دینی به كنار ... خود من كه به دلخوشی همین حدیث هیأت قرآنی إحیا را برای إحیای امر اهل بیت تأسیس كرده ام به اندازه حاج محسن ، راننده بی ادعای تاكسی در كف خیابان و بین مردم برای دین پیامبر و مكتب اهل بیتش خاصیت دارم ؟