با بیماران ایدزی رو بوسی کنید

«ایدز، واقعیتی انکار ناپذیر» است که  یک فرد مبتلا به بیماری ایدز می تواند زندگی عادی داشته باشد،  اما شاید بسیاری از مردم ندانند اما حتی می توان با مبتلایان ایدز روبوسی کرد و مردم نباید از نزدیک شدن با مبتلایان ایدز، احساس ترس کنند.

نباید برخی افراد مبتلا به ایدز را افراد بی بند و بار جنسی تلقی کرد و لازم است در این زمینه اطلاع رسانی و آگاه سازی انجام شود.
بیماری ایدز یک بیماری قابل پیشگیری بوده و می توان راه های پیشگیری از آن را برای مردم تبیین کرد.
مسوولان وزارت بهداشت پیش از این اعلام کرده بودند که به رغم ترس ها و نگرانی ها، بیماری ایدز در تماس با مبتلایان فقط از طریق دو رفتار «استفاده از وسایل مشترک در اعتیاد تزریقی» و «ارتباطات جنسی محافظت نشده» منتقل می شود.
متاسفانه انگ و برچسب زدن به بیماری «ایدز» موجب شده تا بسیاری از بیماران در موقعیت های گوناگون بیماری خود را پنهان کنند و این مساله در طولانی مدت موجب افزایش شیوع ایدز در جامعه خواهد شد.
بیشتر مردم با ایدزی‌ها غذا نمی‌خورند!
در مراکز ارایه خدمات سلامت، نگرشهای همراه با انگ زدن نسبت به بیماران وجود دارد و این انگ زدن در دسترسی افراد به خدمات سلامتی، تعاملات اجتماعی و حمایت اجتماعی تاثیر منفی دارد.
انگ، سبب رفتارهای تبعیض‌آمیز افراد نسبت به بیماران HIV می‌شود و آثار آن شامل طرد اجتماعی، انزوا، از دست دادن شغل و مشکلات دسترسی به خدمات سلامت است. متأسفانه بیشتر مردم حتی با ایدزی‌ها غذا هم نمی‌خورند.

بیشتر مردم برای صحبت کردن و غذا خوردن در کنار افراد بیمار اظهار بی‌میلی می‌کنند و در بسیاری موارد مبتلایان به HIV پس از افشای بیماری، شغل خود را از دست داده، یا شانسی برای ادامه تحصیل ندارند.
یکی از این بیماران به اهمیت برخورد خانواده با بیمار اشاره می کند و می‌گوید: من از راه ناشناخته‌ای به ایدز مبتلا شدم. نه سفر به خارج و تماس جنسی خطرناک داشته‌ام، نه انتقال خون و نه اعتیاد تزریقی، اما پس از اینکه خانواده‌ام از مشکل من اطلاع یافتند، من را محدود کردند و برایم خانه مجردی گرفتند و من به اعتیاد افراطی رو آوردم، اما با مشاوره‌ای که از کلینیک‌های مثلثی وزارت بهداشت گرفتم توانستم ترک کنم، به بهبودی برسم و 11نفر از دوستان معتاد به مخدر‌های صنعتی را نجات دهم.

30 درصدی شدن ابتلا به ایدز از طریق تماس جنسی
با نگاهی به آمارهای رسمی وزارت بهداشت و مراکز مبارزه با ایدز در می‌یابیم که در فرآیند ابتلا به HIV اکنون به سمت ابتلا از طریق تماس جنسی پیش رفته‌ایم و 70 درصد موارد ابتلا به ایدز جنسی است. در ایران نیز ابتلا به ایدز از طریق جنسی از 10درصد به 30 درصد رسیده است.
این کار‌شناس بیماری‌های رفتاری و عفونی و متخصص درمان ایدز تأکید می‌کند: موج دوم به صورت انتقال از طریق تزریق مشترک بود و موج سوم به انتقال ویروس از طریق روابط جنسی غیرمحافظت شده اطلاق می‌گردد که اکنون وارد مرحله جدی و خطرناک شده و باید هم خانواده‌ها هم رسانه‌ها و هم دولت در این زمینه برای کاهش مشکلات تلاش کنند.
راه‌های انتقال ویروس ایدز از طریق سرایت از مادر آلوده به جنین در داخل رحم یا انتقال به کودک در دوران شیردهی، استفاده مشترک از سرنگ و سوزن آلوده برای تزریق، سرایت از طریق خون و فراورده‌های خونی، پیوند اعضا یا بافت آلوده به عفونت است. اما شایع‌ترین راه سرایت در دنیا تماس جنسی ناامن و در ایران هنوز تزریق مواد مخدر با سرنگ آلوده مشترک است.
آگاهی کم و درک نادرست یکی از دلایل مهم نگرش منفی به بیماران ایدزی
یکی از دلایل نگرش منفی مردم نسبت به بیماران آگاهی کم و درک نادرست آنها درباره عفونت اچ‌آی‌وی است. برای کاهش اثرات انگ، نیاز به مداخلاتی است تا افراد مبتلا بتوانند به سطح بالاتری از سلامت، طول عمر، اشتغال و کیفیت زندگی دست یابند.

به نظر می‌رسد انگ و تبعیض یکی از بزرگترین‌ چالش‌ها برای مقابله با عفونت اچ‌آی‌وی و یک پدیده همگانی و جهانی برای همه‌گیری ایدز و مواجهه با افرادی است که با اچ‌آی‌وی زندگی می‌کنند.
عدم پذیرش کودکان ایدزی در مدارس؟!
اپیدمی ایدز باعث ایجاد واکنش‌های منفی در مردم شده است که از ممنوعیت ورود افراد آلوده به ویروس اچ‌آی‌وی به خانه تا ایزوله شدن آنها در خانواده، اخراج از محیط کار و عدم پذیرش کودکان مبتلا در مدرسه متغیر است. واکنش‌های منفی فوق باعث شکل‌گیری رفتار در افراد مبتلا می‌شود و اثربخشی اقدامات پیشگیری از ایدز مانند استفاده از کاندوم، برنامه پیشگیری از انتقال عمودی بیماری از مادر به فرزند و انجام آزمایش اچ‌آی‌وی را محدود می‌کند.
ایدز به علت همراهی با مرگ باعث اضطراب می‌شود. افراد مبتلا به ایدز حمایت‌های اجتماعی کمتری را در مقایسه با مبتلایان به سرطان دریافت می‌کنند. افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی پس از ابتلا به بیماری دچار مشکلات متعددی می‌شوند و در معرض خطر مشکلات سلامت روان به خصوص افسردگی و اضطراب قرار می‌گیرند. داشتن تجربه یک بیماری حاد، تغییر در وضعیت کاری و قبول پایبندی به رژیم‌های دارویی پیچیده به عنوان یک منبع دائمی استرس برای افراد مبتلا مطرح است.
مبتلایان به ایدز را از کار برکنار نکنید

وی خاطرنشان می کند: هر سال در رسانه ها درباره مبتلایان به ایدز مطلب می نویسند و تکرار مکررات می کنند اما از رسانه ها خواهش می کنم آنقدر اطلاع رسانی کنند که تابوی ایدز در جامعه بشکند.

این مرد مبتلا به ایدز می گوید: فقط «اطلاع رسانی» درباره ایدز کافی نیست، بلکه این اطلاع رسانی باید درست و مستمر بوده و محدود به روز جهانی ایدز نباشد؛ هرچند اطلاع رسانی درباره ایدز نسبت به 12 سال پیش بهتر شده اما باز هم جا دارد تا اطلاع رسانی های بیشتری در این زمینه صورت گیرد.

وی تاکید می کند: تابوی «اچ.آی.وی» باید در جامعه بشکند تا شرکت ها، کارگاه ها و کارخانه ها به محض فهمیدن بیماری ایدز کارمند زن یا مردی، او را از کار اخراج نکنند.

این بیمار که خودش در مرکز مشاوره «هات لاین» (خط تماس تلفنی مستقیم بیماران و خانواده ها با پزشک) باشگاه یاران مثبت زیرمجموعه مرکز تحقیقات ایدز کار می کند، می گوید: روزانه 20 نفر با این خط تماس می گیرند و سووالات آنان نشان می دهد که سطح آگاهی مردم نسبت به بیماری ایدز بسیار پایین است.
احساس تلخ بی‌ثمری برای جامعه و نیاز شدید به حمایت اجتماعی
ترس از انگ در دو سوم بیماران باعث شده تا آنها خود را از جامعه ایزوله کنند. نیمی از بیماران احساس بی‌ثمری برای جامعه داشتند. بیماران مورد بررسی در این پژوهش عنوان کردند که به علت ترس از افشای بیماری، ترس از درد، ترس از آینده خود و خانواده و ترس از مرگ، نیاز به حمایت اجتماعی دارند. این بیماران تغییر در وضعیت شغلی، عدم توانایی انجام کار و فعالیت مشابه قبل از ابتلای به بیماری، نبود امکان ارتقای شغلی و نداشتن فرصتی برای فعالیتهای تفریحی و سرگرمی را بیان کردند. بیماران مشکلات مادی داشتند و از این می‌ترسیدند که به همین دلیل در آینده نتوانند از تغذیه و مراقبت کافی برخوردار شوند.
لزوم ارتقای آگاهی مردم
با بالا بردن آگاهی به ویژه از طریق رسانه‌های ارتباط جمعی می‌توان ضمن رفع قبح بیماری، از طرد اجتماعی، انگ و تبعیض افرادی که با اچ‌آی‌وی زندگی می‌کنند پیشگیری کرد. اثرات روانی ایجاد شده در بیماران نه تنها به باور آنها مبنی بر لاعلاج بودن بیماری بر می‌گردد، بلکه تا حد زیادی به قبح بیماری ایدز در کشور مربوط است که این امر به دلیل نگرش منفی مردم به ایدز به عنوان یک بیماری آمیزشی است. با ارتقای آگاهی عامه مردم و بهبود ارائه خدمات می‌توان ضمن رفع پیامدهای روانی بیماران، باعث بهبود کیفیت زندگی مبتلایان شد. از طرفی از انتشار بیشتر بیماری به دلیل عدم افشای آن در خانواده، مراکز ارائه خدمات و در ارتباط با شریک جنسی پیشگیری کرد.