تبیان، دستیار زندگی
استفاده از زنان و صحبت از حقوق انها تنها نباید یک پز روشنفکرانه برای دولت ها باشد این قشر نیازمند کمک های جدی تری از جانب دولت ها هستند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دولت تدبیر از زنان حمایت میکند یا خیر؟

استفاده از زنان و صحبت از حقوق انها تنها نباید یک پز روشنفکرانه برای دولت ها باشد این قشر نیازمند کمک های جدی تری از جانب دولت ها هستند.

فرآوری: طاهره رشیدی - بخش اجتماعی تبیان
روحانی و زنان

مرکز آمار ایران در بخشی از آخرین گزارش خود که مربوط به نرخ بیکاری در کل کشور است، اعلام کرده: " بدترین وضعیت بیکاری در کشور مربوط به زنان گروه سنی 20 تا 24 ساله به میزان 47.2 درصد است. همچنین زنان 25 تا 29 ساله کشور نیز دارای 35 درصد بیکاری هستند. از سویی وضعیت بیکاری زنان در حالی بدتر می شود که بدانیم نرخ بیکاری زنان 20 تا 24 ساله ساکن در شهرهای کشور به 54.1 درصد رسیده است. این در حالی است که وضعیت بیکاری زنان 20 تا 24 ساله کشور در روستاها تا حدودی بهتر از شهرها و به میزان 28 درصد است."

با استناد به گزارش مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری زنان روستایی از 55 سال به بعد صفر می شود ولی این نرخ برای زنان شهری از 60 سال به بعد به صفر می رسد. این مسئله نشان می دهد که زنان ساکن در شهرها به دلیل برخورداری از وضعیت نسبتاً بهتری از زندگی در برابر زنان روستایی کشور، توان باقی ماندن بالاتری در بازار کار کشور را نسبت به زنان روستایی دارند.

افزایش آمار بیکاری زنان در 9-8 سال اخیر در شرایطی است که دولت گذشته بارها و بارها به ایجاد اشتغال و فرصت یابی کاری به ویژه برای زنان و جوانان تاکید کرده بود، اما در حوزه ایجاد اشتغال برای زنان به ویژه زنان سرپرست خانوار، هنوز آبی برای این قشر از جامعه گرم نشده است.

اشتغال از دغدغه‌های بزرگ کشور به‌شمار می‌رود و با توجه به نگرانی‌هایی که در این زمینه وجود دارد، تلاش‌هایی از سوی دولت تدبیر و امید برای حل معضل بیکاری در حال انجام است.

توزیع بیکاری در کشور به لحاظ جنسیتی و مدرک تحصیلی نامتناسب است و علی‌رغم آنکه میانگین بیکاری در کشور 10.5 درصد اعلام شده است، اما این رقم در بین زنان و تحصیلکرده‌های دانشگاهی دو تا سه برابر افزایش یافته است.

افسردگی شایع ترین پیامد بیکاری زنان

ازجمله تبعات آسیب های فردی و اجتماعی بیکاری زنان،« افسردگی زنان، احساس نابرابری و بی توجهی به نقش آنها در چرخه اقتصادی کشور از مهمترین پیامدهای افزایش آمار بیکاری در میان زنان است. این گروه از زنان فارغ از جنسیتشان جدی‌ترین پتانسیل آسیب های اجتماعی هستند چراکه وقتی زن سرپرست خانوار قدرت مالی برای تامین زندگی اش را ندارد به همان میزان شاخص های کیفیت و امنیت در موضوعات مختلف از جمله سبد غذایی خانوار کاهش یافته و این حس محرومیت تاثیر بسیار زیادی در میان فرزندان آنها به جای می گذارد که یکی از مهمترین آنها پرخاشگری است.»

البته نباید تمام نگاه ها درموضوع اشتغال، به دولت باشد و باید این قشر از زنان با ابتکار و خلاقیت و دریافت تسهیلاتی اقدام به اشتغال زایی در کشور کنند، چرا که دولت توان استخدام دولتی را برای همه ندارد.

دولت حمایت نکند زنان راه به جایی نمی‌برند

تا زمانیکه دولت از زنان حمایت نکند، هیچکدام از اقدامات آنها به نتیجه نمی رسد. زنان کارآفرین هم در بهترین شرایط نیازمند کمک دولت هستند و باید از تسهیلات دولتی بهره ببرند.

پیامدهای افزایش نرخ بیکاری زنان تنها به افسردگی، پرخاشگری و یا افزایش آسیبهای اجتماعی محدود نمی شود بلکه این موضوع بر نرخ افزایش جمعیت که این روزها  به دغدغه مسئولان نظام و صاحبنظران جمعیتی تبدیل شده است، تاثیر گذاشته است. چرا که کارشناسان معتقدند افزایش بیکاری چه در میان مردان و چه در میان زنان از موانع اصلی فرزندآوری است

ورود به دانشگاه متضمن اشتغال نیست، چراکه دختران و زنان در دانشگاه صرفا تحصیل می کنند و دانش تولید را فرا می‌گیرند و آگاهی چندانی از دانشهای مهارتی ندارند که این خود به افزایش نرخ بیکاری در میان زنان کمک می کندلذابرای کارآفرینی و خوداشتغالی باید فضا و بستر لازم از سوی دولت برای این افراد تامین شود به عنوان مثال یک زن خوداشتغال باید بتواند به راحتی وام های بانکی با سود پایین دریافت کند. قطعا حمایت دولت در کنار این افراد نباشد، زنان راه به جایی نمی برند و امنیت کاری آنها حفظ نمی شود.

معضلات و چالش های بحران های بیکاری زنان اگر حل نشود، تبدیل به یک بمب ساعتی می شود، که با انفجار آن جامعه و خانواده در ابعاد اقتصادی و اجتماعی متضرر می شوند.

افزایش نرخ بیکاری از موانع اصلی فرزندآوری است

پیامدهای افزایش نرخ بیکاری زنان تنها به افسردگی، پرخاشگری و یا افزایش آسیبهای اجتماعی محدود نمی شود بلکه این موضوع بر نرخ افزایش جمعیت که این روزها  به دغدغه مسئولان نظام و صاحبنظران جمعیتی تبدیل شده است، تاثیر گذاشته است. چرا که کارشناسان معتقدند افزایش بیکاری چه در میان مردان و چه در میان زنان از موانع اصلی فرزندآوری است.

در سالهای اخیر شاهد افزایش نرخ بیکاری به ویژه در میان جوانان و افراد تحصیل کرده بوده ایم که زنان سهم زیادی از این آمار بیکاری را به خود اختصاص داده اند. زنانی که بیشتر انها فارغ التحصیل دانشگاهی هستند و بدنبال انتخاب شغل مناسب با رشته و جایگاه اجتماعی شان هستند.

ازسوی دیگر زنان و جوانان این روزها با خطر بحران جمعیت و خواسته دولت مبنی بر افزایش جمعیت مواجه هستند که قطعاً بین این دو تعادل وجود ندارد و دولت برای خروج از بحران جمعیتی باید اقدام به ایجاد زیرساخت های اقتصادی و بازسازی اشتغال کند.

زنان قربانیان شرایط نامطلوب سیاسی

اقتصاد ایران هم اکنون در شرایط رکود تورمی است و تردیدی نیست با اینکه نرخ تورم در چندماه فعالیت دولت تدبیر و امید به نحو شایسته ای تقلیل یافته اما هنوز اقتصاد ایران در شرایط رکود بسر می برد.

نبود سرمایه گذاری، کمبود درآمدهای ارزی، مشکلات بانک های کشور به دلیل برداشت های بی حساب هشت سال گذشته، نبود مواد اولیه، رقابت ناپذیری اقتصادی، بیکاری بالا و مشکلاتی از این دست مهمترین موانع اشتغال در کشور هستند و شکی نیست در چنین شرایطی، زنان نخستین قربانیان شرایط نامطلوب اقتصادی هستند.

بی تردید، برنامه های توسعه در گرو حضور موثر زنان در جامعه است. حضور زنان در جامعه به لحاظ اقتصادی و اجتماعی می تواند محیط های اجتماعی اعم از اداری و یا بنگاه های اقتصادی تولیدی را به سوی تعادل ببرد و حتی در صورتی که در صدد باشیم برنامه های افزایش جمعیت را در کشور محقق سازیم باید این مهم را با قانع کردن جوانان(به لحاظ دستیابی به شغل، مسکن و درآمد مکفی) به ویژه زنان جوان در جامعه به پیش ببریم.

حفظ محیط زیست، آموزش، اشتغال و ارتقا تولید کالا و خدمات همگی وابسته به حضور موثر زنان در جامعه است.

تا زمانیکه دولت از زنان حمایت نکند، هیچکدام از اقدامات آنها به نتیجه نمی رسد. زنان کارآفرین هم در بهترین شرایط نیازمند کمک دولت هستند و باید از تسهیلات دولتی بهره ببرند

در صورتی که نسخه های یک سویه از سوی برنامه ریزان اجتماعی برای زنان تنظیم و نقش زنان در مسئولیت های اقتصادی و اجتماعی نادیده گرفته شود، این نسخه ها معنایی ندارند و نه تنها مشکلی را حل نکرده ایم بلکه بار این مشکلات را افزایش هم داده ایم.

زنانی که تحصیل کرده اند و نیاز به درآمد مستقل دارند را نمی توان به ماندن در خانه تشویق کرد.هم اکنون شرایط اقتصادی جامعه به گونه ای است که مردان و زنان باید هر دو برای کسب درآمد مشارکت داشته باشند.

افزایش تحصیلات در میان زنان که طی این سال ها کسب کرده اند، باید جایی نمود یابد و این نمود نمی تواند در محصور دیوارهای خانه باشد. چرخ های اقتصادی و تصمیم گیری نیاز به حضور توانمند زنان دارد زیرا توسعه امری همه جانبه است که نیاز به حضور همه آحاد جامعه دارد.

نرخ بیکاری 80 درصد زنان جوان در برخی از استان های کشور با گذشت بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی جای بسی درنگ و بازبینی سیاست های گذشته دارد زیرا این نرخ بیکاری سزاوار جامعه ای که می خواهد مسیر توسعه را بپیماید، نیست.


منابع : 1- تابناک / 2- افکار نیوز / 3- نیویدار